DOI Heft:
De Iacobo Wimphelingii theologi vita & scriptis
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26043#0162
DE IAC. WIMPHELINGO.
308
„ profuit adolescenti, non itidem sacris initiatum decere, nequs
„ reipublicae nec animabus prodesse videtur. Campanus liuius
„ rei summam experientiam naftus, erit contra quoscunque re-
„ latrantes, fordsiimus sentendae meae defensor, cuius episto-
„ la longe maiorem apud me austoritatem habet, quam bla-
„ teronis clamosi velut onagri (quem cum pica eius simili depin-
„ xit) bonos theologos lingua &calamo turpissime mordentis ar-
„ rogantia, quae non semper manebit impunita. Deus enim
,, nondum desiit iustus esle iudex, & vindex flagitiosorum. Vel-
„ lern autem charissime fili, vt nonnullas Campani episiolas
„ ( quibus Germanorum barbariem taxat ) in nostram verna-
„ culam linguam traduceres , strenuoque & magnifico miiiti
,, Fritz Iacobo de Aijnwil, pientisTimi domini tui Conftant.
„ episcopi curiae magistro transmitteres , vt suo dustu Ger-
„ maniae proceres sapere tandem inciperent , quaenam vitia
,, nostratibus exteri tribuant, vt ab illis sciant sibi esse absti-
„ nendum. E diuerso interpretari te velim orationem Cam~
„ pani in conuentu Ratisponensi coram Friderico III. Maxhni-
„ liani Caesaris patre olim habitam , in qua priscos Germanos
„ summis laudibus effert, quibus haec aetatis nostrae posteritas,
„ ad virtutem, & res praeclare gerendas gloriae saltem cupidi-
„ ne incitari posset, ne diutius ab auita magnificentia degene-
„ rare videantur , vtque tandem maculam (nedicam insamiam)
„ qua nos Itali barbaros vocare solent, euadere , historias re-
„ censere, in bello & pace salubrius consulexe, ac Germanicam
t, nadonem exaltare possent. Vtinam populäres (praecipue
„ magnates) certo scirent, quam iucundi fructus ex Latinaelin-
„ guae notitia sugi possint, traderent indubie liberos suos opti-
,, mis litteris instituendos : litteris inquam sacris & historiis,
a> iustiilimisque legibus, & his, quae bonos mores in se conti«
„ nent ; non autem poeticis, spurcis , obscoenis, aut versuum
„ cantionibus, quae si pueros forsitan deceant , in viro tarnen
(etiam a Musis cognomen habente ) non solum stultam & va-
,, nam ambitionem, sed etiam histrionicam ac quaji meretriceam
„ quan-
308
„ profuit adolescenti, non itidem sacris initiatum decere, nequs
„ reipublicae nec animabus prodesse videtur. Campanus liuius
„ rei summam experientiam naftus, erit contra quoscunque re-
„ latrantes, fordsiimus sentendae meae defensor, cuius episto-
„ la longe maiorem apud me austoritatem habet, quam bla-
„ teronis clamosi velut onagri (quem cum pica eius simili depin-
„ xit) bonos theologos lingua &calamo turpissime mordentis ar-
„ rogantia, quae non semper manebit impunita. Deus enim
,, nondum desiit iustus esle iudex, & vindex flagitiosorum. Vel-
„ lern autem charissime fili, vt nonnullas Campani episiolas
„ ( quibus Germanorum barbariem taxat ) in nostram verna-
„ culam linguam traduceres , strenuoque & magnifico miiiti
,, Fritz Iacobo de Aijnwil, pientisTimi domini tui Conftant.
„ episcopi curiae magistro transmitteres , vt suo dustu Ger-
„ maniae proceres sapere tandem inciperent , quaenam vitia
,, nostratibus exteri tribuant, vt ab illis sciant sibi esse absti-
„ nendum. E diuerso interpretari te velim orationem Cam~
„ pani in conuentu Ratisponensi coram Friderico III. Maxhni-
„ liani Caesaris patre olim habitam , in qua priscos Germanos
„ summis laudibus effert, quibus haec aetatis nostrae posteritas,
„ ad virtutem, & res praeclare gerendas gloriae saltem cupidi-
„ ne incitari posset, ne diutius ab auita magnificentia degene-
„ rare videantur , vtque tandem maculam (nedicam insamiam)
„ qua nos Itali barbaros vocare solent, euadere , historias re-
„ censere, in bello & pace salubrius consulexe, ac Germanicam
t, nadonem exaltare possent. Vtinam populäres (praecipue
„ magnates) certo scirent, quam iucundi fructus ex Latinaelin-
„ guae notitia sugi possint, traderent indubie liberos suos opti-
,, mis litteris instituendos : litteris inquam sacris & historiis,
a> iustiilimisque legibus, & his, quae bonos mores in se conti«
„ nent ; non autem poeticis, spurcis , obscoenis, aut versuum
„ cantionibus, quae si pueros forsitan deceant , in viro tarnen
(etiam a Musis cognomen habente ) non solum stultam & va-
,, nam ambitionem, sed etiam histrionicam ac quaji meretriceam
„ quan-