DOI Heft:
Przekład
DOI Artikel:Foster, Hal; Bryl, Mariusz [Übers.]: Powrót realnego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29066#0279
PRZEKŁAD
HAL FOSTER
POWRÓT REALNEGO'
W swojej analizie modeli krytycznych w sztuce i teorii od 1960 roku
akcentowałem minimalistyczną genealogię neoawangardy. Większość
artystów i krytyków w tej genealogii zachowywało bowiem sceptycyzm
wobec realizmu i iluzjonizmu. W ten sposób kontynuowali innymi środ-
kami wojnę abstrakcji przeciw reprezentacji. Jak wspomniano w roz-
dziale drugim, tacy minimaliści jak Donald Judd widzieli ślady realizmu
także w abstrakcji, w optycznym iluzjonizmie jej malarskich przestrzeni,
eliminując te ostatnie pozostałości starego porządku idealistycznej kom-
pozycji - entuzjazm, który prowadził ich do rezygnacji z jakiegokolwiek
malarstwa^ Co znamienne, tę antyiluzjonistyczną postawę przyjmowało
wielu artystów i krytyków zaangażowanych w sztukę konceptualną, fe-
ministyczną, sztukę ciała, per/ormcmce, nurt krytyki instytucji, appro-
prmlfon nrt oraz sfle-spect/tc urt. Nawet jeśli realizm i iluzjonizm ozna-
czały w latach 70. i 80. jeszcze coś więcej - na przykład wątpliwą
przyjemność kina hollywoodzkiego lub ideologiczne wdzięczenie się kul-
tury masowej - pozostawały czymś
Jednak inna linia rozwojowa sztuki od 1960 roku angażowała się
w realizm i/lub iluzjonizm: była to część pop ortM, większość hiperreali-
zmu (znanego także jako fbtorealizm), część opproprmtioTT, ort. Często
* Tłumaczenie na podstawie: H. Foster, TAe Re^arn o/"tAe Reed, (w:) idem, TAe
Re^arn o/TAr Real* TAe Aaaai-Garde at tAe Rad o/dAe Ceaiary, An OCTOBER Book, The
MIT Press, Cambridge, Massachusetts, London, England 1996, s. 127-168 i 260-274. Ty-
tułowa - mająca w niniejszym tekście jednoznaczne odniesienie Lacanowskie - kategoria
„the real" (to, co realne) przekładana będzie konsekwentnie jako „Realne". Podobnie dwie
pozostałe kategorie Lacana (z jego triady: RynrAodęae, Rnagrnaire, Ree/) przekładane bę-
dą jako „Wyobrażeniowe" i „Symboliczne" (łub porządek Wyobrażeniowy i porządek Sym-
boliczny) (przyp. tłum.).
i W pewnym sensie ta krytyka iluzjonizmu kontynuuje tradycyjne ujęcie dziejów
sztuki Zachodu jako dążenia do doskonałej reprezentacji, obecne w piśmiennictwie od Pli-
niusza przez Vasariego i Johna Ruskina do Ernsta Gombricha (który pisał w opozycji do
sztuki abstrakcyjnej), odwróceniu ulega tutaj jedynie cel: chodzi raczej o zniesienie, a nie
osiągnięcie takiej reprezentacji. Tym niemniej, to odwrócenie bazuje na strukturze trady-
cyjnego ujęcia - w swoich kategoriach, wartościach itd.
HAL FOSTER
POWRÓT REALNEGO'
W swojej analizie modeli krytycznych w sztuce i teorii od 1960 roku
akcentowałem minimalistyczną genealogię neoawangardy. Większość
artystów i krytyków w tej genealogii zachowywało bowiem sceptycyzm
wobec realizmu i iluzjonizmu. W ten sposób kontynuowali innymi środ-
kami wojnę abstrakcji przeciw reprezentacji. Jak wspomniano w roz-
dziale drugim, tacy minimaliści jak Donald Judd widzieli ślady realizmu
także w abstrakcji, w optycznym iluzjonizmie jej malarskich przestrzeni,
eliminując te ostatnie pozostałości starego porządku idealistycznej kom-
pozycji - entuzjazm, który prowadził ich do rezygnacji z jakiegokolwiek
malarstwa^ Co znamienne, tę antyiluzjonistyczną postawę przyjmowało
wielu artystów i krytyków zaangażowanych w sztukę konceptualną, fe-
ministyczną, sztukę ciała, per/ormcmce, nurt krytyki instytucji, appro-
prmlfon nrt oraz sfle-spect/tc urt. Nawet jeśli realizm i iluzjonizm ozna-
czały w latach 70. i 80. jeszcze coś więcej - na przykład wątpliwą
przyjemność kina hollywoodzkiego lub ideologiczne wdzięczenie się kul-
tury masowej - pozostawały czymś
Jednak inna linia rozwojowa sztuki od 1960 roku angażowała się
w realizm i/lub iluzjonizm: była to część pop ortM, większość hiperreali-
zmu (znanego także jako fbtorealizm), część opproprmtioTT, ort. Często
* Tłumaczenie na podstawie: H. Foster, TAe Re^arn o/"tAe Reed, (w:) idem, TAe
Re^arn o/TAr Real* TAe Aaaai-Garde at tAe Rad o/dAe Ceaiary, An OCTOBER Book, The
MIT Press, Cambridge, Massachusetts, London, England 1996, s. 127-168 i 260-274. Ty-
tułowa - mająca w niniejszym tekście jednoznaczne odniesienie Lacanowskie - kategoria
„the real" (to, co realne) przekładana będzie konsekwentnie jako „Realne". Podobnie dwie
pozostałe kategorie Lacana (z jego triady: RynrAodęae, Rnagrnaire, Ree/) przekładane bę-
dą jako „Wyobrażeniowe" i „Symboliczne" (łub porządek Wyobrażeniowy i porządek Sym-
boliczny) (przyp. tłum.).
i W pewnym sensie ta krytyka iluzjonizmu kontynuuje tradycyjne ujęcie dziejów
sztuki Zachodu jako dążenia do doskonałej reprezentacji, obecne w piśmiennictwie od Pli-
niusza przez Vasariego i Johna Ruskina do Ernsta Gombricha (który pisał w opozycji do
sztuki abstrakcyjnej), odwróceniu ulega tutaj jedynie cel: chodzi raczej o zniesienie, a nie
osiągnięcie takiej reprezentacji. Tym niemniej, to odwrócenie bazuje na strukturze trady-
cyjnego ujęcia - w swoich kategoriach, wartościach itd.