DOI Heft:
Polemiki
DOI Artikel:Turowski, Andrzej: Mowa w miejsce pisma
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28184#0187
POLEMIKI
Andrzej Turowski
MOWA W MIEJSCE PISMA
Być może również, że nie na tym „postoju” ma się zakończyć moja
droga... Być może, że do Głównego Traktu mojego życia i mojej twór-
czości będą mnie wiodły jeszcze inne „boczne” drogi, które będę mu-
siał przebyć... Ruszam w dalszą podróż. Czuję, że mam jeszcze wiele
innych spraw do rozwiązania. Nie cierpiących zwłoki.
T. Kantor, Paryż, maj 1947
On peut donc dire le deja: ąuant a 1’histoire, nous aurons affaire a la contradiction
ou a 1’oscillation entre deux motifs apparemment incompatibles. Ils relevent fma-
lement d’une seul et meme formalite logiąue: a savoir que si la philosophie de
Fart a toujours le plus grand mai a dominer 1’histoire de Fart, un certain concept
de 1’historicite de Fart, c’est, paradoxalement, parce qu’elle pense trop facilement
Fart comme historique. Ce que j’avance la suppose evidement la transformation,
d’une enonce a 1’autre, du concept d’histoire.
Przywołany wyżej tekst (ecriture) J.Derridy został zaczerpnięty ze
znanego artykułu Parergon rozpoczynającego książkę (ecritures) La verite
en peinture1, której wagę można przyrównać do rozważań M.Heideggera
w Der Ursprung des Kunstwerkes. Refleksja Derridy wydaje się kluczowa
dla zrozumienia obszaru (pola i przestrzeni), w którym umieszcza swój
namysł Wojciech Suchocki podejmując w książce: W miejscu sumienia.
Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera2, zuchwałą próbę lektury
i przekładu: „uczynienia własnym” (s. 10) myślenia Wielkiego Filozofa.
1 J.Derrida, La verite en peinture. Paris 1978, s.25.
2 W. Suchocki, W miejscu sumienia. Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera, Po-
znań 1996.
Andrzej Turowski
MOWA W MIEJSCE PISMA
Być może również, że nie na tym „postoju” ma się zakończyć moja
droga... Być może, że do Głównego Traktu mojego życia i mojej twór-
czości będą mnie wiodły jeszcze inne „boczne” drogi, które będę mu-
siał przebyć... Ruszam w dalszą podróż. Czuję, że mam jeszcze wiele
innych spraw do rozwiązania. Nie cierpiących zwłoki.
T. Kantor, Paryż, maj 1947
On peut donc dire le deja: ąuant a 1’histoire, nous aurons affaire a la contradiction
ou a 1’oscillation entre deux motifs apparemment incompatibles. Ils relevent fma-
lement d’une seul et meme formalite logiąue: a savoir que si la philosophie de
Fart a toujours le plus grand mai a dominer 1’histoire de Fart, un certain concept
de 1’historicite de Fart, c’est, paradoxalement, parce qu’elle pense trop facilement
Fart comme historique. Ce que j’avance la suppose evidement la transformation,
d’une enonce a 1’autre, du concept d’histoire.
Przywołany wyżej tekst (ecriture) J.Derridy został zaczerpnięty ze
znanego artykułu Parergon rozpoczynającego książkę (ecritures) La verite
en peinture1, której wagę można przyrównać do rozważań M.Heideggera
w Der Ursprung des Kunstwerkes. Refleksja Derridy wydaje się kluczowa
dla zrozumienia obszaru (pola i przestrzeni), w którym umieszcza swój
namysł Wojciech Suchocki podejmując w książce: W miejscu sumienia.
Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera2, zuchwałą próbę lektury
i przekładu: „uczynienia własnym” (s. 10) myślenia Wielkiego Filozofa.
1 J.Derrida, La verite en peinture. Paris 1978, s.25.
2 W. Suchocki, W miejscu sumienia. Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera, Po-
znań 1996.