DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Lubiak, Jarosław: Architektura pamięci Daniela Libeskinda
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28197#0179
ARCHITEKTURA PAMIĘCI DANIELA LIBESKINDA
177
10. Muzeum Żydowskie, Berlin. Nowe Skrzydło. Wnętrze. Opróżniona
Próżnia w Wieży Holocaustu. © Judisches Museum Berlin, fot.: Jens Ziehe
Istnieją zatem przerwy, odstępy czy luki, które są śladami, ale nie
śladami w rozumieniu Derridy. Luki, przerwy czy odstępy są znamiona-
mi tego, wcześniej w tym samym akapicie Libeskind określa je jako
„sedno nieobecności, nieobecności, która jest nadzwyczajna”, czyli jako
„pustą przestrzeń, pustą historię”. Libeskind stale rozumie tę pustkę
dwojako - z jednej strony jako pustkę po tych, co zniknęli, a z drugiej
jako pustkę po tych, którzy się nie narodzili. Emblematem takiej kon-
kretnej, fizycznej materialnej pustki jest „opróżniona próżnia” tworząca
Wieżę Holocaustu. Libeskind rozumie tę pustkę, której „trwałą pozosta-
177
10. Muzeum Żydowskie, Berlin. Nowe Skrzydło. Wnętrze. Opróżniona
Próżnia w Wieży Holocaustu. © Judisches Museum Berlin, fot.: Jens Ziehe
Istnieją zatem przerwy, odstępy czy luki, które są śladami, ale nie
śladami w rozumieniu Derridy. Luki, przerwy czy odstępy są znamiona-
mi tego, wcześniej w tym samym akapicie Libeskind określa je jako
„sedno nieobecności, nieobecności, która jest nadzwyczajna”, czyli jako
„pustą przestrzeń, pustą historię”. Libeskind stale rozumie tę pustkę
dwojako - z jednej strony jako pustkę po tych, co zniknęli, a z drugiej
jako pustkę po tych, którzy się nie narodzili. Emblematem takiej kon-
kretnej, fizycznej materialnej pustki jest „opróżniona próżnia” tworząca
Wieżę Holocaustu. Libeskind rozumie tę pustkę, której „trwałą pozosta-