DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31191#0035
kościoła na karcie 84, oraz Biczowanie Chrystusa na 195. Czy
ten przypływ flamizmu jest skutkiem wędrówek artystycz-
nych, czy też importu dzieł sztuki? Jedno i drugie wchodzi za-
pewne w rachubę. Import obrazów i tkanin z Niderlandów do
Polski jest rzeczą pewną. Nie należy jednak odrzucać możliwości
wędrówek artystycznych, jeżeli idzie o autora Kodeksu Behema.
Znajomość rozłicznych dzieł sztuki różnych okolic, ale z tego
samego mniej więcej okresu lat 1494—1502, zdaje się świadczyć,
że wędrował i widział kawał świata. Wędrówki czeladników są
wtedy przepisami cechowymi nakazane, a cech malarzy nie nale-
żał do wyjątków, jak o tym świadczy ustawa ich cechu w tymże
Kodeksie Behema (na karcie 267), gdzie czytamy, że czeladnik
powinien wędrować przez cały rok po obcych krajach.
Mimo różnorodnych, krzyżujących się wpływów i zapożyczeń,
mimo nawet pewnych usterek w poprawności perspektywicznego
rysunku i nie całkiem jednolitego poziomu wykonania wszyst-
kich miniatur, ma i zachowa Kodeks Behema zawsze swe ogromne
znaczenie — przez swoje nadzwyczajne, wyrafinowane bogactwo
kolorystyczne, przez treść miniatur rewelacyjną dla historii kul-
tury i techniki, przez bogactwo i rozmaitość strojów, przez pełne
temperamentu, satyrycznej werwy i bystrej obserwacji podejście
do otaczającej rzeczywistości, i nie przestanie być nigdy najcen-
niejszym dokumentem, w którym miejskie i cechowe życie Kra-
kowa na przełomie wieków średnich i Renesansu najpełniej
znalazło jedyne w swoim rodzaju odbicie.
ten przypływ flamizmu jest skutkiem wędrówek artystycz-
nych, czy też importu dzieł sztuki? Jedno i drugie wchodzi za-
pewne w rachubę. Import obrazów i tkanin z Niderlandów do
Polski jest rzeczą pewną. Nie należy jednak odrzucać możliwości
wędrówek artystycznych, jeżeli idzie o autora Kodeksu Behema.
Znajomość rozłicznych dzieł sztuki różnych okolic, ale z tego
samego mniej więcej okresu lat 1494—1502, zdaje się świadczyć,
że wędrował i widział kawał świata. Wędrówki czeladników są
wtedy przepisami cechowymi nakazane, a cech malarzy nie nale-
żał do wyjątków, jak o tym świadczy ustawa ich cechu w tymże
Kodeksie Behema (na karcie 267), gdzie czytamy, że czeladnik
powinien wędrować przez cały rok po obcych krajach.
Mimo różnorodnych, krzyżujących się wpływów i zapożyczeń,
mimo nawet pewnych usterek w poprawności perspektywicznego
rysunku i nie całkiem jednolitego poziomu wykonania wszyst-
kich miniatur, ma i zachowa Kodeks Behema zawsze swe ogromne
znaczenie — przez swoje nadzwyczajne, wyrafinowane bogactwo
kolorystyczne, przez treść miniatur rewelacyjną dla historii kul-
tury i techniki, przez bogactwo i rozmaitość strojów, przez pełne
temperamentu, satyrycznej werwy i bystrej obserwacji podejście
do otaczającej rzeczywistości, i nie przestanie być nigdy najcen-
niejszym dokumentem, w którym miejskie i cechowe życie Kra-
kowa na przełomie wieków średnich i Renesansu najpełniej
znalazło jedyne w swoim rodzaju odbicie.