DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:Deutsche, Rosalyn; Leszkowicz, Paweł [Übers.]: Agorafobia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28198#0332
330
ROSALYN DEUTSCHE
ruje, iż akt widzenia jest kształtowany przez struktury społeczne i histo-
ryczne; że znaczenie wizerunków wytwarzane jest kulturowo, nie indywi-
dualnie; i że wizerunki znaczą w kontekstach społecznych. Z tego względu
pojęcie „publiczne” implikuje, że widzowie i wizerunki są konstruowane
społecznie, że znaczenie ma charakter publiczny, nie prywatny. Przy-
miotnik „publiczne” stwarza bardziej złożone implikacje, gdy zostaje uży-
ty w tytule wystawy analizującej widzenia jako niepewny proces, w któ-
rym zarówno widzowie, jak i wizerunki są nie tylko konstruowani przez
ustabilizowaną społeczną rzeczywistość zewnętrzą wobec widzenia, ale
również konstruują siebie nawzajem. Przymiotnik ten opisuje przestrzeń,
w której znaczenia wizerunków i tożsamości podmiotów są radykalnie
otwarte, uwarunkowane i niepełne. „Public Vision” wiązała przestrzeń
publiczną z relacjami, które wykraczają poza indywidualny poziom, ale
jednak nie znajdują się poza jednostką. Aspekt publiczny wyłania się ja-
ko jakość, która wytwarza, wypełnia, ale również przekracza wnętrza
podmiotów społecznych. Jest to stan otwarcia na zewnętrze, który jest
również niestabilnością we wnętrzu, stan, który Thomas Keenan nazwał
„podatnością na zranienia”70. Wystawa „Public Vision” sugerowała, iż wy-
móg bezstronności i obiektywności jest dla widza mężczyzny tarczą ob-
ronną stworzoną przeciwko tej słabości, odmową zanurzenia się podmio-
tu w otwartości przestrzeni publicznej.
Tymczasem pięć lat później historyk sztuki, Thomas Crow, opisał
właśnie taki bezstronny podmiot jako autentycznego mieszkańca prze-
strzeni publicznej i jako ponadto posiadacza prawdziwego „widzenia pub-
licznego”. Crow wyraził takie przekonania jako uczestnik dyskusji „The
Cultural Public Sphere” [Przestrzeń publiczna kultury] zorganizowanej
przez Hala Fostera w Dia Art Foundation, w ramach serii cotygodnio-
wych dyskusji dotyczących krytycznych kwestii w sztuce współczesnej.
W przedmowie do książki Discussions in Contemporary Culture [Dysku-
sje w kulturze współczesnej], która dokumentuje debaty prowadzone w
Dia Art Foundation, Foster wyjaśnia, iż jedną z takich kwestii jest „zdefi-
niowanie sfery publicznej i odbiorców, w historii i teraźniejszości”71.
W istocie, ta dyskusja w Dia pozostaje do dzisiaj jedną z najważniejszych
prób przemyślenia sztuki publicznej w kontekście jej związku z politycz-
ną sferą publiczną. Jako pierwszy mówca Crow zainicjował to przedsię-
wzięcie. Zarówno jego wystąpienie, jak i jego skorygowana wersja opubli-
kowana w książce Discussions in Contemporary Culture, rozpoczynają się
od wygłoszenia popularnej opinii, iż przestrzeń publiczna, w tym przy-
70 Th. Keenan, Windows: ofuulnerability, (w:) B. Robbins (red.) The Phantom Public
Sphere, University of Minnesota Press, Minneapolis 1993, s. 121-141.
(1 H. Foster, wstęp w Ii. Foster (red.), Discussions in Contemporary Culture, Dia Art
Foundation Discussions in Contemporary Culture, nr 1, Bay Press, Seattle 1987.
ROSALYN DEUTSCHE
ruje, iż akt widzenia jest kształtowany przez struktury społeczne i histo-
ryczne; że znaczenie wizerunków wytwarzane jest kulturowo, nie indywi-
dualnie; i że wizerunki znaczą w kontekstach społecznych. Z tego względu
pojęcie „publiczne” implikuje, że widzowie i wizerunki są konstruowane
społecznie, że znaczenie ma charakter publiczny, nie prywatny. Przy-
miotnik „publiczne” stwarza bardziej złożone implikacje, gdy zostaje uży-
ty w tytule wystawy analizującej widzenia jako niepewny proces, w któ-
rym zarówno widzowie, jak i wizerunki są nie tylko konstruowani przez
ustabilizowaną społeczną rzeczywistość zewnętrzą wobec widzenia, ale
również konstruują siebie nawzajem. Przymiotnik ten opisuje przestrzeń,
w której znaczenia wizerunków i tożsamości podmiotów są radykalnie
otwarte, uwarunkowane i niepełne. „Public Vision” wiązała przestrzeń
publiczną z relacjami, które wykraczają poza indywidualny poziom, ale
jednak nie znajdują się poza jednostką. Aspekt publiczny wyłania się ja-
ko jakość, która wytwarza, wypełnia, ale również przekracza wnętrza
podmiotów społecznych. Jest to stan otwarcia na zewnętrze, który jest
również niestabilnością we wnętrzu, stan, który Thomas Keenan nazwał
„podatnością na zranienia”70. Wystawa „Public Vision” sugerowała, iż wy-
móg bezstronności i obiektywności jest dla widza mężczyzny tarczą ob-
ronną stworzoną przeciwko tej słabości, odmową zanurzenia się podmio-
tu w otwartości przestrzeni publicznej.
Tymczasem pięć lat później historyk sztuki, Thomas Crow, opisał
właśnie taki bezstronny podmiot jako autentycznego mieszkańca prze-
strzeni publicznej i jako ponadto posiadacza prawdziwego „widzenia pub-
licznego”. Crow wyraził takie przekonania jako uczestnik dyskusji „The
Cultural Public Sphere” [Przestrzeń publiczna kultury] zorganizowanej
przez Hala Fostera w Dia Art Foundation, w ramach serii cotygodnio-
wych dyskusji dotyczących krytycznych kwestii w sztuce współczesnej.
W przedmowie do książki Discussions in Contemporary Culture [Dysku-
sje w kulturze współczesnej], która dokumentuje debaty prowadzone w
Dia Art Foundation, Foster wyjaśnia, iż jedną z takich kwestii jest „zdefi-
niowanie sfery publicznej i odbiorców, w historii i teraźniejszości”71.
W istocie, ta dyskusja w Dia pozostaje do dzisiaj jedną z najważniejszych
prób przemyślenia sztuki publicznej w kontekście jej związku z politycz-
ną sferą publiczną. Jako pierwszy mówca Crow zainicjował to przedsię-
wzięcie. Zarówno jego wystąpienie, jak i jego skorygowana wersja opubli-
kowana w książce Discussions in Contemporary Culture, rozpoczynają się
od wygłoszenia popularnej opinii, iż przestrzeń publiczna, w tym przy-
70 Th. Keenan, Windows: ofuulnerability, (w:) B. Robbins (red.) The Phantom Public
Sphere, University of Minnesota Press, Minneapolis 1993, s. 121-141.
(1 H. Foster, wstęp w Ii. Foster (red.), Discussions in Contemporary Culture, Dia Art
Foundation Discussions in Contemporary Culture, nr 1, Bay Press, Seattle 1987.