DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0103
96
Α'. ΑΙ άνασχαφαι καϊ ερευναι
ό κατά θάλασσαν Ισχυρός εχθρός την Σκίαθον και Πεπάρ-
ηθον ώς ορμητήρια, καταρρίπτει τα τείχη αυτών ό Φίλιπ-
πος1, περιορίζων τάς ελπίδας της αντιστάσεως εις τον Ώρεόν
καΐ μάλιστα εις την Δημητριάδα, ένθα τάσσει ναύαρχον τον
Ήρακλείδην, ϊνα μόνον εν περιπτώσει αμελείας τινός τοϋ
έχθροϋ έπίτεθΓ) κατ' αύτοΰ, ουχί δ' εκ τοΰ συστάδην διότι
ήδη και οί Ρόδιοι, ένισχύσαντες τους "Ρωμαίους και τον
"Ατταλον, άπέκλειον πανταχόθεν εκ της θαλάσσης τον Φί-
λιππον, άφ' ού κατώοθωσαν να καταλάβωσιν εντός τοΰ Πα-
γασιτικοϋ και εγγύς της Δημητριάδος το Ζηλάσιον και τον
Πτελεόν 2.
Την μεγάλην άντοχήν της Δημητριάδος άπό θαλάσσης
ένδεικνύουσι τα συμβάντα κατά το έτος τούτο- διότι, καίτοι
έχει λίαν ύπερτέρας δυνάμεις ό εχθρός και κατέστη από-
λυτος κύριος της θαλάσσης, μετά την πτώσιν μάλιστα τοΰ
Ώρεοΰ, καίτοι φθάνει εις τα ύδατα της πόλεως, δεν τολμά
νά προσβάλη αυτήν, αλλά περιορίζεται εις ναυτικόν άπο-
κλεισμόν ό Λί6ιος, όστις ουχί σπανίως παρασιωπά τινας
αποτυχίας τών Έωμαίων ή τών συμμάχων αυτών, φαίνε-
ται ότι παρεσιώπησέ τινας ένταΰθα- διότι, εν ώ φέρει τους
Ροδίους και τον "Ατταλον μέχρι Πτελεοΰ και Ζηλασίου,
ουδέν περαιτέρο) λέγει περί της δράσεως αυτών, εν φ φυ-
σικώτατον ήτο νά προσβάλλωσιν ούτοι επανειλημμένως το
κέντρον τών επιχειρήσεων τοΰ αντιπάλου, την Δημητριάδα,
οπόθεν μάλιστα ό Φίλιππος είχεν αφαιρέσει σημαντικόν μέ-
ρος τών εαυτού δυνάμεων, έξορμήσας διά ξηράς προς βοή-
θειαν της Χαλκίδος3* εΐναι άρα εύλογον νά εικάσωμεν ότι
έγένοντο άπόπειραί τίνες τότε κατά της Δημητριάδος άπό
θαλάσσης, άλλ' άπεκρούσθησαν άπασαι επιτυχώς• ούδ ερμη-
νεύεται άλλως ή εκ τοΰ Παγασιτικοΰ αιφνίδια άπομάκρυν-
σις σύμπαντος τοΰ στόλου τών Έωμαίων κατά την φθινο-
πωρινήν ίσημερίαν τοΰ έτους 200 π. Χρ.4.
Επίσης περίεργον απομένει εν τη διηγήσει τοΰ Λι6ίου
το ότι ό εχθρικός στόλος ολίγο) πρότερον διαβαίνει εις
Σκίαθον και προχωρεί εις Κασσάνδρειαν, οπόθεν, παρερχό-
μενος το στόμιον τοΰ Παγασιτικοΰ, διαπλέει τον άνω Εύ-
βοϊκόν, οπόθεν μέρος αύτοΰ καταίρει εις τον Μαλιακόν
κόλπονδ" δεν έτόλμησεν άρα τότε νά διαβή ουδέ τύ στό-
μιον τοΰ Παγασιτικοΰ- πιθανόν όμως εΐναι ότι θά επεχεί-
ρησε τ ίνας εφόδους προς την Δημητριάδα, άλλ'άπεκρού-
σθη. Υποκρύπτεται δέ καί τις διαφθορά τοΰ ναυάρχου
Ήρακλείδου ύπό τών εχθρών, ή άσύγγνωστος αμέλεια αύ-
τοΰ, δυναμένου μεν νά βλάψη καιρίως τον έχθρικόν στό-
λον, μη ένεργήσαντος δέ τούτο- διότι ολίγον μετά τά γε-
ΟΟηΐΓ&ΙΐβΟ&ΐ. Ούτως άρα κατέστη κυριώδες «ναναταθμον βασιλεΰσι
Μακεδόνων» ή Δημητριάς.
') Λίβ. 31 28 6 8οϊ&ίιΐιιπιβΙ Ρβραΐ'βίΐιιιιη... ηβ βίαββί 1ιθ8-
ίίαπι ρΓββάαβ άο ρΓ&βιτιϊο βδδβηί, άίπηί.
2) Λίβ. 31 40 10 καί 45 12 και 40 7 β&ιη οΐ&δδβιη ϊη δία-
Ιϊοηβιη &ά Ζθΐ3δϊιιιη ηιίββπιηΐ;—Ρηίΐιϊοίϊάϊβ 8αρβΓ ΌβιηβίνΊΆ-
άβηι ρΓοιηιιηΐιιπιιιη βδί ρθΓορροιΊαηβ οοϊβοΐιιιη — υί...ίη ρΓ&β-
δϊάϊο βδδθηΐ. ΗβΓΒοΙίάβδ, ρι•&θ£βοΙιΐδ Γθ^ίαδ, ο1δ88βπι ίύί (=έν
Δημητριάδι) ΐθηβοαΐ, ηι&^ϊδ ρβι• οοο&δίοηβπι, δί ςμιαηι ηβ^ΐβ-
ΙξβηϊΪΆ Ιιοδίίιιπι άβάϊδδβί, ηα&πι αρβι-Ια νί ο,ιιϊοοιιΐίΐιΐι 3ΐΐδΐι-
Γαδ' το Ζηλάσιον είναι πιθανώτατα το νΰν άκροηήριον της Νέας
Μιντζέλλας, περικλεΐον έξαίρετον δρμον.
'6) Λίβ. 31 24 1-3 ΌβπαβϊήΆάβ ίαιη Ρΐιϊΐϊρραδ θγ&Ι ... οαπι
βχρβάϊίίδ ςμιΐιιηιΐθ ηιϊΐίοιίδ βί ϊγοοθιι1Ϊ8 Θΐραίΐϊοαδ βχίθπιρίο
ρΓοίβοΐυδ οιίΓδα ρι•ορβ Οΐι&ΐοϊάβπι οοηίβηάίΐ.
4) Λίβ. 31 46 14 και 47 1 ΡΪΓ&θΐιηι, πηάβ ρΓοίβοΙί αά ββΐ-
Ιιιηι βΓ&ηί, ΓΘρβίυιιί... Ιιαββ β& &βδί&ίβ ΐβιτα ιη&πςμιβ αάνθί•-
δΐΐδ Ρΐιϊϋρρυπι δοοϊοδηιιβ βίϋδ αο οοηδυΐθ βί 1θ§&ιο Κοιηα-
ιιίδ αάίαναηίϊοιιβ γθ§θ Αίί&ΐο βί Κΐιοάϋδ §θ8ί&.
5) Λίβ. 31 45 καί 46 1.
γονότα ταΰτα βλέπομεν ότι ύ Φίλιππος έρριψεν εις την
φυλακήν τον ναύαρχον τούτον '. θά ϊδωμεν δέ και περαι-
τέρω λίαν φανεράς παρασιωπήσεις αποτυχιών τών Ρωμαίων
ύπό τοΰ Λιβίου, προκειμένου περί ετέρων επιχειρήσεων
αυτών κατά της Δημητριάδος- ϊσως ό Πολύβιος έλεγε τίνα
πλείονα περί τών άνω πολεμικών ενεργειών τοΰ ηνωμένου
στόλου τών Τωμαίων, τοΰ Άτταλου και τών "Ροδίων, εν
τοις μη περισωθεϊσι κεφαλαίοις της ιστορίας αύτοΰ.
Την δέ κατά της Δημητριάδος ώς άνω άποτυχίαν τών
Ρωμαίων ένδεικνύει ή μη αναφορά αυτής τω 199 καί 198
π. Χρ. ύπό τοΰ Λιβίου ή άλλου συγγραφέως- μόλις εν έτει
197 π. Χρ., κατά την εν Νικαία γενομένην τον χειμώνα σύ-
νοδον περί προκαταρκτικής ειρήνης, αναφέρεται μεταβάς
έκεϊσε διά θαλάσσης ό Φίλιππος, εκ της Δημητριάδος έκ-
κινήσας μετά στολίσκου 7- κατά δέ τάς εν Ρώμη συζητή-
σεις προ της εν Κυνός Κεφαλαΐς μάχης μέγας λόγος γίνε-
ται περί της Δημητριάδος : «τοΰτο δ επιμελώς έντίκτειν
έπειρώντο τη συγκλήτω πάντες, διότι της Χαλκίδος και τοΰ
Κορίνθου καί της Δημητριάδος ύπό τω Μακεδόνι ταττο-
μένων ούχ οίον τε τους "Ελληνας έννοιαν λαβείν ελευθε-
ρίας-... ουδέ μην Θετταλούς ουδέ Μάγνητας* δυνατόν έπαύ-
ρασθαι της ελευθερίας ουδέποτε, Δημητριάδα Φιλίππου κα-
τέχοντος καί Μακεδόνων... διόπερ ήξίουν την σύγκλητον ή
τούτων τών πόλεων άναγκάσαι τον Φίλιππον έκχωρεΐν ή
πολεμεΐν έρρωμένως προς αυτόν___οί δέ παρά τοΰ Φιλίπ-
που (ενν. πρέσβεις) ερωτηθέντες..., ει παραχωροΰσι Χαλκίδος
καί Κορίνθου καί Δημητριάδος, άπεϊπαν μηδεμίαν έχειν
περί τούτων έντολήν» ".
Άφ' ού ούτως άμφοτέρωθεν έδείχθη εμμονή περί την
κτήσιν ή μη άποβολήν τών πεδών, έι|)ηφίσθη ό πόλεμος-
μετά δέ τήν ήτταν τοΰ Φιλίππου εν Κυνός Κεφαλαΐς συ-
νήλθον κατά την εϊσοδον τών Τεμπών αυτός τε καί ό Τίτος
Φλαμινΐνος προς συζήτησιν της οριστικής ειρήνης- προς
τοΰτο ώρισεν ή σύγκλητος δέκα πρεσβευτάς, δοΰσα αύτοΐς
πληρεξουσιότητα, ίνα μετά τοΰ Τίτου άποφασίσωσιν ορι-
στικώς περί της Χαλκίδος, Κορίνθου, ζ\ημητριάδος, Ώρεοΰ
καί Ερέτριας- τοΰτο δ' έπραξεν, έφαρμόζουσα πάλαιαν μέ-
") Λίβ. 32 5 7- πολύ δύσκολον είναι νά πιστεΰσωμεν μόνην την
άναγραφομένην αίτίαν οτι Άά Μβοβάοηαηι αηίηίοβ ΟΠΠ1 ΗβΓ&-
οΐΐάβη αιπΐουπι ιή&χϊιώθ ίπνίάίαβ 8ίβί βδδβ οβπίθΓβΙ, ιηα11Ϊ8
οππιΐηίοιίδ οηθΓ&ίυοι ϊη νίηοΐα οοηϊβοϊί ΐη^βηΐί ρορυΐ&παηα
§3.11(1ΐΟ• ό Πολύβ. ΙΓ' 4 καί 5 περιγράφει τον Ήρακλείδην εύδιά-
φθορον καί άλλοπρόααλλον, γενόμενον δ' αίτιον καταστροφών τω
Φιλίππω.
7) Πολύβ. ΙΗ' 1 1 «παρήν ό μεν Φίλιππος έ.κ Δημητριάδος
αναχθείς εις τον Μηλιέα κόλπον, πέντε λέμβους έχων καί μίαν πρί-
σπν»=Λί6'. 32 32 9 θο γθχ η!) Όθΐηθίι•Ϊ3θΙθ οιιιπ ςαϊηηαθ 1<»ηι-
1»Ϊ8 βί αη& η&νβ ΓθδίΓ3ί& νθηϊΐ.
8) Οί Μαγνήτες ούδαμοΰ εμφανίζονται παραπονοΰμενοι κατά
τών Μακεδόνων, άλλ' οί πεδινοί Θεσσαλοί, οί δντες μέν ποτέ σύμ-
μαχοι αυτών, ύπό δέ Φιλίππου τοΰ Ε' εϊς εΐδός τι υποτέλειας άχθέν-
τες, ενδεικτικής ήδη άπό τοΰ έ'τους 219 π. Χρ. εκ τών διαταχθει-
σών ύπ' αύτοΰ πολιτογραφήσεων εν 1(1 IX2 517. Παρεισήχθησαν
άρα ύπό τών πρέσβεων καί οί Μαγνήτες, ύπό τών έποφθαλμιων-
το>ν τήν Δημητριάδα Αιτωλών πιθανώς.
:ι) Πολύβ. ΙΗ' 11 4-13. Έκ τοΰ Πολυβίου εμφανώς ήντλησεν
δ 'Αππιαν. έκ της Μακεδ. 8 «οί μέν "Ελληνες εν τή βουλή τών Τω-
μαίων ήξίουν τον Φίλιππον έξαγαγεΐν έκ τής Ελλάδος τάς τρεις
φρουράς... ή δέ βουλή τους Φιλίππου πρέσβεις ήρετο τί φρονοίη περί
τώνδε τών φρουρών ό βασιλεύς- άποκριναμένων δέ άγνοεΐν, Φλα-
μινΐνον έ'φη κρινεΐν»- καί ό Ζωναρ. τόμ. Β' σελ. 296 «τών γαρ
Ελλήνων άποστήναι αυτόν άξιούντων τής ... τε Δημητριάδος τής θετ-
ταλικής ουδέν περί τούτων οί τοΰ Φιλίππου πρέσβεις έντετάλθαι
έφασαν καί άπρακτοι απηλλάγησαν»• καί δ Λίβ. 32 37 (πρβ. 34
23 9) δμοια τούτοις λέγει.
Έτνπώ&η τ$ 20- 6- 1915.
Α'. ΑΙ άνασχαφαι καϊ ερευναι
ό κατά θάλασσαν Ισχυρός εχθρός την Σκίαθον και Πεπάρ-
ηθον ώς ορμητήρια, καταρρίπτει τα τείχη αυτών ό Φίλιπ-
πος1, περιορίζων τάς ελπίδας της αντιστάσεως εις τον Ώρεόν
καΐ μάλιστα εις την Δημητριάδα, ένθα τάσσει ναύαρχον τον
Ήρακλείδην, ϊνα μόνον εν περιπτώσει αμελείας τινός τοϋ
έχθροϋ έπίτεθΓ) κατ' αύτοΰ, ουχί δ' εκ τοΰ συστάδην διότι
ήδη και οί Ρόδιοι, ένισχύσαντες τους "Ρωμαίους και τον
"Ατταλον, άπέκλειον πανταχόθεν εκ της θαλάσσης τον Φί-
λιππον, άφ' ού κατώοθωσαν να καταλάβωσιν εντός τοΰ Πα-
γασιτικοϋ και εγγύς της Δημητριάδος το Ζηλάσιον και τον
Πτελεόν 2.
Την μεγάλην άντοχήν της Δημητριάδος άπό θαλάσσης
ένδεικνύουσι τα συμβάντα κατά το έτος τούτο- διότι, καίτοι
έχει λίαν ύπερτέρας δυνάμεις ό εχθρός και κατέστη από-
λυτος κύριος της θαλάσσης, μετά την πτώσιν μάλιστα τοΰ
Ώρεοΰ, καίτοι φθάνει εις τα ύδατα της πόλεως, δεν τολμά
νά προσβάλη αυτήν, αλλά περιορίζεται εις ναυτικόν άπο-
κλεισμόν ό Λί6ιος, όστις ουχί σπανίως παρασιωπά τινας
αποτυχίας τών Έωμαίων ή τών συμμάχων αυτών, φαίνε-
ται ότι παρεσιώπησέ τινας ένταΰθα- διότι, εν ώ φέρει τους
Ροδίους και τον "Ατταλον μέχρι Πτελεοΰ και Ζηλασίου,
ουδέν περαιτέρο) λέγει περί της δράσεως αυτών, εν φ φυ-
σικώτατον ήτο νά προσβάλλωσιν ούτοι επανειλημμένως το
κέντρον τών επιχειρήσεων τοΰ αντιπάλου, την Δημητριάδα,
οπόθεν μάλιστα ό Φίλιππος είχεν αφαιρέσει σημαντικόν μέ-
ρος τών εαυτού δυνάμεων, έξορμήσας διά ξηράς προς βοή-
θειαν της Χαλκίδος3* εΐναι άρα εύλογον νά εικάσωμεν ότι
έγένοντο άπόπειραί τίνες τότε κατά της Δημητριάδος άπό
θαλάσσης, άλλ' άπεκρούσθησαν άπασαι επιτυχώς• ούδ ερμη-
νεύεται άλλως ή εκ τοΰ Παγασιτικοΰ αιφνίδια άπομάκρυν-
σις σύμπαντος τοΰ στόλου τών Έωμαίων κατά την φθινο-
πωρινήν ίσημερίαν τοΰ έτους 200 π. Χρ.4.
Επίσης περίεργον απομένει εν τη διηγήσει τοΰ Λι6ίου
το ότι ό εχθρικός στόλος ολίγο) πρότερον διαβαίνει εις
Σκίαθον και προχωρεί εις Κασσάνδρειαν, οπόθεν, παρερχό-
μενος το στόμιον τοΰ Παγασιτικοΰ, διαπλέει τον άνω Εύ-
βοϊκόν, οπόθεν μέρος αύτοΰ καταίρει εις τον Μαλιακόν
κόλπονδ" δεν έτόλμησεν άρα τότε νά διαβή ουδέ τύ στό-
μιον τοΰ Παγασιτικοΰ- πιθανόν όμως εΐναι ότι θά επεχεί-
ρησε τ ίνας εφόδους προς την Δημητριάδα, άλλ'άπεκρού-
σθη. Υποκρύπτεται δέ καί τις διαφθορά τοΰ ναυάρχου
Ήρακλείδου ύπό τών εχθρών, ή άσύγγνωστος αμέλεια αύ-
τοΰ, δυναμένου μεν νά βλάψη καιρίως τον έχθρικόν στό-
λον, μη ένεργήσαντος δέ τούτο- διότι ολίγον μετά τά γε-
ΟΟηΐΓ&ΙΐβΟ&ΐ. Ούτως άρα κατέστη κυριώδες «ναναταθμον βασιλεΰσι
Μακεδόνων» ή Δημητριάς.
') Λίβ. 31 28 6 8οϊ&ίιΐιιπιβΙ Ρβραΐ'βίΐιιιιη... ηβ βίαββί 1ιθ8-
ίίαπι ρΓββάαβ άο ρΓ&βιτιϊο βδδβηί, άίπηί.
2) Λίβ. 31 40 10 καί 45 12 και 40 7 β&ιη οΐ&δδβιη ϊη δία-
Ιϊοηβιη &ά Ζθΐ3δϊιιιη ηιίββπιηΐ;—Ρηίΐιϊοίϊάϊβ 8αρβΓ ΌβιηβίνΊΆ-
άβηι ρΓοιηιιηΐιιπιιιη βδί ρθΓορροιΊαηβ οοϊβοΐιιιη — υί...ίη ρΓ&β-
δϊάϊο βδδθηΐ. ΗβΓΒοΙίάβδ, ρι•&θ£βοΙιΐδ Γθ^ίαδ, ο1δ88βπι ίύί (=έν
Δημητριάδι) ΐθηβοαΐ, ηι&^ϊδ ρβι• οοο&δίοηβπι, δί ςμιαηι ηβ^ΐβ-
ΙξβηϊΪΆ Ιιοδίίιιπι άβάϊδδβί, ηα&πι αρβι-Ια νί ο,ιιϊοοιιΐίΐιΐι 3ΐΐδΐι-
Γαδ' το Ζηλάσιον είναι πιθανώτατα το νΰν άκροηήριον της Νέας
Μιντζέλλας, περικλεΐον έξαίρετον δρμον.
'6) Λίβ. 31 24 1-3 ΌβπαβϊήΆάβ ίαιη Ρΐιϊΐϊρραδ θγ&Ι ... οαπι
βχρβάϊίίδ ςμιΐιιηιΐθ ηιϊΐίοιίδ βί ϊγοοθιι1Ϊ8 Θΐραίΐϊοαδ βχίθπιρίο
ρΓοίβοΐυδ οιίΓδα ρι•ορβ Οΐι&ΐοϊάβπι οοηίβηάίΐ.
4) Λίβ. 31 46 14 και 47 1 ΡΪΓ&θΐιηι, πηάβ ρΓοίβοΙί αά ββΐ-
Ιιιηι βΓ&ηί, ΓΘρβίυιιί... Ιιαββ β& &βδί&ίβ ΐβιτα ιη&πςμιβ αάνθί•-
δΐΐδ Ρΐιϊϋρρυπι δοοϊοδηιιβ βίϋδ αο οοηδυΐθ βί 1θ§&ιο Κοιηα-
ιιίδ αάίαναηίϊοιιβ γθ§θ Αίί&ΐο βί Κΐιοάϋδ §θ8ί&.
5) Λίβ. 31 45 καί 46 1.
γονότα ταΰτα βλέπομεν ότι ύ Φίλιππος έρριψεν εις την
φυλακήν τον ναύαρχον τούτον '. θά ϊδωμεν δέ και περαι-
τέρω λίαν φανεράς παρασιωπήσεις αποτυχιών τών Ρωμαίων
ύπό τοΰ Λιβίου, προκειμένου περί ετέρων επιχειρήσεων
αυτών κατά της Δημητριάδος- ϊσως ό Πολύβιος έλεγε τίνα
πλείονα περί τών άνω πολεμικών ενεργειών τοΰ ηνωμένου
στόλου τών Τωμαίων, τοΰ Άτταλου και τών "Ροδίων, εν
τοις μη περισωθεϊσι κεφαλαίοις της ιστορίας αύτοΰ.
Την δέ κατά της Δημητριάδος ώς άνω άποτυχίαν τών
Ρωμαίων ένδεικνύει ή μη αναφορά αυτής τω 199 καί 198
π. Χρ. ύπό τοΰ Λιβίου ή άλλου συγγραφέως- μόλις εν έτει
197 π. Χρ., κατά την εν Νικαία γενομένην τον χειμώνα σύ-
νοδον περί προκαταρκτικής ειρήνης, αναφέρεται μεταβάς
έκεϊσε διά θαλάσσης ό Φίλιππος, εκ της Δημητριάδος έκ-
κινήσας μετά στολίσκου 7- κατά δέ τάς εν Ρώμη συζητή-
σεις προ της εν Κυνός Κεφαλαΐς μάχης μέγας λόγος γίνε-
ται περί της Δημητριάδος : «τοΰτο δ επιμελώς έντίκτειν
έπειρώντο τη συγκλήτω πάντες, διότι της Χαλκίδος και τοΰ
Κορίνθου καί της Δημητριάδος ύπό τω Μακεδόνι ταττο-
μένων ούχ οίον τε τους "Ελληνας έννοιαν λαβείν ελευθε-
ρίας-... ουδέ μην Θετταλούς ουδέ Μάγνητας* δυνατόν έπαύ-
ρασθαι της ελευθερίας ουδέποτε, Δημητριάδα Φιλίππου κα-
τέχοντος καί Μακεδόνων... διόπερ ήξίουν την σύγκλητον ή
τούτων τών πόλεων άναγκάσαι τον Φίλιππον έκχωρεΐν ή
πολεμεΐν έρρωμένως προς αυτόν___οί δέ παρά τοΰ Φιλίπ-
που (ενν. πρέσβεις) ερωτηθέντες..., ει παραχωροΰσι Χαλκίδος
καί Κορίνθου καί Δημητριάδος, άπεϊπαν μηδεμίαν έχειν
περί τούτων έντολήν» ".
Άφ' ού ούτως άμφοτέρωθεν έδείχθη εμμονή περί την
κτήσιν ή μη άποβολήν τών πεδών, έι|)ηφίσθη ό πόλεμος-
μετά δέ τήν ήτταν τοΰ Φιλίππου εν Κυνός Κεφαλαΐς συ-
νήλθον κατά την εϊσοδον τών Τεμπών αυτός τε καί ό Τίτος
Φλαμινΐνος προς συζήτησιν της οριστικής ειρήνης- προς
τοΰτο ώρισεν ή σύγκλητος δέκα πρεσβευτάς, δοΰσα αύτοΐς
πληρεξουσιότητα, ίνα μετά τοΰ Τίτου άποφασίσωσιν ορι-
στικώς περί της Χαλκίδος, Κορίνθου, ζ\ημητριάδος, Ώρεοΰ
καί Ερέτριας- τοΰτο δ' έπραξεν, έφαρμόζουσα πάλαιαν μέ-
") Λίβ. 32 5 7- πολύ δύσκολον είναι νά πιστεΰσωμεν μόνην την
άναγραφομένην αίτίαν οτι Άά Μβοβάοηαηι αηίηίοβ ΟΠΠ1 ΗβΓ&-
οΐΐάβη αιπΐουπι ιή&χϊιώθ ίπνίάίαβ 8ίβί βδδβ οβπίθΓβΙ, ιηα11Ϊ8
οππιΐηίοιίδ οηθΓ&ίυοι ϊη νίηοΐα οοηϊβοϊί ΐη^βηΐί ρορυΐ&παηα
§3.11(1ΐΟ• ό Πολύβ. ΙΓ' 4 καί 5 περιγράφει τον Ήρακλείδην εύδιά-
φθορον καί άλλοπρόααλλον, γενόμενον δ' αίτιον καταστροφών τω
Φιλίππω.
7) Πολύβ. ΙΗ' 1 1 «παρήν ό μεν Φίλιππος έ.κ Δημητριάδος
αναχθείς εις τον Μηλιέα κόλπον, πέντε λέμβους έχων καί μίαν πρί-
σπν»=Λί6'. 32 32 9 θο γθχ η!) Όθΐηθίι•Ϊ3θΙθ οιιιπ ςαϊηηαθ 1<»ηι-
1»Ϊ8 βί αη& η&νβ ΓθδίΓ3ί& νθηϊΐ.
8) Οί Μαγνήτες ούδαμοΰ εμφανίζονται παραπονοΰμενοι κατά
τών Μακεδόνων, άλλ' οί πεδινοί Θεσσαλοί, οί δντες μέν ποτέ σύμ-
μαχοι αυτών, ύπό δέ Φιλίππου τοΰ Ε' εϊς εΐδός τι υποτέλειας άχθέν-
τες, ενδεικτικής ήδη άπό τοΰ έ'τους 219 π. Χρ. εκ τών διαταχθει-
σών ύπ' αύτοΰ πολιτογραφήσεων εν 1(1 IX2 517. Παρεισήχθησαν
άρα ύπό τών πρέσβεων καί οί Μαγνήτες, ύπό τών έποφθαλμιων-
το>ν τήν Δημητριάδα Αιτωλών πιθανώς.
:ι) Πολύβ. ΙΗ' 11 4-13. Έκ τοΰ Πολυβίου εμφανώς ήντλησεν
δ 'Αππιαν. έκ της Μακεδ. 8 «οί μέν "Ελληνες εν τή βουλή τών Τω-
μαίων ήξίουν τον Φίλιππον έξαγαγεΐν έκ τής Ελλάδος τάς τρεις
φρουράς... ή δέ βουλή τους Φιλίππου πρέσβεις ήρετο τί φρονοίη περί
τώνδε τών φρουρών ό βασιλεύς- άποκριναμένων δέ άγνοεΐν, Φλα-
μινΐνον έ'φη κρινεΐν»- καί ό Ζωναρ. τόμ. Β' σελ. 296 «τών γαρ
Ελλήνων άποστήναι αυτόν άξιούντων τής ... τε Δημητριάδος τής θετ-
ταλικής ουδέν περί τούτων οί τοΰ Φιλίππου πρέσβεις έντετάλθαι
έφασαν καί άπρακτοι απηλλάγησαν»• καί δ Λίβ. 32 37 (πρβ. 34
23 9) δμοια τούτοις λέγει.
Έτνπώ&η τ$ 20- 6- 1915.