DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0151
144
Γ'. Ή περιγραφή τών οτηλών
νης γραμμής, εν μέρει δεξιά αωθείσης, προς δήλωσιν τοΰ
τέρματος τοϋ πίνακος.
ΈπΙ τοΰ άνωθεν άφεθέντος κενοΰ διαστήματος έχα-
ρά/θη τρίστιχος επιγραφή άβαθώς και επιμελώς- ν\\ι. γραμμ.
0.008-0.012, διάστιχον 0.005. Τα γράμματα διατηροΰσιν
επίσης πολύ της μέλαινης βαφής, δί' ης ήσαν άρχήΟεν
βεβαμμένα. Είναι δμως άξιον παρατηρήσεως το δτι ύ χα-
ράκτης ') έγραφε λίαν πυκνώς τά γράμματα των δύο πρώ-
των στίχων, άρξάμενος ευθύς άπό τοΰ υπό το έπιστύλιον
διαστήματος• αλλά τον τρίτον στίχον έ'γραψε δι' αραιών
γραμμάτων μετά πάσης άνέσεως- τοΰτο ύποδηλοΐ φύβον τινά
αύτοΰ, μήπως ή επιγραφή καταλάβη χώρον μείζονα τοΰ
προωρισμένου- θά ήτο άρα ή ήδη γεγραμμένη ή παράστασις,
δταν έχασάσσετο ή επιγραφή, ή τουλάχιστον ύ χώρος αυτής
η το προδιαγεγραμμένος μετ' αξιώσεως, ϊνα μη διαταραχθή
μήτε άλλως περιορισθή.
Τοΰτο ενθυμίζει άνέκδοτυν τι, ύπό τοΰ Ενοταϋίου
(1612, 36' βλ. και Όδυσσείας ι στίχ. .'ί-4) άναφερόμενον
περί τοΰ ζωγράφου Άναξήνορος, δστις παρέλιπεν εν
γράμμα τής επιγραφής, ην έπέγραψεν έπι εικόνος αοι-
δού τίνος (ανδή, αντί ανδήν)• τοΰτο δ' επραξεν ένεκα τής
«στενοχώριας τοΰ ΰποκαιμένον πίνακος» (,ταρά Στράβων ι ΙΔ
048 διαφόρως: «τοϋ πλάτους τής βάσεως μη συνεξαρκούν-
τος»)• άνάλογον στενοχωρίαν εύρίσκομεν ενταύθα- το επί-
γραμμα λόγω τής παραλείψεως κατέστη άνόητον 2).
Ή δε επιγραφή λέγει: «ψυχή* μεν εν Ειδομένη3)
προελι'νπα \ νεν, όΰτέα δε ώδε μητρί τε καϊ άδελφί} ]
άνιηρόν κήδος ϊκανεν». Αύτη είναι εμφανώς μετρική, καίτοι
δεν δύναται νά μετενεχθή εις τά συνήθη τών επιτύμβιων
επιγραμμάτων [ΐέτρα τών έξαμέτρων ή ελεγείων, ϊσως
δ' ελήφθη έ'κ τίνος γνωστού τω συνθέτη χωρίου ποιητοϋ
τίνος 4)• ήτο δε αρκούντως δυσνόητος, όπως το πρώτον με-
Λ
Είκών 166. — ΊΙ στήλη τοΰ Στρατονίχου, φωτογραφηΟεΐσα τώ 1907
εύ Ιύ; μεοά τήν εΰρεσιν, ώ; είχεν, άνευ ψε*ασμοΰ ή καθαρμού.
Είκών 167.—Ή στήλη τοϋ Σιρατονίχον, φωτογραφηθεΐσα τψ 1909,
άφ' ου παρέμεινεν επί εν και ήμισυ έτος άνευ άναψεκασμοϋ.
τεγράφη ύπ' εμού, ώς ελλείποντος αντικειμένου- δια τής
άνω δμως μεταγραφής άριστα νοείται δτι οι οικείοι, άποτει•
νόμενοι προς τον παροδίτην, λέγουσιν ότι «τήν μεν ψυχή ν
έγκατέλιπεν (ό Στρατόνικος) εν τη Ίδομένη, τά δε οστά αύ-
τοΰ ε
ι| Παρέλιπε τήν έσω κεραίαν τοϋ τελευταίου Α τοϋ στίχ. 2 και
δεν εχάραξεν, άλλα μόνον γραπτώς άπέδωκε, το τελευταΐον Ι τοϋ
αύτοΰ στίχου.
2) Τήν αληθή εννοιαν τοΰ ανεκδότου αναγράφω εν 'Αοχαιολ.
'Εφημ. 1908 σελ. 51 σημ. 1. Έν τοις Θεαααλ. Μνημ. μου, σελ. 124
άπέδωκα αυτήν δυσνοητότερον.
3) Την όρθήν μειαγραφήν έν ΕΙδομένη(ι) διέγνωσεν ό νΥίΙα•
ιηοννίΐζ από τοΰ 1910, ώς συμπεραίνω εξ ανακοινώσεως προφορικής
τοΰ κ. Ίω. Καλιτσουνάκη προς εμέ- μετά πολλά έτη διέγνωσεν αυτήν
και ό καθηγητής κ. Χ. Χαριτωνίδης (έν τη ΜηθΠΐ08γηθ τοΰ 1919)
ασαν εκεί (έν τη πατρίδι) υ)ς θλιβερά φροντις διά
τήν μητέρα καϊ τήν άδελφήν προς φύλαςιν καϊ ταφήν».
Έκ τούτου εμφαίνεται δτι ό Στρατόνικος απέθανε μα-
κράν τής εαυτού πατρίδος, ίσως έ'ν τινι μάχη, καθ' ην οι
χωρίς νά μοι ανακοίνωση τι, καίπερ συναντήσας με πολλάκις έκτοτε.
4; Το τιρολιμπάνω νΰν το πρώτον εμφανίζεται, παρά τα μόνα
γνωστά άπολιμπάνω, καταλιμπάνω' σημαίνει δε δ τι το προλείπω' πρβλ.
Άριοτοφ. "Ορν. 1556-8 «ένθα και Πείσανδρος ήλθε | δεόμενο
ψνχήν Ιδεΐν, ή | ζώντ' εκείνον προνλιπε», προς δήλωσιν δειλοΰ- περί
τοΰ Στρατονίκου δηλοϋται δτι προυλιπεν αυτός τήν ψυχήν αποθανών
το νά λάβωμεν άντικείμενον το δστέα, και νά νοήσωμεν δτι ή ψνχή
προελίμπανεν δστέα, είναι δυσχερές, διότι έπρεπε νά γραφή δις ί>
λέξις δαιέα. Ώς προς το μέτρον φαίνεται δτι ενέχει πολλούς δακτύ-
λους ή ανάπαιστους.
•Ετνπώθη τη 11 6• 1927.
Γ'. Ή περιγραφή τών οτηλών
νης γραμμής, εν μέρει δεξιά αωθείσης, προς δήλωσιν τοΰ
τέρματος τοϋ πίνακος.
ΈπΙ τοΰ άνωθεν άφεθέντος κενοΰ διαστήματος έχα-
ρά/θη τρίστιχος επιγραφή άβαθώς και επιμελώς- ν\\ι. γραμμ.
0.008-0.012, διάστιχον 0.005. Τα γράμματα διατηροΰσιν
επίσης πολύ της μέλαινης βαφής, δί' ης ήσαν άρχήΟεν
βεβαμμένα. Είναι δμως άξιον παρατηρήσεως το δτι ύ χα-
ράκτης ') έγραφε λίαν πυκνώς τά γράμματα των δύο πρώ-
των στίχων, άρξάμενος ευθύς άπό τοΰ υπό το έπιστύλιον
διαστήματος• αλλά τον τρίτον στίχον έ'γραψε δι' αραιών
γραμμάτων μετά πάσης άνέσεως- τοΰτο ύποδηλοΐ φύβον τινά
αύτοΰ, μήπως ή επιγραφή καταλάβη χώρον μείζονα τοΰ
προωρισμένου- θά ήτο άρα ή ήδη γεγραμμένη ή παράστασις,
δταν έχασάσσετο ή επιγραφή, ή τουλάχιστον ύ χώρος αυτής
η το προδιαγεγραμμένος μετ' αξιώσεως, ϊνα μη διαταραχθή
μήτε άλλως περιορισθή.
Τοΰτο ενθυμίζει άνέκδοτυν τι, ύπό τοΰ Ενοταϋίου
(1612, 36' βλ. και Όδυσσείας ι στίχ. .'ί-4) άναφερόμενον
περί τοΰ ζωγράφου Άναξήνορος, δστις παρέλιπεν εν
γράμμα τής επιγραφής, ην έπέγραψεν έπι εικόνος αοι-
δού τίνος (ανδή, αντί ανδήν)• τοΰτο δ' επραξεν ένεκα τής
«στενοχώριας τοΰ ΰποκαιμένον πίνακος» (,ταρά Στράβων ι ΙΔ
048 διαφόρως: «τοϋ πλάτους τής βάσεως μη συνεξαρκούν-
τος»)• άνάλογον στενοχωρίαν εύρίσκομεν ενταύθα- το επί-
γραμμα λόγω τής παραλείψεως κατέστη άνόητον 2).
Ή δε επιγραφή λέγει: «ψυχή* μεν εν Ειδομένη3)
προελι'νπα \ νεν, όΰτέα δε ώδε μητρί τε καϊ άδελφί} ]
άνιηρόν κήδος ϊκανεν». Αύτη είναι εμφανώς μετρική, καίτοι
δεν δύναται νά μετενεχθή εις τά συνήθη τών επιτύμβιων
επιγραμμάτων [ΐέτρα τών έξαμέτρων ή ελεγείων, ϊσως
δ' ελήφθη έ'κ τίνος γνωστού τω συνθέτη χωρίου ποιητοϋ
τίνος 4)• ήτο δε αρκούντως δυσνόητος, όπως το πρώτον με-
Λ
Είκών 166. — ΊΙ στήλη τοΰ Στρατονίχου, φωτογραφηΟεΐσα τώ 1907
εύ Ιύ; μεοά τήν εΰρεσιν, ώ; είχεν, άνευ ψε*ασμοΰ ή καθαρμού.
Είκών 167.—Ή στήλη τοϋ Σιρατονίχον, φωτογραφηθεΐσα τψ 1909,
άφ' ου παρέμεινεν επί εν και ήμισυ έτος άνευ άναψεκασμοϋ.
τεγράφη ύπ' εμού, ώς ελλείποντος αντικειμένου- δια τής
άνω δμως μεταγραφής άριστα νοείται δτι οι οικείοι, άποτει•
νόμενοι προς τον παροδίτην, λέγουσιν ότι «τήν μεν ψυχή ν
έγκατέλιπεν (ό Στρατόνικος) εν τη Ίδομένη, τά δε οστά αύ-
τοΰ ε
ι| Παρέλιπε τήν έσω κεραίαν τοϋ τελευταίου Α τοϋ στίχ. 2 και
δεν εχάραξεν, άλλα μόνον γραπτώς άπέδωκε, το τελευταΐον Ι τοϋ
αύτοΰ στίχου.
2) Τήν αληθή εννοιαν τοΰ ανεκδότου αναγράφω εν 'Αοχαιολ.
'Εφημ. 1908 σελ. 51 σημ. 1. Έν τοις Θεαααλ. Μνημ. μου, σελ. 124
άπέδωκα αυτήν δυσνοητότερον.
3) Την όρθήν μειαγραφήν έν ΕΙδομένη(ι) διέγνωσεν ό νΥίΙα•
ιηοννίΐζ από τοΰ 1910, ώς συμπεραίνω εξ ανακοινώσεως προφορικής
τοΰ κ. Ίω. Καλιτσουνάκη προς εμέ- μετά πολλά έτη διέγνωσεν αυτήν
και ό καθηγητής κ. Χ. Χαριτωνίδης (έν τη ΜηθΠΐ08γηθ τοΰ 1919)
ασαν εκεί (έν τη πατρίδι) υ)ς θλιβερά φροντις διά
τήν μητέρα καϊ τήν άδελφήν προς φύλαςιν καϊ ταφήν».
Έκ τούτου εμφαίνεται δτι ό Στρατόνικος απέθανε μα-
κράν τής εαυτού πατρίδος, ίσως έ'ν τινι μάχη, καθ' ην οι
χωρίς νά μοι ανακοίνωση τι, καίπερ συναντήσας με πολλάκις έκτοτε.
4; Το τιρολιμπάνω νΰν το πρώτον εμφανίζεται, παρά τα μόνα
γνωστά άπολιμπάνω, καταλιμπάνω' σημαίνει δε δ τι το προλείπω' πρβλ.
Άριοτοφ. "Ορν. 1556-8 «ένθα και Πείσανδρος ήλθε | δεόμενο
ψνχήν Ιδεΐν, ή | ζώντ' εκείνον προνλιπε», προς δήλωσιν δειλοΰ- περί
τοΰ Στρατονίκου δηλοϋται δτι προυλιπεν αυτός τήν ψυχήν αποθανών
το νά λάβωμεν άντικείμενον το δστέα, και νά νοήσωμεν δτι ή ψνχή
προελίμπανεν δστέα, είναι δυσχερές, διότι έπρεπε νά γραφή δις ί>
λέξις δαιέα. Ώς προς το μέτρον φαίνεται δτι ενέχει πολλούς δακτύ-
λους ή ανάπαιστους.
•Ετνπώθη τη 11 6• 1927.