DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0139
132
Β'. Ή αυντήρηοις, αντιγραφή και άνίδρναις τών στηλών
τος παραπλεύρως τοϋ προσωρινού εκείνου Μουσείου έπι-
στάτου μετά τής έαυτοϋ οικογενείας. Τούτων ένεκα των
λόγων, ίδιαίτατα τοΰ πρώτου αυτών, είναι αδύνατος ή παρα-
δοχή υπεξαιρέσεως στηλών εκ τοΰ Μουσείου, Γ| τοΰ προ-
σωρινού ή τοΰ οριστικού.
Κατά πασαν άρα πιθανότητα, εν άληθεΐ περιπτώσει ύπάρ-
ξεως γραπτών στηλών εν τώ Μουσείω τοΰ Λούβρου, μετα-
γενεστέρων μεν τοϋ μηνός Σεπτεμβρίου τοΰ έτους 1907ου,
ώρισμένως δ' εκ «Παγασών» (=:Δημητριάδος) προερχο-
μένων, αί στήλαι αύται θα ύπεξηρέθησαν βεβαίως έκ τών
άνασκαορών μου- διότι ή υπό τυμβωρύχων ή λαθρεμπόρων
δι' ιδίας αυτών ανασκαφής κρυφίου, κατά τίνα άπουσίαν μου
γενομένης, άνεύρεσις δύο αρτίων και διατηρουσών τάς βαφάς
στηλών, φαίνεται μοι απίθανος, επειδή δεν διέκρινα τοιαύ-
καθ' ό απουσίασα, επειδή ή εξαγωγή στηλών έτελεΐτο πάν-
τοτε παρόντος έιιοΰ, καΐ καθ' όλον το διάστημα της εργα-
σίας παραμένοντος επί τόπου, παρεπείσθη τις τών εργατών
μου, χρήμασι βεβαίως διαφθαρείς, και παρέδωκε μήπω
όφθείσας ύπ' έμοΰ στήλας, τάς περί ών ύ λόγος δύο- έορθα-
σαν δε αύται, δι' ετέρων χειρών κατά το σύνηθες μετα-
βιβαζόμενα!, έως εκεί, δήλον ότι μέχρι τοΰ Μουσείου τοΰ
Λούβρου.
\έον όμως νά ληφθή ύπ' όψιν και τόδε υπό τοΰ μέλ-
λοντος νά δημοσίευση τάς δύο οιασδήποτε και όθενδήποτι--
προερχομένας γραπτάς εκείνος στήλας τοΰ Λούβρου, ότι ό
μνημονευθείς ζιογράορος (χίΠΐθΐΌΠ, προς τίνα πω?α)τήν αρ-
χαίων αντικειμένων, διαμένοντα εν Αθήναις, προσκομίσαντα
αύτω δύο μ^ρμαρίνας άγραφους στήλας έν ετει 1908*, ίνα
Εϊκών 159. Ή εξαίρετος στήλη τοϋ "Αριστοκΰδους, έκ τοΰ δευτέρου πύργου,
πρό παντός καθαρμού, φέρουσα «πεσκληρυμμένα έπί της παραστάσεοίς
χώματα, μετά την άψαίρεσιν των όγκοιδέστερον επικειμένων.
Εϊκών 160. Στήλη καθήμενης δεσποίνης, έκ τοΰ δευτέρου πύργου (ή αυτή έ\
εϊκ. 25• 26• 28• 29• 71), μετά τήν άψ' εαυτών εκπτωσιν τών πολλών χωμάτων
και, τήν παραμονήν τών πεπωρωμένων, πρό παντός καθαρμού.
την σκαφήν εν έτέρφ τινί πύργω, ή άλλαχοΰ τών τειχών,
γενομένην τότε/ ουδέ είναι ευχερές νά ευρέθη στήλη, δια-
τηρούσα καλώς τάς βαφάς, επί οιουδήποτε εδάφους της αρ-
χαίας ταύτης πόλεως και εν μικρω βάθει αύτοΰ. "Η λοιπόν
άνεσκάφη λάθρα σημεϊόν τι της έμής ανασκαφής1, καθ'όν
χρόνον εγώ μεν άπουσίαζον, φύλαξ δε ουδείς παρέμενεν
εκεί, ώς μηδενός διορισθέντος- προ τών μέσων τοΰ έτους
1909ου, ή διαρκουσών τών έμών ανασκαφών, ίδιαίτατα κατά
το εν σελ. 130 σημ. 2 μνημονευθέν χρονικόν διάστημα,
ι) Ό κίνδυνος ούτος αποτελεί, προς τοις άνω έν σελ. .')() — ."51
εϊρημένοις, έτερον λόγον άμεσου και συνολικής ανασκαφής τών
ένεχόντων στήλας πύργων.
2) 'Γτ) 25 Σεπτεμβρίου 1907 ήλθε και έπεσκέφθη τάς άνασκα-
<ράς και το ποοσωρινύν Μουσεΐον επιτροπεία, αποτελούμενη έκ τών
τριδώνων της αρχαιολογικής υπηρεσίας καθηγητών Π. Κα66αδίου,
Ν. Πολίτου, Χ. Τσοΰντα, μεθ' ης περιήλθομεν τη 26' 27- 28ΐΐ τοΰ
αύτοΰ μηνός πολλά μέρη τής Θεσσαλίας.
επί ρητή αμοιβή επιγραφή έπ' αυτών πολύχρωμους παρα-
στάσεις, όμοιας ταΐς ήδη πεφημισμέναις τών «Παγασών»,
μηδόλως άντειπών φυσικό) τω λόγω, άτε τοΰ τοιούτου έργου
μηδέν όνειδος τοις τεχνίταις προσάπτοντος, έξετέλεσε τάς
ζωγραορίας, μιμούμενος παραστάσεις τών γνησίων ημετέρων
στηλών, ας είχεν αντιγράψει, έν Βόλω πρό ολίγου τέως
χρόνου• ταΰτα δε διηγήθη μοι αυτός ό ΟΐΠίθΓΟη έν έτει
1909'ί» και 1910ω> προσθείς τό ότι αί δύο ύπ' αύτοΰ γρα-
«ρεϊσαι ώς άνω στήλαι, έπωλήθησαν εις τι Μουσεΐον τών
της Εσπερίας Ευρώπης, και ότι ταύτα διηγήθη και, τώ
Τΐι. ΗοτίιοΙΙθ*.
Συνέβησαν δ' έτι και περαιτέρα) ΰμοιαι β λάβα ι ταϊς στή-
λαι,ς διά προστριβών υπό τών θεατών, κινουμένων έκ τίνος
:;) Ή διήγησις αύτη τοΰ (τϊΐΐϊβΐ'οη ερμηνεύει τήν από τών
αιθουσών τοΰ Λούβρου άπομάκρυνσιν τών αναφερομένων έν τοις
άνω σελ. 131 σημ. Ι στηλών, αίτινες λέγεται οτι από τίνος χρόνου
δεν είναι πλέον έκτεθει,μέναι προς θέαν.
Β'. Ή αυντήρηοις, αντιγραφή και άνίδρναις τών στηλών
τος παραπλεύρως τοϋ προσωρινού εκείνου Μουσείου έπι-
στάτου μετά τής έαυτοϋ οικογενείας. Τούτων ένεκα των
λόγων, ίδιαίτατα τοΰ πρώτου αυτών, είναι αδύνατος ή παρα-
δοχή υπεξαιρέσεως στηλών εκ τοΰ Μουσείου, Γ| τοΰ προ-
σωρινού ή τοΰ οριστικού.
Κατά πασαν άρα πιθανότητα, εν άληθεΐ περιπτώσει ύπάρ-
ξεως γραπτών στηλών εν τώ Μουσείω τοΰ Λούβρου, μετα-
γενεστέρων μεν τοϋ μηνός Σεπτεμβρίου τοΰ έτους 1907ου,
ώρισμένως δ' εκ «Παγασών» (=:Δημητριάδος) προερχο-
μένων, αί στήλαι αύται θα ύπεξηρέθησαν βεβαίως έκ τών
άνασκαορών μου- διότι ή υπό τυμβωρύχων ή λαθρεμπόρων
δι' ιδίας αυτών ανασκαφής κρυφίου, κατά τίνα άπουσίαν μου
γενομένης, άνεύρεσις δύο αρτίων και διατηρουσών τάς βαφάς
στηλών, φαίνεται μοι απίθανος, επειδή δεν διέκρινα τοιαύ-
καθ' ό απουσίασα, επειδή ή εξαγωγή στηλών έτελεΐτο πάν-
τοτε παρόντος έιιοΰ, καΐ καθ' όλον το διάστημα της εργα-
σίας παραμένοντος επί τόπου, παρεπείσθη τις τών εργατών
μου, χρήμασι βεβαίως διαφθαρείς, και παρέδωκε μήπω
όφθείσας ύπ' έμοΰ στήλας, τάς περί ών ύ λόγος δύο- έορθα-
σαν δε αύται, δι' ετέρων χειρών κατά το σύνηθες μετα-
βιβαζόμενα!, έως εκεί, δήλον ότι μέχρι τοΰ Μουσείου τοΰ
Λούβρου.
\έον όμως νά ληφθή ύπ' όψιν και τόδε υπό τοΰ μέλ-
λοντος νά δημοσίευση τάς δύο οιασδήποτε και όθενδήποτι--
προερχομένας γραπτάς εκείνος στήλας τοΰ Λούβρου, ότι ό
μνημονευθείς ζιογράορος (χίΠΐθΐΌΠ, προς τίνα πω?α)τήν αρ-
χαίων αντικειμένων, διαμένοντα εν Αθήναις, προσκομίσαντα
αύτω δύο μ^ρμαρίνας άγραφους στήλας έν ετει 1908*, ίνα
Εϊκών 159. Ή εξαίρετος στήλη τοϋ "Αριστοκΰδους, έκ τοΰ δευτέρου πύργου,
πρό παντός καθαρμού, φέρουσα «πεσκληρυμμένα έπί της παραστάσεοίς
χώματα, μετά την άψαίρεσιν των όγκοιδέστερον επικειμένων.
Εϊκών 160. Στήλη καθήμενης δεσποίνης, έκ τοΰ δευτέρου πύργου (ή αυτή έ\
εϊκ. 25• 26• 28• 29• 71), μετά τήν άψ' εαυτών εκπτωσιν τών πολλών χωμάτων
και, τήν παραμονήν τών πεπωρωμένων, πρό παντός καθαρμού.
την σκαφήν εν έτέρφ τινί πύργω, ή άλλαχοΰ τών τειχών,
γενομένην τότε/ ουδέ είναι ευχερές νά ευρέθη στήλη, δια-
τηρούσα καλώς τάς βαφάς, επί οιουδήποτε εδάφους της αρ-
χαίας ταύτης πόλεως και εν μικρω βάθει αύτοΰ. "Η λοιπόν
άνεσκάφη λάθρα σημεϊόν τι της έμής ανασκαφής1, καθ'όν
χρόνον εγώ μεν άπουσίαζον, φύλαξ δε ουδείς παρέμενεν
εκεί, ώς μηδενός διορισθέντος- προ τών μέσων τοΰ έτους
1909ου, ή διαρκουσών τών έμών ανασκαφών, ίδιαίτατα κατά
το εν σελ. 130 σημ. 2 μνημονευθέν χρονικόν διάστημα,
ι) Ό κίνδυνος ούτος αποτελεί, προς τοις άνω έν σελ. .')() — ."51
εϊρημένοις, έτερον λόγον άμεσου και συνολικής ανασκαφής τών
ένεχόντων στήλας πύργων.
2) 'Γτ) 25 Σεπτεμβρίου 1907 ήλθε και έπεσκέφθη τάς άνασκα-
<ράς και το ποοσωρινύν Μουσεΐον επιτροπεία, αποτελούμενη έκ τών
τριδώνων της αρχαιολογικής υπηρεσίας καθηγητών Π. Κα66αδίου,
Ν. Πολίτου, Χ. Τσοΰντα, μεθ' ης περιήλθομεν τη 26' 27- 28ΐΐ τοΰ
αύτοΰ μηνός πολλά μέρη τής Θεσσαλίας.
επί ρητή αμοιβή επιγραφή έπ' αυτών πολύχρωμους παρα-
στάσεις, όμοιας ταΐς ήδη πεφημισμέναις τών «Παγασών»,
μηδόλως άντειπών φυσικό) τω λόγω, άτε τοΰ τοιούτου έργου
μηδέν όνειδος τοις τεχνίταις προσάπτοντος, έξετέλεσε τάς
ζωγραορίας, μιμούμενος παραστάσεις τών γνησίων ημετέρων
στηλών, ας είχεν αντιγράψει, έν Βόλω πρό ολίγου τέως
χρόνου• ταΰτα δε διηγήθη μοι αυτός ό ΟΐΠίθΓΟη έν έτει
1909'ί» και 1910ω> προσθείς τό ότι αί δύο ύπ' αύτοΰ γρα-
«ρεϊσαι ώς άνω στήλαι, έπωλήθησαν εις τι Μουσεΐον τών
της Εσπερίας Ευρώπης, και ότι ταύτα διηγήθη και, τώ
Τΐι. ΗοτίιοΙΙθ*.
Συνέβησαν δ' έτι και περαιτέρα) ΰμοιαι β λάβα ι ταϊς στή-
λαι,ς διά προστριβών υπό τών θεατών, κινουμένων έκ τίνος
:;) Ή διήγησις αύτη τοΰ (τϊΐΐϊβΐ'οη ερμηνεύει τήν από τών
αιθουσών τοΰ Λούβρου άπομάκρυνσιν τών αναφερομένων έν τοις
άνω σελ. 131 σημ. Ι στηλών, αίτινες λέγεται οτι από τίνος χρόνου
δεν είναι πλέον έκτεθει,μέναι προς θέαν.