Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (3.1986)

238

KRONIKA INSTYTUTU

nego charakteru. Sportowa postawa Zbyszka, który był nieocenionym towarzyszem
studenckich eskapad. Jego bezinteresowność i pogoda ducha sprawiły, że wszelkie
nawet najtrudniejsze zadania były dla Niego wykonalne.
Równolegle z szeroko pojętą dydaktyką, której całe generacje historyków sztuki
zawdzięczają swe umiejętności fachowego fotografowania dzieł sztuki, Zbyszek wzbo-
gacał Swymi wspaniałymi zdjęciami liczne prace magisterskie, rozprawy doktorskie
i habilitacyjne, książki, albumy, czasopisma. Nie ograniczał się do jednego zakresu
tematów. Równie znakomicie fotografował architekturę, jak rzeźbę, malarstwo, czy
wyroby rzemiosł artystycznych. Wykonywał także zdjęcia dla konserwatorskich po-
trzeb i był ceniony jako świetny dokumentalista.
Zbyszek był poważny, wrażliwy, zamyślony — gdy nie interesował go temat
rozmowy. Ożywiał się, gdy jakieś zdanie wpadło Mu w ucho, wtedy włączał się
w dyskusje, a to co mówił, było zawsze sensowne i mądre, podbudowane rzetelną
wiedzą o przedmiocie. Laboratorium było dla Niego miejscem skupionej pracy, my-
ślę, że w pewnym sensie było Jego sanktuarium. Jego zaintersowania wychodziły
daleko poza sprawy zawodu. Prawdziwą pasją życiową Zbyszka i miejscem rekreacji
było żeglarstwo. Uprawiał je na podpoznańskim jeziorze w Kiekrzu i na Bałtyku.
Mając temperament i tradycje społecznikowskie i w tej dziedzinie był znanym i od-
znaczanym działaczem. Pracował także w zarządzie ZNP. Nagradzany był wielo-
krotnie medalami, powszechnie łubiany, w każdej sytuacji wykazywał poczucie obo-
wiązku i dyscypliny, nie skarżąc się na trudności czy koszty. Miał poglądy odważ-
ne i niezależne. Głęboko skromny, delikatny poglądów Swych nikomu nie narzucał.
Życzliwy wobec wszystkich: współkolegów i studentów, zawsze służył radą i facho-
wą pomocą.
Od pewnego czasu nękała Go choroba i coraz bardziej zapadał na zdrowiu.
Zachował jednak do końca pełne pogody usposobienie. My wszyscy, którzy znaliś-
my dobrze Zbyszka, zachowamy Jego pamięć jako człowieka wyjątkowej dobroci,
uczynności i szlachetnej prostoty. Zachowają Jego pamięć liczne generacje history-
ków sztuki, którzy korzystali z Jego wiedzy, rad i pomocy.
Eugeniusz Iwanoyko

II MIĘDZYNARODOWE SYMPOZJUM PT. „RZEŹBA BAROKOWA I ROKOKOWA
W EUROPIE”
(EUROPÄISCHE BAROCK— UND ROKOKOSKULPTUR)
W dniach 12 - 18 października 1981 roku odbyło się II Międzynarodowe Sym-
pozjum pt. „Rzeźba barokowa i rokokowa w Europie”, zorganizowane przez Insty-
tut Historii Sztuki UAM. Było ono kontynuacją problematyki podjętej na I Sym-
pozjum, które odbyło się w Poznaniu jesienią 1979 r. i miało w porównaniu z nim
bardziej poszerzoną i zróżnicowaną problematykę. Głównym zagadnieniem była
rzeźba okresu rokoka i różne problemy z nią związane na terenie Europy w wieku
XVIII b
W Sympozjum wzięli udział prócz gości polskich także naukowcy z Austrii,
CSRS, Węgier, Wielkiej Brytanii. RFN i Szwecji. W dniu 12 października obrady
odbywały się w Poznaniu, a następnie uczestnicy Sympozjum zapoznali się z zabyt-
kami polskiej rzeźby XVIII w. na Lubelszezyźnie i w Małopolsce. Obrady kon-
1 Materiały sesji opublikowane zostały w tomie Studien zur europäischen Barock- und
Rokoko Skulptur, pod red. K. Kalinowskiego, Poznan 1985.