DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Jakubowska, Agata: Kobieta wobec seksualności - podporządkowana, uwikłana czy wyzwolona?: o kilku aspektach twórczości Natalii LL z perspektywy psychoanalizy Lacanowskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28099#0115
Agata Jakubowska
KOBIETA WOBEC SEKSUALNOŚCI -
PODPORZĄDKOWANA, UWIKŁANA
CZY WYZWOLONA?
O KILKU ASPEKTACH TWÓRCZOŚCI NATALII LL
Z PERSPEKTYWY PSYCHOANALIZY LACANOWSKIE J
„Pisarz może tylko imitować gest, który jest zawsze uprzedni, nigdy
oryginalny. Jego jedyną siłą jest wymieszanie dzieł, pokrzyżowanie jed-
nych z drugimi w taki sposób, by nigdy nie stanąć na żadnym z nich”1 -
napisał w 1968 roku Roland Barthes, zwracając uwagę na nieuniknione -
według niego - w dobie postmodernistycznej zjawisko śmierci autora.
„Funkcją autora jest charakteryzowanie istnienia, cyrkulacji i działań
pewnych dyskursów w społeczeństwie”2 - odpowiedział kilka lat później
Michel Foucault, proponując bardziej łagodną formę unicestwienia trady-
cyjnej koncepcji autora i pozbawienia go pozycji autonomicznego geniu-
sza. Prezentował on najbardziej popularne wśród poststrukturalistów
stanowisko, w ramach którego nie odmawiano autorowi istotnego miejsca
w procesie tworzenia sztuki, lecz zmieniano znacznie jego funkcję.
Fou-cault szukając odpowiedzi na zadane przez siebie pytanie: What is
an author? zwracał głównie uwagę na konieczność usytuowania twórcy
w kontekście dyskursów, które w każdej sytuacji kulturowej w inny spo-
sób określają jego/jej sposób pojawiania się, zakres działania oraz pozy-
cję, jaką może przyjmować.
1 R. Barthes, The Death of the Author, (w:) Image/Musie/Text, S. Heath (ed), New
York 1984, s. 149.
2 M. Foucault, What Is an Author? (w:) Language, Counter-Memory, Practice:
Selected Essays and Interaiews, D. F. Bouchard (ed.), Ithaca-New York 1977, s. 124.
KOBIETA WOBEC SEKSUALNOŚCI -
PODPORZĄDKOWANA, UWIKŁANA
CZY WYZWOLONA?
O KILKU ASPEKTACH TWÓRCZOŚCI NATALII LL
Z PERSPEKTYWY PSYCHOANALIZY LACANOWSKIE J
„Pisarz może tylko imitować gest, który jest zawsze uprzedni, nigdy
oryginalny. Jego jedyną siłą jest wymieszanie dzieł, pokrzyżowanie jed-
nych z drugimi w taki sposób, by nigdy nie stanąć na żadnym z nich”1 -
napisał w 1968 roku Roland Barthes, zwracając uwagę na nieuniknione -
według niego - w dobie postmodernistycznej zjawisko śmierci autora.
„Funkcją autora jest charakteryzowanie istnienia, cyrkulacji i działań
pewnych dyskursów w społeczeństwie”2 - odpowiedział kilka lat później
Michel Foucault, proponując bardziej łagodną formę unicestwienia trady-
cyjnej koncepcji autora i pozbawienia go pozycji autonomicznego geniu-
sza. Prezentował on najbardziej popularne wśród poststrukturalistów
stanowisko, w ramach którego nie odmawiano autorowi istotnego miejsca
w procesie tworzenia sztuki, lecz zmieniano znacznie jego funkcję.
Fou-cault szukając odpowiedzi na zadane przez siebie pytanie: What is
an author? zwracał głównie uwagę na konieczność usytuowania twórcy
w kontekście dyskursów, które w każdej sytuacji kulturowej w inny spo-
sób określają jego/jej sposób pojawiania się, zakres działania oraz pozy-
cję, jaką może przyjmować.
1 R. Barthes, The Death of the Author, (w:) Image/Musie/Text, S. Heath (ed), New
York 1984, s. 149.
2 M. Foucault, What Is an Author? (w:) Language, Counter-Memory, Practice:
Selected Essays and Interaiews, D. F. Bouchard (ed.), Ithaca-New York 1977, s. 124.