308 ΖΎΖ. ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ.
“Ιλιον ην έςί,δγι χάρ απ' άκρεμόνων κορυφαίων,
καρφούται, πετάλων κόσμον άναινόμενα.
&νμόν επί Τροίη πόσον εζεσας, ηνίκα την σην
σώζει και στελέχη μηνιν έπ αντιπάλους;
386. ΒΑ22ΟΥ ΛΟΑΛ1ΟΥ.
Ηδ’ έχω η τοσάκις Νιόβη λί&ος, όσσάκι μήτηρ ·
δύςμορος, τ μαστών έπηξα χάλα.
Α'ίδεω πολύς όλβος έμης ώδϊνος άρι&μούς
υ τέκον. ώ μεχάλης λείψανα πυρκαϊης.
387. ΒΙΑΝΟΡΟ2.
Θειονόης εκλαιον έμης μόρον, άλλ έπί παιδός
έλπίσι κουφοτέρας εστενον εί,ς οδΰνας.
νυν δέ με και παιδός φ&ονερήν * άπενόσφισε Μοίραν
φευ, βρέφος έψεΰσ·&ην καί σέ τό λειπόμενον.
ΙΙερσεφόνη, τόδε πατρός έπι -9-ρήνοισιν άκουσον,
βες βρέφος ές κόλπους μητρός άποιχομένης.
388. ΊΟΥ ΑΥΤΟΥ.
Ίχ&ύσι καί ποταμώ Κλειιώννμον έχ&ρός όμιλος
ώσεν, ότ εις άκρην ηλ·&ε τυραννοφόνος.
αλλά Αΐκα μιν ε&αψεν άποσπασ&έϊσα χάρ οχ&η
παν δέμας ές κορυφήν έκ ποδός έκτέρισεν
κείται δ3 ούχ υδάτεσσι διάβροχος · αιδομένα δε
Ια κεύβει τον εάς όρμον έλευ&ερΐας.
389. ΑΠΟΑΛΠΝΙΑΟΤ.
Καί τις, ός ουκ ετλη κακόν έσχατον, υίέα κλαΰσας;
άλλ3 δ ΠοσειδΙππου πάντας ε&αψε δόμος