DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0152
α'). Ή στήλη τοΰ Στρατονίκον
145
νεκροί προύπελογίσθη να καώσι, και τα οστά αυτών να
μετακομισθώσιν εις την Δημητριάδα- ή μεταγραφή ί'κανεν αν
ίηρον κήδος θα έδήλου ότι ταΰτα δεν ειχον έ'τι μετενεχθή, δτε
έποιήθη και έστήθη επί τοΰ οικογενειακού τάφου ή στήλη.
Ή άνάγνωσις αΰτη φαίνεται μοι ώς επίσης εύληπτος και φυ-
σική ερμηνεία τοΰ επιγράμματος.
Παρίσταται δέ εν δεξιά τω θεατή κατά τον άριστερον
κρόταφον ό Στρατόνικος, καθήμενος επί έδρας απλής άνευ
έρεισινώτου- αΰτη έχει τεσσάρας τορευτοΰς μακρούς πόδας
και εΐναι έπεστρωμένη διά παχέος προσκεφαλαίου, φέρον-
τος κεντήματα πολύχρωμα. Παρεστάθη δέ ό αποθανών ώς
νεώτατος άνήρ, άμύσταξ και αγένειος, φορών λεπτδν χιτώνα,
ήμιχειρίδωτον, και έπ' αύτοΰ [μάτιον πο?„υτελές, περιβάλλον
τα νώτα, το άνω άριστερον ήμισυ και όλον το κάτω τοΰ σώ-
ματος μέχρι τών αστραγάλων" φορεί δέ και σχιστά, πολύ
καλά σανδάλια, ερυθρά, διά μελάνων ιμάντων συγκρατού-
τών βιβλίων, φαίνεται ών ό Στρατόνικος ευγενούς τίνος
και αρκούντως πλούσιας οικογενείας, και υπονοείται ώς περί
τά γράμματα πολύ καλώς ήσκημένος.
Τήν δέ δεξιάν χείρα, γυμνήν άπό τοΰ άγκώνος, προεκ-
τείνει, άνυψών αυτήν ολίγον, έχων άνοικτήν προς τά άνω
τήν παλάμην, αλλά μετά κεκλεισμένων τών δακτύλων, ώς
διά να δεχθή τι έλαφρόν άντικείμενον, έμβαλλόμενον αύτη
Οπό της ομωνύμου χειρός ετέρου νεανίου- ή συνήθης χει-
ραψία δέν φαίνεται πιθανόν ότι υπόκειται ενταύθα.
"Ισταται δέ ό έτερος νεανίας ορθός ενώπιον τοΰ Στρα-
τονίκου κατά τον δεςιόν κρόταφον, φέροον τό μείζον βάρος
τοΰ σώματος επί τοΰ αριστερού σκέλους, πατοΰντος δι' δλου
τοΰ πέλματος τοΰ άκρου ποδός, εν φ τό δεξιόν αποσύρει
ίκανώς προς τά όπίσο), ολίγον κεκαμμένον, εν αναπαύσει-
άλλ' άπό τοϋ μέσου που τής κνήμης άπεσθέσθη τά κάτω
τό σκέλος τοϋτο και δεν διεσώθη. Φορεί δέ βραχύν, ήμιχει-
*τ:
:° :'ΐ*:
Είκών 168. — Ή στήλη τοΰ Σιοαιονίκον, έκ φωτογραφίας τοϋ 1912
προ τής πλύσεως, άλλα μετά διετή παραμονήν άνευ άναψεκασμοϋ.
Είκών 169. — Η στήλη τοϋ Σιοαιονίκον έκ φίοτογραφίας τοϋ 1915,
μετά τήν πλόσιν τοϋ 1912 και άφ' ον έψεκάοθη έκ νέου.
μένα, και στηρίζει ελαφρώς τους άκρους πόδας επί υπο-
ποδίου, άποσύρων ολίγον τον δεξιόν προς τά οπίσω, και
πατών διά τοΰ προσθίου ήμίσεος αύτοΰ. Ή κόμη αύτοΰ
άπεδόθη βραχεία και διά πορφύρας1) βαφής .προς δήλω-
σιν βαθέως ξανθοΰ νέου.
Τήν άριστεράν χείρα, έξερχομένην γυμνήν έκ τοΰ ιμα-
τίου άπό τοΰ μέσου τοΰ πήχεως, φέρει ήπίως επί τοΰ άνω
τοΰ μηρού μετά κεκλεισμένων ελαφρώς δακτύλων, ώς ει
έκράτει τι, ήτοι τό ίμάτιον, ή μάλλον εΐδός τι κυλίνδρου
ή τόμου βιβλίου. Έκ τής άμφιέσεως εν γένει, τών λεπτών
χαρακτηριστικών, τοΰ βαθέως σιτόχρου τοϋ σώματος και
') Έν τω δημοσιευομένω πολυχρώμφ πίνακι αποδίδεται άστόχως,
-ώς ει ήϊ° κ("« τ0 πλεΐσιον μέλαινα.
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ• ΓΡΑΠΤΑΙ Ϊ1ΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ - ΠΑΓΑΣΩΝ.
ρίδωτον χιτώνα, βαθέοος πορφυροΰν, έζωσμένον περί τήν
όσφύν, και λευκήν χλαμύδα, έρριμμένην έμπροσθεν τε και
όπισθεν, πορπουμένην ίσως έπί τοΰ άριστεροΰ ώμου- φορεί
δέ και ένδρομίδας ερυθράς μετά μελάνων ιμάντων, κατά
τήν έν γένει έμφάνισιν τών ιππέων.
Είναι δέ και αυτός άμύσταξ και αγένειος και έχει βρα-
χεϊαν κόμην, βαθέως πορφυράν δηλωθεϊσαν. Τήν άκραν
άριστεράν χείρα, έφ' ής πίπτει ή χλαμύς, προεκθάλλει ήπίως,
κρατούσαν κύλινδρον, έξ ου κρέμανται προεκδεβλημένα εξ
άκρα μηρίνθου" τήν δέ δεξιάν, γυμνήν άπό τοΰ δικεφά?Λ)υ,
προεκτείνει, καταθιβάζων ολίγον, μάλλον ϊνα εγχείριση τι
εις τον Στρατόνικον, ήττον δέ ίνα συνάψη αυτήν εις χει-
ραψίαν μετ' εκείνου- άλλα τά κατά τήν σύμπτωσιν τών
άκρων χειρών δέν διεσώθησαν σαφώς.
19
145
νεκροί προύπελογίσθη να καώσι, και τα οστά αυτών να
μετακομισθώσιν εις την Δημητριάδα- ή μεταγραφή ί'κανεν αν
ίηρον κήδος θα έδήλου ότι ταΰτα δεν ειχον έ'τι μετενεχθή, δτε
έποιήθη και έστήθη επί τοΰ οικογενειακού τάφου ή στήλη.
Ή άνάγνωσις αΰτη φαίνεται μοι ώς επίσης εύληπτος και φυ-
σική ερμηνεία τοΰ επιγράμματος.
Παρίσταται δέ εν δεξιά τω θεατή κατά τον άριστερον
κρόταφον ό Στρατόνικος, καθήμενος επί έδρας απλής άνευ
έρεισινώτου- αΰτη έχει τεσσάρας τορευτοΰς μακρούς πόδας
και εΐναι έπεστρωμένη διά παχέος προσκεφαλαίου, φέρον-
τος κεντήματα πολύχρωμα. Παρεστάθη δέ ό αποθανών ώς
νεώτατος άνήρ, άμύσταξ και αγένειος, φορών λεπτδν χιτώνα,
ήμιχειρίδωτον, και έπ' αύτοΰ [μάτιον πο?„υτελές, περιβάλλον
τα νώτα, το άνω άριστερον ήμισυ και όλον το κάτω τοΰ σώ-
ματος μέχρι τών αστραγάλων" φορεί δέ και σχιστά, πολύ
καλά σανδάλια, ερυθρά, διά μελάνων ιμάντων συγκρατού-
τών βιβλίων, φαίνεται ών ό Στρατόνικος ευγενούς τίνος
και αρκούντως πλούσιας οικογενείας, και υπονοείται ώς περί
τά γράμματα πολύ καλώς ήσκημένος.
Τήν δέ δεξιάν χείρα, γυμνήν άπό τοΰ άγκώνος, προεκ-
τείνει, άνυψών αυτήν ολίγον, έχων άνοικτήν προς τά άνω
τήν παλάμην, αλλά μετά κεκλεισμένων τών δακτύλων, ώς
διά να δεχθή τι έλαφρόν άντικείμενον, έμβαλλόμενον αύτη
Οπό της ομωνύμου χειρός ετέρου νεανίου- ή συνήθης χει-
ραψία δέν φαίνεται πιθανόν ότι υπόκειται ενταύθα.
"Ισταται δέ ό έτερος νεανίας ορθός ενώπιον τοΰ Στρα-
τονίκου κατά τον δεςιόν κρόταφον, φέροον τό μείζον βάρος
τοΰ σώματος επί τοΰ αριστερού σκέλους, πατοΰντος δι' δλου
τοΰ πέλματος τοΰ άκρου ποδός, εν φ τό δεξιόν αποσύρει
ίκανώς προς τά όπίσο), ολίγον κεκαμμένον, εν αναπαύσει-
άλλ' άπό τοϋ μέσου που τής κνήμης άπεσθέσθη τά κάτω
τό σκέλος τοϋτο και δεν διεσώθη. Φορεί δέ βραχύν, ήμιχει-
*τ:
:° :'ΐ*:
Είκών 168. — Ή στήλη τοΰ Σιοαιονίκον, έκ φωτογραφίας τοϋ 1912
προ τής πλύσεως, άλλα μετά διετή παραμονήν άνευ άναψεκασμοϋ.
Είκών 169. — Η στήλη τοϋ Σιοαιονίκον έκ φίοτογραφίας τοϋ 1915,
μετά τήν πλόσιν τοϋ 1912 και άφ' ον έψεκάοθη έκ νέου.
μένα, και στηρίζει ελαφρώς τους άκρους πόδας επί υπο-
ποδίου, άποσύρων ολίγον τον δεξιόν προς τά οπίσω, και
πατών διά τοΰ προσθίου ήμίσεος αύτοΰ. Ή κόμη αύτοΰ
άπεδόθη βραχεία και διά πορφύρας1) βαφής .προς δήλω-
σιν βαθέως ξανθοΰ νέου.
Τήν άριστεράν χείρα, έξερχομένην γυμνήν έκ τοΰ ιμα-
τίου άπό τοΰ μέσου τοΰ πήχεως, φέρει ήπίως επί τοΰ άνω
τοΰ μηρού μετά κεκλεισμένων ελαφρώς δακτύλων, ώς ει
έκράτει τι, ήτοι τό ίμάτιον, ή μάλλον εΐδός τι κυλίνδρου
ή τόμου βιβλίου. Έκ τής άμφιέσεως εν γένει, τών λεπτών
χαρακτηριστικών, τοΰ βαθέως σιτόχρου τοϋ σώματος και
') Έν τω δημοσιευομένω πολυχρώμφ πίνακι αποδίδεται άστόχως,
-ώς ει ήϊ° κ("« τ0 πλεΐσιον μέλαινα.
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ• ΓΡΑΠΤΑΙ Ϊ1ΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ - ΠΑΓΑΣΩΝ.
ρίδωτον χιτώνα, βαθέοος πορφυροΰν, έζωσμένον περί τήν
όσφύν, και λευκήν χλαμύδα, έρριμμένην έμπροσθεν τε και
όπισθεν, πορπουμένην ίσως έπί τοΰ άριστεροΰ ώμου- φορεί
δέ και ένδρομίδας ερυθράς μετά μελάνων ιμάντων, κατά
τήν έν γένει έμφάνισιν τών ιππέων.
Είναι δέ και αυτός άμύσταξ και αγένειος και έχει βρα-
χεϊαν κόμην, βαθέως πορφυράν δηλωθεϊσαν. Τήν άκραν
άριστεράν χείρα, έφ' ής πίπτει ή χλαμύς, προεκθάλλει ήπίως,
κρατούσαν κύλινδρον, έξ ου κρέμανται προεκδεβλημένα εξ
άκρα μηρίνθου" τήν δέ δεξιάν, γυμνήν άπό τοΰ δικεφά?Λ)υ,
προεκτείνει, καταθιβάζων ολίγον, μάλλον ϊνα εγχείριση τι
εις τον Στρατόνικον, ήττον δέ ίνα συνάψη αυτήν εις χει-
ραψίαν μετ' εκείνου- άλλα τά κατά τήν σύμπτωσιν τών
άκρων χειρών δέν διεσώθησαν σαφώς.
19