Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (18.2007)

WIDZĄCE OBRAZ. MOTYW POSTACI W TWÓRCZOŚCI EDWARDA HOPPERA

171

tia dzieła, która stanowi tło dła sylwetki kobiety łub mężczyzny. Często
jest to płaska, jednolita kolorystycznie powierzchnia, która nawiązuje
swoim kształtem cło płaszczyzny obrazu. Jest tak w przypadku AiHoTrra-
tM, gdzie postać siedzi przy stoliku samoobsługowej kawiarni na tle
ciemnego okna, którego kształt wpisany jest w geometryczną regular-
ność obrazu. Kiedy indziej relacja postaci i pola obrazowego polega na
wyraźnym „ustosunkowaniu się" bohatera przedstawienia do prostokąt-
nej formy płótna. Dobrym przykładem jest przywoływany już TJote/ przy
torncA, gdzie druga z postaci - siedząca w fotelu kobieta - wpisuje się
w dolne lewe naroże poła, jest w nim jakoby umocowana. W rezultacie to
nie iluzja przestrzeni, lecz kształt płaszczyzny obrazu determinuje jej
sposób bycia w dziele.


9. AatonraC (An7onra7), 1927, Des Moines Art Center Permanent Collections, Iowa 1958.2
(repr. za: Zoo Zóranz/eMer, E(Z(ear(Z Hopper, 7882-7967.- V;'s!on o/HeańZy, Koln 2002)
W świetle powyższych rozważań można zaryzykować stwierdzenie,
iż postaci w obrazach Hoppera cechuje charakterystyczna 7i7e777oZa^^.
47 G. Boehm, ZPZeZnis nnrZ Z/MZlozdz/nni. ZZóer (Ze?r ZZrsprnng (Zer Por7ra7maZerel In (Zer
Pa/ieniscAe?! Penalssance, Miinchen 1985.