DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:Flatley, Jonathan; Basiuk, Tomasz [Übers.]; Żurawiecki, Bartosz [Übers.]: Dawanie twarzy: upublicznianie i polityka prozopopei Andy'ego Warhola
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28200#0316
Jonathan Flatley
DAWANIE TWARZY: UPUBLICZNIANIE I POLITYKA
PROZOPOPEI ANDY’EGO WARHOLA*
Nagle wszyscy poczuliśmy się jak insiderzy, bo chociaż pop był wszędzie -
to właśnie było dla niego charakterystyczne, większość nie zwracała nań
żadnej uwagi, podczas gdy nas oszałamiał - dla nas to była nowa Sztuka.
Kiedy raz „załapałeś” pop, już nigdy nie patrzyłeś na znak tak jak przed-
tem. A kiedy raz zacząłeś myśleć popem, już nigdy tak, jak przedtem nie
patrzyłeś na Amerykę.
Andy Warhol, POPism* 1
Andy Warhol miał własny sposób widzenia świata. Dla Warhola spo-
sób widzenia2, który określał mianem „popu”, miał tak wielką moc prze-
kształcania, że kiedy raz go „załapałeś”, Już nigdy nie patrzyłeś na znak
tak jak przedtem”, i nawet Już nigdy tak, jak przedtem nie patrzyłeś na
Amerykę”. Gdy Warhol stwierdza, że patrzenie i myślenie popem nie tyl-
Prezentowany tekst jest przekładem artykułu: J. Flatleya, Warhol Gives Good Fa-
ce: Publicity and the Politics of Prosopeia, z książki: Pop Out. Queer Warhol, ed. J. Doyle,
J. Flatley, J. E. Munoz, Durham: Duke University Press, 1996. Redakcja składa podzięko-
wania Autorowi oraz wydawnictwu Duke University Press za zgodę na opublikowanie pol-
skiej węrsji artykułu.
1 A. Warhol i P. Hackett, POPism: The Warhol Sixties, New York: Harcourt Brace
Jovanovich 1980, s. 39 (moje podkreślenie - J.F.).
2 Określenie spopularyzowane przez J. Bergera w książce Ways of Seeing (London:
BBC / Penguin Books, 1972; wydanie polskie: Sposoby widzenia, przeł. M. Bryl, Poznań:
Dom Wydawniczy Rebis 1997), gdzie przedstawił prostą, lecz doniosłą tezę, że skoro każdy
obraz obejmuje sposób widzenia i każdy patrzący także wnosi własny sposób widzenia, mu-
simy traktować samo widzenie jako kulturowo, ideologicznie i społecznie uwarunkowane
przedstawienie (representation). Berger czerpie ten pomysł od Waltera Benjamina, zwłasz-
cza z pism o Baudelairze i z eseju Dzieło sztuki w wieku mechanicznej reprodukcji, w któ-
rym Benjamin szczegółowo omawia skutki mechanicznej reprodukcji dla sposobu, w jaki
odbieramy sztukę i świat. Jeden z kilku przekładów na język polski w wyborze pism Ben-
jamina pt. Twórca jako wytwórca, red. H. Orłowski, przeł. H. Orłowski i J. Sikorski, Po-
znań: Wydawnictwo Poznańskie 1975.
DAWANIE TWARZY: UPUBLICZNIANIE I POLITYKA
PROZOPOPEI ANDY’EGO WARHOLA*
Nagle wszyscy poczuliśmy się jak insiderzy, bo chociaż pop był wszędzie -
to właśnie było dla niego charakterystyczne, większość nie zwracała nań
żadnej uwagi, podczas gdy nas oszałamiał - dla nas to była nowa Sztuka.
Kiedy raz „załapałeś” pop, już nigdy nie patrzyłeś na znak tak jak przed-
tem. A kiedy raz zacząłeś myśleć popem, już nigdy tak, jak przedtem nie
patrzyłeś na Amerykę.
Andy Warhol, POPism* 1
Andy Warhol miał własny sposób widzenia świata. Dla Warhola spo-
sób widzenia2, który określał mianem „popu”, miał tak wielką moc prze-
kształcania, że kiedy raz go „załapałeś”, Już nigdy nie patrzyłeś na znak
tak jak przedtem”, i nawet Już nigdy tak, jak przedtem nie patrzyłeś na
Amerykę”. Gdy Warhol stwierdza, że patrzenie i myślenie popem nie tyl-
Prezentowany tekst jest przekładem artykułu: J. Flatleya, Warhol Gives Good Fa-
ce: Publicity and the Politics of Prosopeia, z książki: Pop Out. Queer Warhol, ed. J. Doyle,
J. Flatley, J. E. Munoz, Durham: Duke University Press, 1996. Redakcja składa podzięko-
wania Autorowi oraz wydawnictwu Duke University Press za zgodę na opublikowanie pol-
skiej węrsji artykułu.
1 A. Warhol i P. Hackett, POPism: The Warhol Sixties, New York: Harcourt Brace
Jovanovich 1980, s. 39 (moje podkreślenie - J.F.).
2 Określenie spopularyzowane przez J. Bergera w książce Ways of Seeing (London:
BBC / Penguin Books, 1972; wydanie polskie: Sposoby widzenia, przeł. M. Bryl, Poznań:
Dom Wydawniczy Rebis 1997), gdzie przedstawił prostą, lecz doniosłą tezę, że skoro każdy
obraz obejmuje sposób widzenia i każdy patrzący także wnosi własny sposób widzenia, mu-
simy traktować samo widzenie jako kulturowo, ideologicznie i społecznie uwarunkowane
przedstawienie (representation). Berger czerpie ten pomysł od Waltera Benjamina, zwłasz-
cza z pism o Baudelairze i z eseju Dzieło sztuki w wieku mechanicznej reprodukcji, w któ-
rym Benjamin szczegółowo omawia skutki mechanicznej reprodukcji dla sposobu, w jaki
odbieramy sztukę i świat. Jeden z kilku przekładów na język polski w wyborze pism Ben-
jamina pt. Twórca jako wytwórca, red. H. Orłowski, przeł. H. Orłowski i J. Sikorski, Po-
znań: Wydawnictwo Poznańskie 1975.