54

JAROSŁAW JARZEWICZ


Ryc. 18. Kościół św. Jakuba w Nysie, widok na ścianę północną
części wschodniej z przeźroczami empory. (Fot. J. Jarzewicz)
arkadą na sanktuarium. Przypuszczalnie była to loża patronów - w tym
wypadku margrabiów brandenburskich.
Jeśli podkreślam tutaj rolę biskupa i północno-zachodnich źródeł in-
spiracji, to nie znaczy, że zaprzeczać chcę oczywistemu wkładowi miesz-
czan nyskich i praskiego środowiska architektonicznego, ale po to, aby
umieścić je we właściwym miejscu. Mieszczanie zapewne ponosili główne
wydatki związane z tą budową. Kto płaci - ten wymaga. Mieszczanie,
a konkretniej - rada, jeszcze konkretniej - prowizorzy, stanowili przy
często zmieniających się „mistrzach dzieła” instancję gwarantującą za-
chowanie jednolitości i ciągłości przyjętej koncepcji. Wpływ mieszczań-
skich inwestorów mógł być przyczyną pewnej oschłości formy architekto-
nicznej wynikającej z ich praktyczno-ekonomicznego nastawienia.
Charakterystyczne jest ograniczenie zastosowania detali i ciosów ka-
miennych w części zachodniej.
Prowizorzy mogli też zadecydować o modyfikacji koncepcji. Tak też
uczynili zatrudniając doświadczonego budowniczego znającego nowe ten-