248 VII. ΕΠΙΤΤΜΒ ΙΑ.
108. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.]
ΚαΊ πως ει μή Φοίβος άν 'Έλλάδα φύσε Πλάτωνα,
ψυχάς άνΰρώπων γράμμασιν ήκέσατο ;
Καϊ γάρ δ τοΰδε γεγώς ^Ασκληπιός έστιν ϊ/ητήρ
σώματος, ώς ψυχής ά&ανάτοιο Πλάτων.
109. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.]
Φοίβος εφυσε βροτοΊς "Ασκληπιόν ήδέ Πλάτωνα,
Τον μέν, ϊνα ψυχήν, τον δ" ϊνα σώμα σάοι'
δαισάμενος δέ γάμον, πόλιν ήλυ&εν, ήν ποίδ έαυιω
έκτισε, καί δαπέδω Ζηνδς ένιδρύσατο.
110. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.]
Ουκ αρα τούτο μάταιον έπος μερόπων τιν έλέχ&η,
ρήγννσ&αι σοφίης τόξον άνιέμενον ·
δή γάς και Θεύφραοτος εως έπόνει μεν άπη^ος,
ήν δέμας, είτ άνε&εις κάτ&ανε πηρομελής.
111. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤή]
Λεπτός άνήρ δέμας ήν ει μή προςέχ^ς, άπόχρη μοί'
Στζάτωνα τούτον φημί γε .
Ααμψακδς δν ποτ εφνσεν, άει δέ νόσοισι παλαιών
■&νήσκει λα&ών, ουδ^ ήο&ετο.
112. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.]
Ον μά τόν, ουδέ Λύκαινα παρήσομεν, δττιποδαλγής
κάτσανε· &αυμάζω τούτο μάλιστα δ1 εγώ,
την όντως αί'δαο μακρήν όδάν, ά πριν δ ποσσιν
άλλοτρίοις βαδίσας, εδραμε ννκτι μιή.
113. [ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.]
Ανε'ιλεν άσπις τον σοφόν Λημήτριον
ιόν εχονσα πολυν