DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Soćko, Adam: Nieznane dzieła kolońskiego mistrza fundacji pamiątkowej kanonika von Carbena w Poznaniu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29066#0008
6
ADAM SOĆKO
pozyskana w kwietniu 1947 roku drogą użyczenia depozytowego z Mu-
zeum Narodowego w Warszawie dla ówczesnego Muzeum Wielkopol-
skiego - w przededniu utworzenia pierwszej stałej ekspozycji sztuki śre-
dniowiecznej. Inicjatorem i twórcą tego przedsięwzięcia był profesor
Gwido Chmarzyńskk. On też sformułował pierwszą autorytatywną wy-
powiedź o rzeźbie przedstawiającej rycerza. Poznański mediewista dato-
wał ją na lata około 1480-1490 i łączył jej powstanie z hanzeatyckim
kręgiem kulturowym. Przypuszczał ponadto, że figura przedstawiać mo-
że św. Maurycegob Zapewne nieznana była wówczas proweniencja rzeź-
by, w każdym razie dziś całkowitą tajemnicą pozostają jej losy z okresu
poprzedzającego rok 1947. Nie udało się też ustalić kiedy, skąd i w jakich
okolicznościach rzeźba trafiła do zbiorów stołecznego muzeum. Można
jedynie domniemywać, że znalazła się tam wkrótce po zakończeniu
działań wojennych. Treść zapisu w księdze inwentarzowej depozytów
prowadzonej wówczas przez Muzeum Wielkopolskie zdaje się sugerować,
że rzeźbę pozyskano dla stolicy ze Śląska. W dokumentacji figurę rycerza
zakwalifikowano bowiem jako dzieło warsztatu dolnośląskiego, opatrując
jednak to stwierdzenie znakiem zapytania^.
niowo-brunatnej zawierającej czerwień organiczną zapewne w spoiwie klejowym, na now-
szej i częściowo bezpośrednio na drewnie resztki warstwy malarskiej jaskrawo-karmino-
wej), obecnie pozbawiona polichromii, wykonana z drewna dębowego (Zlecenie na badania
muzealiów LCHw-47-3/2006, wynik z dnia 13 1 2006, opr. mgr Anna Michnikowska, spe-
cjalista ds. badań techniczno-konserwatorskich) o wymiarach: 110 x 37, 5x21 cm; prowe-
niencja nieznana, z tyłu figury metalowy żeton z numerem „176", papierowa nalepka
z numerem „8889 Rw", nalepka Muzeum Wielkopolskiego z oznaczeniem „Depozyt Mu-
zeum Narodowego w Warszawie nr 5", napis białą farbą ołejną „MNP, ks. dep. 305"; rzeź-
ba pozyskana jako depozyt 18 IV 1947 z MNW (Karta naukowa, dep. 305, św. rycerz
(Maurycy?), opracowana przez Zofię Krygierową w październiku 1976 roku), eksponowana
po dziś dzień w Galerii Sztuki Średniowiecznej w MNP z wyjątkiem okresu 23 IV 1977-
20 IX 1979, kiedy rzeźba była prezentowana na zamku w Gołuchowie (Protokół użyczeń
wewnątrzmuzealnych z 23 IV 1977, bez numeru, opatrzony podpisem Zofii Krygierowej).
Stan zachowania dobry; figura wykonana z jednego kawałka drewna, z aplikacjami dłoni
(na kołki, prawa dłoń nie zachowała się) i części stóp (brak partii palców prawej stopy),
w podstawie widoczne pęknięcia i nieznaczne ubytki.
^ J. Poklewski, Pro/esor Gwido CAmarąyhs/h in memoriom, Teka Komisji Historii
Sztuki, t. 10, red. J. Poklewski, Toruń 2005, s. 9-18 oraz Z. Biłłowicz-Krygierowa, Gwtdo
CAmarzyńsAi /wspomnienie pośnuerinej, „Muzealnictwo", t. 23, 1975, s. 181-184, a także:
Z. Białłowicz-Krygierowa, Gwidona CAmarzyńsAiego Gaieria GzinAi .Średniowiecznej w Mn-
zenm Narodowym, w Poznama, „Muzealnictwo", t. 23, 1975, s. 29-45.
^ Karta naukowa... [jak w przyp. 2J - gdzie autorka zapisała relację swego mistrza,
profesora Chmarzyńskiego.
5 Księga inwentarzowa depozytów, MNP A-1491, s. 104.
ADAM SOĆKO
pozyskana w kwietniu 1947 roku drogą użyczenia depozytowego z Mu-
zeum Narodowego w Warszawie dla ówczesnego Muzeum Wielkopol-
skiego - w przededniu utworzenia pierwszej stałej ekspozycji sztuki śre-
dniowiecznej. Inicjatorem i twórcą tego przedsięwzięcia był profesor
Gwido Chmarzyńskk. On też sformułował pierwszą autorytatywną wy-
powiedź o rzeźbie przedstawiającej rycerza. Poznański mediewista dato-
wał ją na lata około 1480-1490 i łączył jej powstanie z hanzeatyckim
kręgiem kulturowym. Przypuszczał ponadto, że figura przedstawiać mo-
że św. Maurycegob Zapewne nieznana była wówczas proweniencja rzeź-
by, w każdym razie dziś całkowitą tajemnicą pozostają jej losy z okresu
poprzedzającego rok 1947. Nie udało się też ustalić kiedy, skąd i w jakich
okolicznościach rzeźba trafiła do zbiorów stołecznego muzeum. Można
jedynie domniemywać, że znalazła się tam wkrótce po zakończeniu
działań wojennych. Treść zapisu w księdze inwentarzowej depozytów
prowadzonej wówczas przez Muzeum Wielkopolskie zdaje się sugerować,
że rzeźbę pozyskano dla stolicy ze Śląska. W dokumentacji figurę rycerza
zakwalifikowano bowiem jako dzieło warsztatu dolnośląskiego, opatrując
jednak to stwierdzenie znakiem zapytania^.
niowo-brunatnej zawierającej czerwień organiczną zapewne w spoiwie klejowym, na now-
szej i częściowo bezpośrednio na drewnie resztki warstwy malarskiej jaskrawo-karmino-
wej), obecnie pozbawiona polichromii, wykonana z drewna dębowego (Zlecenie na badania
muzealiów LCHw-47-3/2006, wynik z dnia 13 1 2006, opr. mgr Anna Michnikowska, spe-
cjalista ds. badań techniczno-konserwatorskich) o wymiarach: 110 x 37, 5x21 cm; prowe-
niencja nieznana, z tyłu figury metalowy żeton z numerem „176", papierowa nalepka
z numerem „8889 Rw", nalepka Muzeum Wielkopolskiego z oznaczeniem „Depozyt Mu-
zeum Narodowego w Warszawie nr 5", napis białą farbą ołejną „MNP, ks. dep. 305"; rzeź-
ba pozyskana jako depozyt 18 IV 1947 z MNW (Karta naukowa, dep. 305, św. rycerz
(Maurycy?), opracowana przez Zofię Krygierową w październiku 1976 roku), eksponowana
po dziś dzień w Galerii Sztuki Średniowiecznej w MNP z wyjątkiem okresu 23 IV 1977-
20 IX 1979, kiedy rzeźba była prezentowana na zamku w Gołuchowie (Protokół użyczeń
wewnątrzmuzealnych z 23 IV 1977, bez numeru, opatrzony podpisem Zofii Krygierowej).
Stan zachowania dobry; figura wykonana z jednego kawałka drewna, z aplikacjami dłoni
(na kołki, prawa dłoń nie zachowała się) i części stóp (brak partii palców prawej stopy),
w podstawie widoczne pęknięcia i nieznaczne ubytki.
^ J. Poklewski, Pro/esor Gwido CAmarąyhs/h in memoriom, Teka Komisji Historii
Sztuki, t. 10, red. J. Poklewski, Toruń 2005, s. 9-18 oraz Z. Biłłowicz-Krygierowa, Gwtdo
CAmarzyńsAi /wspomnienie pośnuerinej, „Muzealnictwo", t. 23, 1975, s. 181-184, a także:
Z. Białłowicz-Krygierowa, Gwidona CAmarzyńsAiego Gaieria GzinAi .Średniowiecznej w Mn-
zenm Narodowym, w Poznama, „Muzealnictwo", t. 23, 1975, s. 29-45.
^ Karta naukowa... [jak w przyp. 2J - gdzie autorka zapisała relację swego mistrza,
profesora Chmarzyńskiego.
5 Księga inwentarzowa depozytów, MNP A-1491, s. 104.