Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (16.2005)

308

ROSALIND E. KRAUSS

w strumieniu języka, którą możemy określić słowem dystych; pęknięcie
między dwoma wersami wiersza, które zarówno je oddziela, jak i spaja.
Deiktyk i dystych. One prawie się rymują.
Rozważania Lacana na temat widzenia w Czterech podstawowych poję-
ciach psychoanalizy są zogniskowane na skopicznym popędzie struktu-
ryzowanym przez dystych, przerwanie, schizmę. Pierwszy rozdział nosi
tytuł: „Rozszczepienie między okiem i spojrzeniem”. Całość jednak zaty-
tułowana została: „Spojrzenie jako objet a”; lub spojrzenie jako obiekt
częściowy, obiekt, który - ponieważ naznacza podmiot indywiduacją jego
egzystencji - w najbardziej fundamentalny sposób jest obiektem pra-
gnienia. Lacan chce pokazać dialektykę między deiktyką i dystychią,
między wskazywaniem i ekranem, między to! i nieobecnością.


Max Ernst, Magik, 1921
Dłoń jest Ernsta objet a ...