Riegger, Joseph Anton Stephan von [Hrsg.]: Amoenitates literariae Friburgenses (3.1776)

57Ö DE I AC, WIMPHKLINGO,
Dat manus, ridet, recreatque me si am.
Lilia marcent.
Coniugis totum sindet exhibere.
Munus , at fruftra. Silicem quis optet
Vt niueni aut ceram fluidam refolui ?
Lilia marcent.
Mox amor Galli bonus & pudicus
Carneo vi Uns , vicioque virtus
Vitta, languefiunt, cecidere , lugent.
Lilia marcent.
Sponfa , que cordi fuit, & placebat,
Dispticet: coniunx foceri placet nunc.
Magne cur princeps adeo vacillas ?
Lilia marcent.
Dic mihi caufam fubite repulsi :
Cur tuam [pernens aliena praefers ? b)
Sic volo , dices: fatis ess potejfe.
Lilia marcent.
Dic: vbi regis decor, aut honestas ?
Dic : vbi 'verum c) , pudor , & cor altum ?
Dic : vbi virtus, animusque conssans ?
Lilia marcent.
Responfio roberti gagvini oratoris regis Franciae
ad magistrum iacobvm de Schletzstat. d)
Lilia srondefiunt, fentperque virore recenti
Ethera per fummum candidiora volant.
Illa nec insurgens aquilo , non Eurus aduret, e)
Fortis f) erit Zephyrus, aura benigna, Deus.
Quin
b) Cur tuam spernis, alienam amasti ?
c) Verus.
d) Roberti Gaguini Franc. Regis oratoris Elegiacum ad Ja-
cobunt Wimphelingum Sletstadensem.
e) Nec chorus adurent.
f) Fomes. It,