DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Czekalski, Stanisław: Intertektstualność i malarstwo
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28197#0070
68
STANISŁAW CZEKALSKI
ta zewnętrznego wobec nich, co do łańcucha reprezentacji. To, co Balzak
zasugerował w związku ze sztukami plastycznymi, Barthes przyjął za
klucz do analizy jego własnego utworu i przeniósł na grunt refleksji lite-
raturoznawczej95.
5. Anne-Louis Girodet, Śpiący Endymion, 1791-93, Paryż, Musee du Louvre, repr. za: T. Crow,
Emulation. Making Artists for Revolutionary France, New Haven and London 1995, il. 101
Nowela Balzaka to opowieść o młodym francuskim rzeźbiarzu, Erne-
ście Janie Sarrasine, który przybył w roku 1758 do Włoch jako wielki
miłośnik sztuki: „nie miał innej kochanki prócz rzeźby”96. Po dwóch ty-
godniach pobytu w Rzymie, gdy jego wyobraźnia rozpalona oglądaniem
wspaniałych arcydzieł osiągnęła stan ekstazy, wybrał się do teatru, gdzie
zobaczył występ pięknej primadonny Zambinelli.
95 Barbara Johnson zwróciła uwagę, że nowela Balzaka, demistyfikując „logocen-
tryczną ślepotę towarzyszącą czytaniu przez Sarrasine’a tekstu Zambinelli”, już właściwe
podejmuje dekonstrukcję tego rozumienia reprezentacji, na którym opiera się jego własna
„czytelna” struktura. „Balzak już w pewnym stopniu wykonał pracę za Barthes’a”. Zob.
B. Johnson, Różnica krytyczna, przeł. M. Adamczyk, w: Dekonstrukcja w badaniach lite-
rackich, op. cit., s. 276.
96 H. Balzac, Sarrasine, przeł. T. Boy-Żeleński, w: R. Barthes, S/Z, op. cit., s. 278.
STANISŁAW CZEKALSKI
ta zewnętrznego wobec nich, co do łańcucha reprezentacji. To, co Balzak
zasugerował w związku ze sztukami plastycznymi, Barthes przyjął za
klucz do analizy jego własnego utworu i przeniósł na grunt refleksji lite-
raturoznawczej95.
5. Anne-Louis Girodet, Śpiący Endymion, 1791-93, Paryż, Musee du Louvre, repr. za: T. Crow,
Emulation. Making Artists for Revolutionary France, New Haven and London 1995, il. 101
Nowela Balzaka to opowieść o młodym francuskim rzeźbiarzu, Erne-
ście Janie Sarrasine, który przybył w roku 1758 do Włoch jako wielki
miłośnik sztuki: „nie miał innej kochanki prócz rzeźby”96. Po dwóch ty-
godniach pobytu w Rzymie, gdy jego wyobraźnia rozpalona oglądaniem
wspaniałych arcydzieł osiągnęła stan ekstazy, wybrał się do teatru, gdzie
zobaczył występ pięknej primadonny Zambinelli.
95 Barbara Johnson zwróciła uwagę, że nowela Balzaka, demistyfikując „logocen-
tryczną ślepotę towarzyszącą czytaniu przez Sarrasine’a tekstu Zambinelli”, już właściwe
podejmuje dekonstrukcję tego rozumienia reprezentacji, na którym opiera się jego własna
„czytelna” struktura. „Balzak już w pewnym stopniu wykonał pracę za Barthes’a”. Zob.
B. Johnson, Różnica krytyczna, przeł. M. Adamczyk, w: Dekonstrukcja w badaniach lite-
rackich, op. cit., s. 276.
96 H. Balzac, Sarrasine, przeł. T. Boy-Żeleński, w: R. Barthes, S/Z, op. cit., s. 278.