DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Haake, Michał: "Powołanie św. Mateusza" Caravaggia: studium z hermeneutyki obrazu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29066#0055
POWOŁANE ŚW. AMTErPSZA CARAYAGGIA. STUDIUM Z HERMENEUTYKI OBRAZU
53
na wykonującej tę czynność dłoni brodacza trzyma monetę przedstawio-
ną o wiele wyraźniej, jak gdyby świadczyły one o tym, że dłoń brodacza
wymaga uzupełnienia, aby prezentować się jako licząca (ił. 4, 12). Zna-
czenie tej osobliwości obrazu Caravaggia może wyjaśnić jedynie rozpa-
trzenie gestu jako części wizualnej postaci dzieła.
11. Michelangelo da Caravaggio, Poujo&mie śaj. Afa^eMSza, 1599-1600,
Rzym, San Luigi dei Francesi, (fragment)
Zgadzając się z tym, że gest lewej dłoni brodacza nie wskazuje jed-
noznacznie na tę postać, lecz odnosi spojrzenie widza także na lewo, nie
sądzimy jednak, że cecha ta zmusza do uznania niejednoznaczności ob-
razu Caravaggia i, co więcej, że wyklucza identyfikację Mateusza z bro-
daczem. Jak słusznie wskazał Burgard, nie tylko postać młodzieńca daje
podstawę dla tezy o niekonwencjonalnym i psychologicznie pogłębionym
ukazaniu aktu nawrócenia przez Caravaggia, a tym samym o doniosłości
artystycznej obrazu. Ze względu na gest uniesionej ręki, określony - jak
chcą autorzy - właśnie jako wskazujący na lewo, także zachowanie
brodacza daje się rozumieć jako „opóźnianie na krótki moment spełnie-
nia wezwania", jako wyraz „stopniowego docierania pełnego znaczenia
53
na wykonującej tę czynność dłoni brodacza trzyma monetę przedstawio-
ną o wiele wyraźniej, jak gdyby świadczyły one o tym, że dłoń brodacza
wymaga uzupełnienia, aby prezentować się jako licząca (ił. 4, 12). Zna-
czenie tej osobliwości obrazu Caravaggia może wyjaśnić jedynie rozpa-
trzenie gestu jako części wizualnej postaci dzieła.
11. Michelangelo da Caravaggio, Poujo&mie śaj. Afa^eMSza, 1599-1600,
Rzym, San Luigi dei Francesi, (fragment)
Zgadzając się z tym, że gest lewej dłoni brodacza nie wskazuje jed-
noznacznie na tę postać, lecz odnosi spojrzenie widza także na lewo, nie
sądzimy jednak, że cecha ta zmusza do uznania niejednoznaczności ob-
razu Caravaggia i, co więcej, że wyklucza identyfikację Mateusza z bro-
daczem. Jak słusznie wskazał Burgard, nie tylko postać młodzieńca daje
podstawę dla tezy o niekonwencjonalnym i psychologicznie pogłębionym
ukazaniu aktu nawrócenia przez Caravaggia, a tym samym o doniosłości
artystycznej obrazu. Ze względu na gest uniesionej ręki, określony - jak
chcą autorzy - właśnie jako wskazujący na lewo, także zachowanie
brodacza daje się rozumieć jako „opóźnianie na krótki moment spełnie-
nia wezwania", jako wyraz „stopniowego docierania pełnego znaczenia