DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Turowski, Andrzej: Muzea Kultury Artystycznej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27012#0123
MUZEA KULTURY ARTYSTYCZNEJ
93
leżności od potrzeb do poszczególnych muzeów w dużych lub prowin-
cjonalnych miastach. Nawoływano do respektowania słusznych roszczeń
artystów dotyczących decydowania w sprawach muzealnych. Wskazywa-
no na konieczność ścisłego powiązania naukowej pracy muzealnej ze
współczesną działalnością artystyczną; a zarazem takiego eksponowania
dzieł przeszłych, aby mogły one służyć bieżącej twórczości. „Współczesne
muzeum — głosił Punin — to instytut naukowy” 14.
W wyniku decyzji podjętych na konferencji została powołana spe-
cjalna komisja do organizacji muzeów. Cel sformułowany • w pracach
tej komisji sprowadzał idee muzeów do „przedstawiania etapów osiąg-
nięć czysto malarskich w zakresie metod i środków w malarstwie wszy-
stkich czasów i narodów” oraz ukazania „sposobów wzbogacania środków
malarskiego wyrażania”15. Muzea nie stawiają sobie za zadanie, pisał
dalej Kandinsky, ujęcia twórczości danego artysty, ukazania rozwoju
sztuki w jednej epoce lub kraju, lecz dążą do pokazania, niezależnie od
kierunku, tylko tych dzieł, które stosują nowe metody. Wskazują na
historyczny rozwój malarstwa z punktu widzenia przekształcania mate-
riału tak rzeczywistego, jak i sfery wyobraźni.
Sformułowane przez komisję 16 cele Muzeów Malarskiej i Plastycznej
Kultury — bo tak zwano je w statucie opracowanym przez komisję —
miały być trojakiego rodzaju. Pierwszy cel — artystyczno-naukowy —
sprowadzał się do postulowania doświadczeń i „wynalazczości w dziedzi-
nie nauki o sztukach przedstawiających od strony teoretycznej, a szcze-
gólnie w dziedzinie ogólnych problemów formy, problemów materiału,
jego wyboru i obróbki, a wreszcie podejścia do niego we wszystkich
czterech rodzajach sztuki”. Drugi cel — wystawienniczy — miał znacze-
nie wychowawcze, w ramach którego szczególnie silnie akcentowano
wśród pokazywanych prac „stronę techniczną, technicznego doskonale-
nia — pódiniosizieiniiia w pierwszym rzędzie wiantlaśai nzemioisł-a artystyczne-
go”. Wreszcie trzeci cel — pedagogiczny — nakazywał powiązać ściśle
powstające muzea z uczelniami artystycznymi „dając materiał oraz mo-
żliwości pokazania studentom rozwoju sztuki z punktu widzenia poszu-
szic-Tołstoj i W. Tatiana, a następnie została ona przygotowana przez komisję po-
wołaną po piotrogrod-zkiej konferencji. Spis 'dzieł i artystów, którzy byli reprezen-
towani w centralnym zbiorze muzealnym publikuje Otcët o dejatel’nosti Otdela
Izobrazitel’nych Iskusstv Narkomprosa, op. cit., s. 74.
14 N. Punin, K itagam muzejrwj konferencji. Iskusstvo Komuny, 1919, nr
12, s. 1.
15 W. K a m. d i n -s k y, Muzei Zivopisnoj Kvl’tury. Chudozestvmna-ja Żizń, 1920,
nr 2, s. 18 - 20.
18 Położenie o Muzejach Zivopisnoj i Plastićeskoj KiU’tury. Spravoënik Otdela
IZO ..., qp. cit., s. 1117 - 121.
93
leżności od potrzeb do poszczególnych muzeów w dużych lub prowin-
cjonalnych miastach. Nawoływano do respektowania słusznych roszczeń
artystów dotyczących decydowania w sprawach muzealnych. Wskazywa-
no na konieczność ścisłego powiązania naukowej pracy muzealnej ze
współczesną działalnością artystyczną; a zarazem takiego eksponowania
dzieł przeszłych, aby mogły one służyć bieżącej twórczości. „Współczesne
muzeum — głosił Punin — to instytut naukowy” 14.
W wyniku decyzji podjętych na konferencji została powołana spe-
cjalna komisja do organizacji muzeów. Cel sformułowany • w pracach
tej komisji sprowadzał idee muzeów do „przedstawiania etapów osiąg-
nięć czysto malarskich w zakresie metod i środków w malarstwie wszy-
stkich czasów i narodów” oraz ukazania „sposobów wzbogacania środków
malarskiego wyrażania”15. Muzea nie stawiają sobie za zadanie, pisał
dalej Kandinsky, ujęcia twórczości danego artysty, ukazania rozwoju
sztuki w jednej epoce lub kraju, lecz dążą do pokazania, niezależnie od
kierunku, tylko tych dzieł, które stosują nowe metody. Wskazują na
historyczny rozwój malarstwa z punktu widzenia przekształcania mate-
riału tak rzeczywistego, jak i sfery wyobraźni.
Sformułowane przez komisję 16 cele Muzeów Malarskiej i Plastycznej
Kultury — bo tak zwano je w statucie opracowanym przez komisję —
miały być trojakiego rodzaju. Pierwszy cel — artystyczno-naukowy —
sprowadzał się do postulowania doświadczeń i „wynalazczości w dziedzi-
nie nauki o sztukach przedstawiających od strony teoretycznej, a szcze-
gólnie w dziedzinie ogólnych problemów formy, problemów materiału,
jego wyboru i obróbki, a wreszcie podejścia do niego we wszystkich
czterech rodzajach sztuki”. Drugi cel — wystawienniczy — miał znacze-
nie wychowawcze, w ramach którego szczególnie silnie akcentowano
wśród pokazywanych prac „stronę techniczną, technicznego doskonale-
nia — pódiniosizieiniiia w pierwszym rzędzie wiantlaśai nzemioisł-a artystyczne-
go”. Wreszcie trzeci cel — pedagogiczny — nakazywał powiązać ściśle
powstające muzea z uczelniami artystycznymi „dając materiał oraz mo-
żliwości pokazania studentom rozwoju sztuki z punktu widzenia poszu-
szic-Tołstoj i W. Tatiana, a następnie została ona przygotowana przez komisję po-
wołaną po piotrogrod-zkiej konferencji. Spis 'dzieł i artystów, którzy byli reprezen-
towani w centralnym zbiorze muzealnym publikuje Otcët o dejatel’nosti Otdela
Izobrazitel’nych Iskusstv Narkomprosa, op. cit., s. 74.
14 N. Punin, K itagam muzejrwj konferencji. Iskusstvo Komuny, 1919, nr
12, s. 1.
15 W. K a m. d i n -s k y, Muzei Zivopisnoj Kvl’tury. Chudozestvmna-ja Żizń, 1920,
nr 2, s. 18 - 20.
18 Położenie o Muzejach Zivopisnoj i Plastićeskoj KiU’tury. Spravoënik Otdela
IZO ..., qp. cit., s. 1117 - 121.