DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0084
ια' — 2) Ιστορία τών Παγασών σιροσηρμοσμένη προς τά περισωθέντα μνημεία
77
επεσι καταδηλούται δια της περίφημου επικλήσεως προς
τον Δωδωναΐον (της Θεσσαλικής δυσχειμέρου Δωδώνης) και
Πελασγικόν Δία, και μετέπειτα ως πρώτη των Μαγνητών
σαφώς μνημονεύεται υπό το δνομα τοϋ Διός Ακραίου.1
Φαίνεται δέ προς τούτοις δτι ό Παγασαϊος Απόλλων
"Ηρας, εν τε τη Ρ' και μέχρι των μέσων που τής Ε' π. Χρ.
έκατονταετηρίδος.
Διότι εΰρομεν εν μεν τω δευτέρω μεγάλω πύργο) έν-
τετειχισμένον μέγα βάθρον κούρου,3 φέρον κυκλικόν τόρ-
μον και πεντάστιχον έπιγραφήν δι' αρχαϊκών γραμμάτων
Είκών 93. Οί κατά την Νοτανατολικήν άκτήν των αρχαϊκών Παγασών τειχισμυί Φιλίππου τοϋ Β'. Α = ό πρώτος
μέγας πύργος- Β = ό δεύτερος- Λ-Λ'-Λ" = ό μέγας εξωτερικός κλειστός λιμήν, νϋν «Άλυκαί»• ΑΛ = οί λόφοι
τής Ανατολικής ακτής- Φ-Φ' = σημεΐα τειχισθέντα ύπό Φιλίππου του Β'- Κ —τα νΰν καλύβια Αλυκών.
έτιμάτο ένταϋθα κατά τήν άρχαϊκήν περίοδον και ύπό τινας
επωνυμίας, ων τάς Επάκτιος, "Ακτιος, Έμβάσιος, Εκβάσιος
αναφέρει μεταγενέστερος ποιητής,2 όστις όμως, επιμελώς
μελετήσας τα κατά τους τόπους τούτους, ώς εμφαίνεται εκ
πολλών χωρίων αυτού τοπογραφικής σημασίας, δεν θά έπε-
τής Ρ" π. Χρ. έκατονταετηρίδος, λίαν μεν δυσνόητον ένεκα
τών εκ φθοράς και σφυρηλασιών προελθόντων χασμάτων,
άλλ' άνάθεσίν τίνα ύποδεικνύουσαν κατά δέ μήνα Ίούλιον
τοϋ 1914ου έτους εύρον υπέρ τήν πηγήν Μπουρμπλήθραν
(είκών 92 το Η) κοινόν όγκόλιθον, φέροντα όμοίοις μεγά-
Εικών 94. Τά Βόρεια και Δυσμικά τών Φεραϊκών Παγασών. Π-Π'-Π"-Π'"-Π""^=τά τείχη τών Παγασών τούτων Λ-Λ' = τό «Λιγαρόρεμα»• Δ-Δ'-Δ" = τά τείχη
τής Δημητριάδος- φ = ή Φεραϊκή πύλη αυτής- Κ-Κ'-Κ" = τό κοινόν τείχος Παγασών και Δημητριάδος- Μ = ή μέση ακρόπολις αυτής.
νόησεν όλως πάντα ταύτα- διότι τά μνημεία βεβαιοΰσιν
αναμφισβητήτως λατρείαν εν ταΐς προϊστορικαϊς Παγασαΐς
θεών τίνων, πιθανώτατα τοΰ Απόλλωνος ασφαλώς δέ τής
η Έν ΙΟ IX2 1103• 1105- 1108- 1109- 1110• 1128 (1135)• το
ϊερόν τοϋ Διός τούτου ανεκάλυψα επί τής κορυφής τοϋ Πηλίου- βλ.
Πρακτικά 1911 305 κ. ε.• πρβ. είκ. 91• 95' 9(3• 07 το Π.
-') ' Απόλλων. Άργ. Α' 359 κ. ε.
τείως δ' αΰ και βωμόν επάκτιον Έμβασίοιο
θείομεν Απόλλωνος-
403 νήεον αυτόθι βωμόν επάκτιον Απόλλωνος,
Ακτίου, Έμβασίοιο τ' έπιονυμον
άλλαχοϋ δέ ίδρυσαν οί 'Αργοναϋται βωμόν Έκ-βασίω Άπόλλωνν βλ.
ε. ά. Α' 966 και 1180 και τά προειρημένα άνω σελ. 72 σημ. 10.
λοις γράμμασι τός λέξεις
• ΕΚΔ* ΟΑΜο
"Ερας δαμόίσιος, \\τοι" Ηρας δι/μόσιος (ενν. εστίν δδε δ τόπος).
Ταύτα μηνύουσι τήν ΰπαρξιν αρχαϊκών τίνων ιερών,
τού μεν τής "Ηρας4 παρά τάς λαξευτάς οικήσεις, υπέρ τάς
πηγάς, τού δέ παρά τον δεύτερον πύργον εγγύς τής ακτής
:!) Βλ. άνω σελ. 28-29' κορμός κούρου εκ Μαγνησίας, ήτοι εκ
τών Παγασών τοΰταιν πιθανώς, υπάρχει έν τω Μουσείω τής Πέστης•
βλ. ΑΙΙιθπ. Μίίί. Η' 1883 89 και Ώβοηηα 1θ8 Αροΐίοιίδ &γο1ι&ϊ-
ηιιβδ σελ. 184 αριθ. 7(3.
') Ή λατρεία τής "Ηρας υπονοείται εκ τής τοϋ Διός• "Ηραν
Πελασγίδα, εΰνουν τω Πελία, αναφέρει ό 'Απόλλων. Άργ. Α' 14.
77
επεσι καταδηλούται δια της περίφημου επικλήσεως προς
τον Δωδωναΐον (της Θεσσαλικής δυσχειμέρου Δωδώνης) και
Πελασγικόν Δία, και μετέπειτα ως πρώτη των Μαγνητών
σαφώς μνημονεύεται υπό το δνομα τοϋ Διός Ακραίου.1
Φαίνεται δέ προς τούτοις δτι ό Παγασαϊος Απόλλων
"Ηρας, εν τε τη Ρ' και μέχρι των μέσων που τής Ε' π. Χρ.
έκατονταετηρίδος.
Διότι εΰρομεν εν μεν τω δευτέρω μεγάλω πύργο) έν-
τετειχισμένον μέγα βάθρον κούρου,3 φέρον κυκλικόν τόρ-
μον και πεντάστιχον έπιγραφήν δι' αρχαϊκών γραμμάτων
Είκών 93. Οί κατά την Νοτανατολικήν άκτήν των αρχαϊκών Παγασών τειχισμυί Φιλίππου τοϋ Β'. Α = ό πρώτος
μέγας πύργος- Β = ό δεύτερος- Λ-Λ'-Λ" = ό μέγας εξωτερικός κλειστός λιμήν, νϋν «Άλυκαί»• ΑΛ = οί λόφοι
τής Ανατολικής ακτής- Φ-Φ' = σημεΐα τειχισθέντα ύπό Φιλίππου του Β'- Κ —τα νΰν καλύβια Αλυκών.
έτιμάτο ένταϋθα κατά τήν άρχαϊκήν περίοδον και ύπό τινας
επωνυμίας, ων τάς Επάκτιος, "Ακτιος, Έμβάσιος, Εκβάσιος
αναφέρει μεταγενέστερος ποιητής,2 όστις όμως, επιμελώς
μελετήσας τα κατά τους τόπους τούτους, ώς εμφαίνεται εκ
πολλών χωρίων αυτού τοπογραφικής σημασίας, δεν θά έπε-
τής Ρ" π. Χρ. έκατονταετηρίδος, λίαν μεν δυσνόητον ένεκα
τών εκ φθοράς και σφυρηλασιών προελθόντων χασμάτων,
άλλ' άνάθεσίν τίνα ύποδεικνύουσαν κατά δέ μήνα Ίούλιον
τοϋ 1914ου έτους εύρον υπέρ τήν πηγήν Μπουρμπλήθραν
(είκών 92 το Η) κοινόν όγκόλιθον, φέροντα όμοίοις μεγά-
Εικών 94. Τά Βόρεια και Δυσμικά τών Φεραϊκών Παγασών. Π-Π'-Π"-Π'"-Π""^=τά τείχη τών Παγασών τούτων Λ-Λ' = τό «Λιγαρόρεμα»• Δ-Δ'-Δ" = τά τείχη
τής Δημητριάδος- φ = ή Φεραϊκή πύλη αυτής- Κ-Κ'-Κ" = τό κοινόν τείχος Παγασών και Δημητριάδος- Μ = ή μέση ακρόπολις αυτής.
νόησεν όλως πάντα ταύτα- διότι τά μνημεία βεβαιοΰσιν
αναμφισβητήτως λατρείαν εν ταΐς προϊστορικαϊς Παγασαΐς
θεών τίνων, πιθανώτατα τοΰ Απόλλωνος ασφαλώς δέ τής
η Έν ΙΟ IX2 1103• 1105- 1108- 1109- 1110• 1128 (1135)• το
ϊερόν τοϋ Διός τούτου ανεκάλυψα επί τής κορυφής τοϋ Πηλίου- βλ.
Πρακτικά 1911 305 κ. ε.• πρβ. είκ. 91• 95' 9(3• 07 το Π.
-') ' Απόλλων. Άργ. Α' 359 κ. ε.
τείως δ' αΰ και βωμόν επάκτιον Έμβασίοιο
θείομεν Απόλλωνος-
403 νήεον αυτόθι βωμόν επάκτιον Απόλλωνος,
Ακτίου, Έμβασίοιο τ' έπιονυμον
άλλαχοϋ δέ ίδρυσαν οί 'Αργοναϋται βωμόν Έκ-βασίω Άπόλλωνν βλ.
ε. ά. Α' 966 και 1180 και τά προειρημένα άνω σελ. 72 σημ. 10.
λοις γράμμασι τός λέξεις
• ΕΚΔ* ΟΑΜο
"Ερας δαμόίσιος, \\τοι" Ηρας δι/μόσιος (ενν. εστίν δδε δ τόπος).
Ταύτα μηνύουσι τήν ΰπαρξιν αρχαϊκών τίνων ιερών,
τού μεν τής "Ηρας4 παρά τάς λαξευτάς οικήσεις, υπέρ τάς
πηγάς, τού δέ παρά τον δεύτερον πύργον εγγύς τής ακτής
:!) Βλ. άνω σελ. 28-29' κορμός κούρου εκ Μαγνησίας, ήτοι εκ
τών Παγασών τοΰταιν πιθανώς, υπάρχει έν τω Μουσείω τής Πέστης•
βλ. ΑΙΙιθπ. Μίίί. Η' 1883 89 και Ώβοηηα 1θ8 Αροΐίοιίδ &γο1ι&ϊ-
ηιιβδ σελ. 184 αριθ. 7(3.
') Ή λατρεία τής "Ηρας υπονοείται εκ τής τοϋ Διός• "Ηραν
Πελασγίδα, εΰνουν τω Πελία, αναφέρει ό 'Απόλλων. Άργ. Α' 14.