TRANSFELDT
116
Excutiunt pennas, quorum jactatibus omnis
afflatur Tellus1.
Significat: Ventus esse Spiritus (Ante volant sonitumque
ferunt acl Littora VentiJ et corpora caeca; omnia, impetu qvo«
dam moti, pervolantes nec non transvolantes secundum illud2:
Sunt igitur venti nimirum corpora caeca,
quae mare, quae terras, quae denique nubila coeli
verrunt ac subito vexantia turbine raptant.
Postea specialiter distingvuntur sexu, scilicet masculino ac
faeminino; qvatuor enim huius et qvatuor illius sunt generis:
Sunt Aquilo mares, Eurus, Corus Boreasque,
Cumque Noto Zephyrus sunt faemina Lybicus Auster.
(sive) foemina cum Zephyro notus est et Lybicus auster3 4.
Naturam priorum f'ortem atqve virilem, reliqvorum debilio-
rem faemineamqve significat. sed ut sensum misterii eo me-
lius evincam, cuiuslibet venti specialius Examen aggredior.
Et primo de qvatuor ventis masculini generis agendum est.
Inter bos primum locum obtinere videtur ille qvi subscribi-
tur EYP02, Eurus, Orientem versus spectans :
Qui modo purpureo vires capit Eurus ab ortu V
Huius effigies tota luvenilis est5, vultum gerit laetum, capil-
los in tergum profluentes, et pallium ex dorso vento praeg-
nans inflati veli instar sese atollit. Iuventutem sive pueritiam
huius venti indicare videtur luvenalis6, cum dicat
furit petulantibus Euris.
Yento huic petulantiam adscribit aeqve ac pueris, qvod puero-
1 Vgl. Ovid. met. 6, 703.
2 Lucr. 1, 277.
3 Diese Verse scheinen von Transfeldt selbst herzurühren; ein antiker
Dichter würde auch schwerlich die vier letztgenannten Winde für weiblich aus-
gegehen haben.
4 Ovid. tr i s t. 1, 2, 27.
3 Transfeldt scheint den Eupos und den 5A7:r)Xu6vris des Monuinents zusam-
menzuwerfen; jener ist baertig uud attributlos, dieser jugendlich und mit einem
Schurz voller Früchte dargestellt (s. u. S. 118 Anm. 5). üeber das vermeint-
iiche Fehlen des Apeliotes s. u.
6 Vielmehr Lucr. 6, 111, wro aber a u r i s statt E u r i s steht.
116
Excutiunt pennas, quorum jactatibus omnis
afflatur Tellus1.
Significat: Ventus esse Spiritus (Ante volant sonitumque
ferunt acl Littora VentiJ et corpora caeca; omnia, impetu qvo«
dam moti, pervolantes nec non transvolantes secundum illud2:
Sunt igitur venti nimirum corpora caeca,
quae mare, quae terras, quae denique nubila coeli
verrunt ac subito vexantia turbine raptant.
Postea specialiter distingvuntur sexu, scilicet masculino ac
faeminino; qvatuor enim huius et qvatuor illius sunt generis:
Sunt Aquilo mares, Eurus, Corus Boreasque,
Cumque Noto Zephyrus sunt faemina Lybicus Auster.
(sive) foemina cum Zephyro notus est et Lybicus auster3 4.
Naturam priorum f'ortem atqve virilem, reliqvorum debilio-
rem faemineamqve significat. sed ut sensum misterii eo me-
lius evincam, cuiuslibet venti specialius Examen aggredior.
Et primo de qvatuor ventis masculini generis agendum est.
Inter bos primum locum obtinere videtur ille qvi subscribi-
tur EYP02, Eurus, Orientem versus spectans :
Qui modo purpureo vires capit Eurus ab ortu V
Huius effigies tota luvenilis est5, vultum gerit laetum, capil-
los in tergum profluentes, et pallium ex dorso vento praeg-
nans inflati veli instar sese atollit. Iuventutem sive pueritiam
huius venti indicare videtur luvenalis6, cum dicat
furit petulantibus Euris.
Yento huic petulantiam adscribit aeqve ac pueris, qvod puero-
1 Vgl. Ovid. met. 6, 703.
2 Lucr. 1, 277.
3 Diese Verse scheinen von Transfeldt selbst herzurühren; ein antiker
Dichter würde auch schwerlich die vier letztgenannten Winde für weiblich aus-
gegehen haben.
4 Ovid. tr i s t. 1, 2, 27.
3 Transfeldt scheint den Eupos und den 5A7:r)Xu6vris des Monuinents zusam-
menzuwerfen; jener ist baertig uud attributlos, dieser jugendlich und mit einem
Schurz voller Früchte dargestellt (s. u. S. 118 Anm. 5). üeber das vermeint-
iiche Fehlen des Apeliotes s. u.
6 Vielmehr Lucr. 6, 111, wro aber a u r i s statt E u r i s steht.