228 7Χ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ.
643. ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.
εις το ιιύτό.
Τί στενάχεις κεφαλήν κεκακωμένος ; ές τί δέ πικρά
οιμώζεις, μελέων πάγχν βαρυνομένων;
ές τί δέ γαστέρα σέϊο ραπίσμασιν άμφιπατάσσεις,
έκ&λίψαι δοκέων μάστακος έργαοίην;
ιιόχ&ων τοσσατΐων ον σοι χρέος, ει παρά δαιτί
μή τον αναγκαίου πουλύ παρεξετά&ης.
άλλ έπϊ μεν στιβάδος φρονέεις μέγα, καί στόμα
τέρπεις
βρώμασιν, εύτυχίην κείνα λογιζόμενος'
έν&άδε <5’ άσχάλλεις· μοΰνη <5’ άλιτήματα λαιμοί)
η γαστήρ τίνει πολλάκι τυπτόμενη.
644. ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ.
εις το αϋτό.
Εύγε μάκαρ τλή-θ-υμε γεωπόνε, οοϊ βίος αίεί
μίμνειν και σκαπάνης άλγεα και πενίης·
λιτά δέ σοι και δείπνα, καί έν ξνλόχοισι καίλενδεις,
υδατος έμπλήσας λαιμόν άμετροπότην.
εμπης άρτίπος έσσΐ, καί έν&άδε βαιά καΔεσ-ΘΕις
αυτΐκα γαστέοα σην &ηκας έλαφροτάτην ·
ουδέ καταψήχεις ιερήν ράχιν, ουδέ τι μηρούς
τύπτεις, αυτομάτως φόρτον άποισάαενος.
τλήμονες οι πλουτούντες, * πυκινοίσι συνόντες,
ίίς πλέον άρτεμίης ευαδεν είλαπΐνη.
645. ΜΑΚΙΙΔΟΝΙΟΤ ΤΠΑΤΟΤ.
7'μώλρι υπ* άν&εμόεντι, ροήν πάρα Μαΐονος Ερμου,
Εάρδιες, η Λυδών έξοχός είμι πόλις.