DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Leszkowicz, Paweł: Libidalne alegorie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28180#0242
240
PAWEŁ LESZKOWICZ
modelu wizualnej nieświadomości Rosalind Krauss. Interpretacja ta na
przykładzie sztuki Chadwick ukazuje najnowszą tendencję w psycho-
analitycznie zorientowanej krytyce artystycznej, charakteryzującą się za-
łamaniem dominującej lacanowskiej perspektywy, poprzez inspiracje my-
ślą Kristevej i powrót do tekstów Klein.
LIBIDO
W 1994 roku w Serpentine Gallery w Londynie zorganizowano ekspo-
zycję sztuki Helen Chadwick zatytułowaną „Effluvia” („Wyciek, Wyziew,
Upływ”), która wraz z towarzyszącym katalogiem* 2 okazała się najwięk-
szym komercyjnym sukcesem artystki, przynosząc jej dwuznaczną, nieco
skandaliczną sławę w brytyjskiej prasie. „Effluvia” ustanowiła frekwen-
cyjny rekord tej niewielkiej, prestiżowej publicznej galerii; latem 1994 ro-
ku wystawę odwiedziło 54 000 zwiedzających, a Helen Chadwick z dnia
na dzień, z artystki cenionej w kręgach koneserów i muzeów stała się
gwiazdą nastawionej na media londyńskiej sceny artystycznej lat 90.
W Serpentine zaprezentowano dwie wcześniejsze serie dzieł: „Viral
Landscapes” 1988-1989 i „Piss Flowers” 1991-1992 oraz nowe prace, cykl
fotografii: „Eat Me” 1991 i „Wreath to Pleasure” („Bad Blooms”) 1992-
-1993 oraz niezwykłą rzeźbę „Cacao” 19943.
W ramach całej wystawy dominował motyw kwiatów: wokół galerii
usytuowanej w środku parku, żółtym stokrotkom rosnącym na trawniku,
asystenci Chadwick - na jej zamówienie - domalowali czarne serduszka.
Powstało w ten sposób ulotne dzieło „Ali Flesh is Grass”, które rozciągnę-
ło przestrzeń galerii na zewnątrz, akcentując fascynującą artystkę ideę
płynności, przenikalności pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem. Zrywając
stokrotki, odwiedzający wystawę mogli wziąć fragment dzieła artystki ze
sobą do domu4.
Myśl przewodnią ekspozycji „Effluvia” stanowiła idea spektakular-
nego ogrodu przyjemności; stąd przepych różnorodnych kwietnych „orna-
mentów” i „pięknych” wabiących wyobrażeń5. Zgromadzone w ramach
; Effliwia. Helen Chadwick, Serpentine Gallery, London, CTD Printers Ltd, England,
1994.
3 Przed londyńską Serpentine Gallery, w 1994 roku „Effluvia” była prezentowana
w Museuni Folkwang w Essen i Fundacio „la Caixa” w Barcelonie. W każdej z tych insty-
tucji dokonano nieco odmiennej selekcji dzieł, oprócz wymienionych serii wystawiano foto-
grafie z cyklów „Meat Abstracts” 1989 i „Meat Lamps” 1989 lub rzeźby z serii „Trophies”
1993. „Cacao” wystawiono tylko w Serpentine Gallery.
1 M. Haworth-Booth, Helen Chadwick 1954-96, „ Aperture”, nr 145, s. 78-79.
Helen Chadwick talking to Iain Gale, „Modem Painters” 1994, Autunm, s. 106.
PAWEŁ LESZKOWICZ
modelu wizualnej nieświadomości Rosalind Krauss. Interpretacja ta na
przykładzie sztuki Chadwick ukazuje najnowszą tendencję w psycho-
analitycznie zorientowanej krytyce artystycznej, charakteryzującą się za-
łamaniem dominującej lacanowskiej perspektywy, poprzez inspiracje my-
ślą Kristevej i powrót do tekstów Klein.
LIBIDO
W 1994 roku w Serpentine Gallery w Londynie zorganizowano ekspo-
zycję sztuki Helen Chadwick zatytułowaną „Effluvia” („Wyciek, Wyziew,
Upływ”), która wraz z towarzyszącym katalogiem* 2 okazała się najwięk-
szym komercyjnym sukcesem artystki, przynosząc jej dwuznaczną, nieco
skandaliczną sławę w brytyjskiej prasie. „Effluvia” ustanowiła frekwen-
cyjny rekord tej niewielkiej, prestiżowej publicznej galerii; latem 1994 ro-
ku wystawę odwiedziło 54 000 zwiedzających, a Helen Chadwick z dnia
na dzień, z artystki cenionej w kręgach koneserów i muzeów stała się
gwiazdą nastawionej na media londyńskiej sceny artystycznej lat 90.
W Serpentine zaprezentowano dwie wcześniejsze serie dzieł: „Viral
Landscapes” 1988-1989 i „Piss Flowers” 1991-1992 oraz nowe prace, cykl
fotografii: „Eat Me” 1991 i „Wreath to Pleasure” („Bad Blooms”) 1992-
-1993 oraz niezwykłą rzeźbę „Cacao” 19943.
W ramach całej wystawy dominował motyw kwiatów: wokół galerii
usytuowanej w środku parku, żółtym stokrotkom rosnącym na trawniku,
asystenci Chadwick - na jej zamówienie - domalowali czarne serduszka.
Powstało w ten sposób ulotne dzieło „Ali Flesh is Grass”, które rozciągnę-
ło przestrzeń galerii na zewnątrz, akcentując fascynującą artystkę ideę
płynności, przenikalności pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem. Zrywając
stokrotki, odwiedzający wystawę mogli wziąć fragment dzieła artystki ze
sobą do domu4.
Myśl przewodnią ekspozycji „Effluvia” stanowiła idea spektakular-
nego ogrodu przyjemności; stąd przepych różnorodnych kwietnych „orna-
mentów” i „pięknych” wabiących wyobrażeń5. Zgromadzone w ramach
; Effliwia. Helen Chadwick, Serpentine Gallery, London, CTD Printers Ltd, England,
1994.
3 Przed londyńską Serpentine Gallery, w 1994 roku „Effluvia” była prezentowana
w Museuni Folkwang w Essen i Fundacio „la Caixa” w Barcelonie. W każdej z tych insty-
tucji dokonano nieco odmiennej selekcji dzieł, oprócz wymienionych serii wystawiano foto-
grafie z cyklów „Meat Abstracts” 1989 i „Meat Lamps” 1989 lub rzeźby z serii „Trophies”
1993. „Cacao” wystawiono tylko w Serpentine Gallery.
1 M. Haworth-Booth, Helen Chadwick 1954-96, „ Aperture”, nr 145, s. 78-79.
Helen Chadwick talking to Iain Gale, „Modem Painters” 1994, Autunm, s. 106.