DOI article:
Suchocki, Wojciech: Pokój pana w pałacu w Mosznej
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.27011#0202
150
W. SUCHOCKI
krzesła oraz trzy wysokie, częściowo tapicerskie fotele przy pozostałych
bokach stołu (fotel stojący naprzeciwko kanapy wyróżnia się bogatą, „tro-
nową” formą). Wydzielenie tych grup podkreślone jest ułożeniem dywa-
nów, przy czym dywany związane z pierwszą i trzecią z nich łączą się,
tworząc ciąg przez całe pomieszczenie. Używając poprzednich oznaczeń
stwierdzamy, że grupa pierwsza i druga ustawione są w części A-l, grupa
trzecia na przejściu pomiędzy A1 i A2, podkreślając jakby łączność i kie-
runkcwość całości, przy czym jedyny ustawiony tu ukośnie fotel otwiera
jakby drogę w kierunku wyznaczonym przez D.
6.3. W przeciwstawieniu do wyraźnych podziałów i stosunkowo małej
liczby sprzętów w części A — w B stworzono atmosferę „pracownianego
nieładu”: o ile tam ustawienie mebli podporządkowuje się podziałom prze-
strzeni, o tyle tu ich rozmieszczenie zdaje się modyfikować jej porządek
(il. 10). Widoczne znajdujące się tu meble do siedzenia nie komunikują kon-
taktu, z wyjątkiem dwóch foteli ustawionych naprzeciwko siebie po obu
stronach biurka. Fotel przy biurku wydaje się ustanowionym przez układ
reszty sprzętów, centrum tej części sali. Ustawiony jest na obszernym —
długim i szerokością równym biurku, a wysokością jego cokołowi, tworzą-
cym więc z nim jakby całość — podwyższeniu. Podporządkowane jest mu
ustawienie innych sprzętów — także takich, jak portret na biurku czy rze-
źbione popiersie, zwrócone frontem do fotela, a odwrotem do przeważającej
części pomieszczenia — przede wszystkim zaś innych mebli do siedzenia.
Ustawione są one na ogół pojedynczo, w kontekście denotującym wy-
poczynek, lekturę, a kierunki przez nie wytyczane przecinają się w miejscu
ustawienia fotela przy biurku: fotele widoczne za biurkiem ustawione są
z nim na wspólnej osi, krzesło pod ścianą — na osi poprzecznej, ukośnie
ustawione fotele w narożniku i w przejściu do E — „celują” w ten fotel.
Sposób jego wydzielenia nosi ponadto cechy „obwarowania”: stoi w prze-
strzeni wyróżnionej podwyższeniem i otoczonej z trzech stron — ścianą,
biurkiem oraz ciągiem utworzonym z fotela i stolika. Ponadto na biurku
i obok niego piętrzą się przedmioty do znacznej wysokości (na linii: fotel
w narożniku — fotel przy biurku •— przekraczają wysokość siedzącego czło-
wieka i przysłaniają fotel). Obwarowana przestrzeń otwiera się ku światłu
— przez okno i do części C. Istotne znaczenie dla porządku przestrzeni ma-
ją też dodatkowe, pojawiające się tu źródła światła. Obok żyrandolu umie-
szczonego w centrum, o formach analogicznych do dwóch żyrandoli w czę-
ści A, znajdują się tu dwie lampy o formach odmiennych, a więc specyficz-
nych dla tej części pomieszczenia. Ich konkurencyjność podkreślona jest
przez ich stałe umieszczenie u stropu, a z drugiej strony przez wyłamanie
się z przyjętego porządku zawieszenia w centrum stropowego ośmioboku.
Jedna z nich zawieszona jest nad biurkiem i denotuje permanentną pracę
przy nim, konotując zarazem — przez stały związek z jego osobą — zdoby-
W. SUCHOCKI
krzesła oraz trzy wysokie, częściowo tapicerskie fotele przy pozostałych
bokach stołu (fotel stojący naprzeciwko kanapy wyróżnia się bogatą, „tro-
nową” formą). Wydzielenie tych grup podkreślone jest ułożeniem dywa-
nów, przy czym dywany związane z pierwszą i trzecią z nich łączą się,
tworząc ciąg przez całe pomieszczenie. Używając poprzednich oznaczeń
stwierdzamy, że grupa pierwsza i druga ustawione są w części A-l, grupa
trzecia na przejściu pomiędzy A1 i A2, podkreślając jakby łączność i kie-
runkcwość całości, przy czym jedyny ustawiony tu ukośnie fotel otwiera
jakby drogę w kierunku wyznaczonym przez D.
6.3. W przeciwstawieniu do wyraźnych podziałów i stosunkowo małej
liczby sprzętów w części A — w B stworzono atmosferę „pracownianego
nieładu”: o ile tam ustawienie mebli podporządkowuje się podziałom prze-
strzeni, o tyle tu ich rozmieszczenie zdaje się modyfikować jej porządek
(il. 10). Widoczne znajdujące się tu meble do siedzenia nie komunikują kon-
taktu, z wyjątkiem dwóch foteli ustawionych naprzeciwko siebie po obu
stronach biurka. Fotel przy biurku wydaje się ustanowionym przez układ
reszty sprzętów, centrum tej części sali. Ustawiony jest na obszernym —
długim i szerokością równym biurku, a wysokością jego cokołowi, tworzą-
cym więc z nim jakby całość — podwyższeniu. Podporządkowane jest mu
ustawienie innych sprzętów — także takich, jak portret na biurku czy rze-
źbione popiersie, zwrócone frontem do fotela, a odwrotem do przeważającej
części pomieszczenia — przede wszystkim zaś innych mebli do siedzenia.
Ustawione są one na ogół pojedynczo, w kontekście denotującym wy-
poczynek, lekturę, a kierunki przez nie wytyczane przecinają się w miejscu
ustawienia fotela przy biurku: fotele widoczne za biurkiem ustawione są
z nim na wspólnej osi, krzesło pod ścianą — na osi poprzecznej, ukośnie
ustawione fotele w narożniku i w przejściu do E — „celują” w ten fotel.
Sposób jego wydzielenia nosi ponadto cechy „obwarowania”: stoi w prze-
strzeni wyróżnionej podwyższeniem i otoczonej z trzech stron — ścianą,
biurkiem oraz ciągiem utworzonym z fotela i stolika. Ponadto na biurku
i obok niego piętrzą się przedmioty do znacznej wysokości (na linii: fotel
w narożniku — fotel przy biurku •— przekraczają wysokość siedzącego czło-
wieka i przysłaniają fotel). Obwarowana przestrzeń otwiera się ku światłu
— przez okno i do części C. Istotne znaczenie dla porządku przestrzeni ma-
ją też dodatkowe, pojawiające się tu źródła światła. Obok żyrandolu umie-
szczonego w centrum, o formach analogicznych do dwóch żyrandoli w czę-
ści A, znajdują się tu dwie lampy o formach odmiennych, a więc specyficz-
nych dla tej części pomieszczenia. Ich konkurencyjność podkreślona jest
przez ich stałe umieszczenie u stropu, a z drugiej strony przez wyłamanie
się z przyjętego porządku zawieszenia w centrum stropowego ośmioboku.
Jedna z nich zawieszona jest nad biurkiem i denotuje permanentną pracę
przy nim, konotując zarazem — przez stały związek z jego osobą — zdoby-