DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Kubiak, Szymon Piotr: Odbudowa modernizmu - modernizm odbudowy: Interbau, urbanistyka i architektura Berlina lat 50. XX wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28197#0131
ODBUDOWA MODERNIZMU - MODERNIZM ODBUDOWY
129
Inaczej niż u Le Corbusiera, szyb windowy został ustawiony oddziel-
nie, po wschodniej stronie bloku76. Ta trójgraniasta wieża nazwana „Con-
junto” komunikuje się z „Contorno” i magazynem dwoma zamkniętymi
łącznikami przerzuconymi w przestrzeni, nadając domowi - jako następ-
ny po podporach element - optycznej lekkości77. Efektowność, perfekcja
wykonania, filigranowość podziałów i gładkość powierzchni nasuwają
skojarzenia raczej z międzywojenną, maszynistyczną estetyką Le Corbu-
siera, niż jego powojennym zachwytem nad szorstkim betonem. Ewi-
dentny estetyzm dopełnia współczesna fantazja i zmysł konstruktorski78.
Cztery dostawione, ale przylegające do elewacji północnej domu szy-
by windowe zaproponował również Walter Gropius, kierujący w Cam-
bridge/Massachusetts biurem architektonicznym TAC (The Architects
Collaboratiue). Firma ta wystawiła na INTERBAU blok o dość schema-
tycznym układzie mieszkań, ale z bardzo ciekawą „fasadą” południową.
Łukowato wygięta bryła budynku podparta została na prostych i smu-
kłych filarach. Na tle szarego betonu rysują się wyraźnie płaszczyzny
balkonów, grupowanych na przemian po dwa długie i cztery krótkie. Ich
czoło przykrywa wysklepiona ku przodowi biała blacha, podczas gdy boki
balkonów zasłaniają panele w kolorze czerwonym. Ostatnia, cofnięta
względem fasady kondygnacja mieści trzy ateliers różnej wielkości. Za-
zwyczaj zapomniane w tego typu budownictwie boczne ściany domu oży-
wiają dwa wysunięte przed elewację kuby otwierające się loggiami79.
Całość charakteryzuje lekkość i precyzja, a liczne lśniące powierzchnie
podkreślają tak przecież pożądaną przez modernistów „aseptyczność”
architektury.
Podobne cechy objawia galeriowiec wzniesiony przez Egona Eier-
manna. Ten jeden z najwybitniejszych twórców RFN reprezentował na
INTERBAU Karlsruhe, gdzie prowadził zajęcia na politechnice. Jego
obiektowi o równomiernym rastrze loggii blisko zarówno do jednostki
mieszkalnej Le Corbusiera, jak i do perfekcjonizmu innego mistrza
przedwojennej awangardy - Ludwiga Mięsa van der Rohe. Wsparcie
bloku na płytowych, „graficznych” filarach oderwało strefę mieszkalną od
ziemi, ale jednocześnie stworzyło możliwość umieszczenia między nimi
urzędu poczty. Ów budynek w budynku jest jednak cofnięty względem
elewacji (czół ścian poprzecznych dzielących loggie) i pokryty okładziną
76 Tradycyjną komunikację pionową zapewnia klatka schodowa, której wejście usy-
tuowano między pilotis.
77 LI., Anmerkungen zum Hansaviertel. Zugleich einige Anmerkungen zur Zeit
schlechthin, „Baukunst und Werkform” nr 11, 1957, s. 625; N.n., Baumeister fur Berlin:
Oscar Niemeyer Socires Filho, „Berliner Morgenpost”, 19. Dezember 2001, s. 11.
78 Por.: holi, Alles flieft. Kurven, che in den Himmel fliegen: Paris feiert das Werk des Ar-
chitektur-Reuolutionars Oscar Niemeyer, „Siiddeutsche Zeitung” nr 30, 5. Februar 2002, s. 17.
79 G. Dolff-Bonekamper, op. cit., s. 157-158.
129
Inaczej niż u Le Corbusiera, szyb windowy został ustawiony oddziel-
nie, po wschodniej stronie bloku76. Ta trójgraniasta wieża nazwana „Con-
junto” komunikuje się z „Contorno” i magazynem dwoma zamkniętymi
łącznikami przerzuconymi w przestrzeni, nadając domowi - jako następ-
ny po podporach element - optycznej lekkości77. Efektowność, perfekcja
wykonania, filigranowość podziałów i gładkość powierzchni nasuwają
skojarzenia raczej z międzywojenną, maszynistyczną estetyką Le Corbu-
siera, niż jego powojennym zachwytem nad szorstkim betonem. Ewi-
dentny estetyzm dopełnia współczesna fantazja i zmysł konstruktorski78.
Cztery dostawione, ale przylegające do elewacji północnej domu szy-
by windowe zaproponował również Walter Gropius, kierujący w Cam-
bridge/Massachusetts biurem architektonicznym TAC (The Architects
Collaboratiue). Firma ta wystawiła na INTERBAU blok o dość schema-
tycznym układzie mieszkań, ale z bardzo ciekawą „fasadą” południową.
Łukowato wygięta bryła budynku podparta została na prostych i smu-
kłych filarach. Na tle szarego betonu rysują się wyraźnie płaszczyzny
balkonów, grupowanych na przemian po dwa długie i cztery krótkie. Ich
czoło przykrywa wysklepiona ku przodowi biała blacha, podczas gdy boki
balkonów zasłaniają panele w kolorze czerwonym. Ostatnia, cofnięta
względem fasady kondygnacja mieści trzy ateliers różnej wielkości. Za-
zwyczaj zapomniane w tego typu budownictwie boczne ściany domu oży-
wiają dwa wysunięte przed elewację kuby otwierające się loggiami79.
Całość charakteryzuje lekkość i precyzja, a liczne lśniące powierzchnie
podkreślają tak przecież pożądaną przez modernistów „aseptyczność”
architektury.
Podobne cechy objawia galeriowiec wzniesiony przez Egona Eier-
manna. Ten jeden z najwybitniejszych twórców RFN reprezentował na
INTERBAU Karlsruhe, gdzie prowadził zajęcia na politechnice. Jego
obiektowi o równomiernym rastrze loggii blisko zarówno do jednostki
mieszkalnej Le Corbusiera, jak i do perfekcjonizmu innego mistrza
przedwojennej awangardy - Ludwiga Mięsa van der Rohe. Wsparcie
bloku na płytowych, „graficznych” filarach oderwało strefę mieszkalną od
ziemi, ale jednocześnie stworzyło możliwość umieszczenia między nimi
urzędu poczty. Ów budynek w budynku jest jednak cofnięty względem
elewacji (czół ścian poprzecznych dzielących loggie) i pokryty okładziną
76 Tradycyjną komunikację pionową zapewnia klatka schodowa, której wejście usy-
tuowano między pilotis.
77 LI., Anmerkungen zum Hansaviertel. Zugleich einige Anmerkungen zur Zeit
schlechthin, „Baukunst und Werkform” nr 11, 1957, s. 625; N.n., Baumeister fur Berlin:
Oscar Niemeyer Socires Filho, „Berliner Morgenpost”, 19. Dezember 2001, s. 11.
78 Por.: holi, Alles flieft. Kurven, che in den Himmel fliegen: Paris feiert das Werk des Ar-
chitektur-Reuolutionars Oscar Niemeyer, „Siiddeutsche Zeitung” nr 30, 5. Februar 2002, s. 17.
79 G. Dolff-Bonekamper, op. cit., s. 157-158.