118 Γ. ΕΡΩΤΙΚΑ.
αιδώς νόσφι πέλει της Κϋπριδος’ ει (Γ αρα σιγάς,
νεΰματι την Παφίην δεΊξον υπερχομένη.
254. ΠΑΤΛΟΤ ΣΙΑΕΝΤΙΑΡΙΟΤ.
Ρ-αοσα μιμνάζειν σέο τηλό&εν, άργέτι κοΰρη,
άχρι δυωδεκάτης, ώ πόποι, ήριπόλης'
ου δ1 έτλην ό τάλας' τό γάρ αΰριον άμμι φαάν&η
τηλοτέρω μήνης, ναι μά σέ, δωδέκατης.
άλλα &εούς Ικέτευε, φίλη, μη ταντα χαράξαι
όρκια ποιναίης νώτον υπέρ σελίδος’
&έλγε δέ σάϊς χαρίτεσσιν έμ ήν φρένα ’ μή δέ με μάστιξ,
πότνα, κατασμΰξη και σέο και μακάρων.
255. ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.
Είδον εγώ πο&έοντας' υπ άτλήτοιο δέ λύσσης
δηρδν έν άλλήλοις χείλεα πηξάμενοι,
ου κόρον είχον έρωτος άφειδέος' ίέμενοι δέ,
ει &έμις, άλλήλων δΰμεναι ές κραδίην,
άμφασίης όσον όσσον υπεπρήϋνον ανάγκην,
άλλήλων μαλακούς φάρεσιν έσσάμενοι.
καϊ ρ δ μέν ήν \4χιλήϊ πανείκελος, οιος έκεϊνος
των Αυκομηδεΐων ένδον έην θαλάμων
κοΰρη δ’ άργυφέης έπιγουνΐδος άχρι χιτώνα
ζωσαμένη, Φοΐβης είδος άπεπλάσατο.
καί πάλιν ήρήρειστο τά χείλεα, γνιοβόρον γάρ
ειχον άλωφήτου λιμόν έρωαανίης.
ρεϊά τις ήμερίδος στελέχη δυο σϋμπλοκα λύσει,
στρεπτά, πολυχρονίω πλέγματι συμφνέα,
ν κείνους φιλέοντας, υπ άντιπόροισί τ άγοστοϊς
υγρά περιπλέγδην άψεα δησαμένους