Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (20.2009)

114

AGATA JAKUBOWSKA

bie psychologii (rzadziej socjologii czy psychiatrii). A więc takim, w który
akcentuje się przede wszystkim podmiotowy charakter praktyki badaw-
czej (też historyka sztuki).

*
Nie jestem skłonna do wypowiadania takich zdań jak cytowane na
początku tekstu, na przykład, że „świat nie wygląda już tak samo jak
przed feminizmem". Świat - także ten jego fragment, jakim jest historia
sztuki - z pewnością się zmienia i z pewnością feminizm w istotny sposób
się do tego przyczynia. Jedną z najważniejszych jego cech jest ciągła we-
ryfikacja stanu, w jakim on sam i świat się aktualnie znajdują i wprowa-
dzanie kolejnych zmian. Dzięki temu utrzymuje swój krytyczny potencjał.
Wpływa to też na to, że relacja między feminizmem i historią sztuki jest
niezwykle dynamiczna. Opisując jej aktualny charakter, trzeba pamiętać,
że jest to stan na dziś. Za kilka lat w wyniku przemian w obrębie samego
feminizmu, a być może także historii sztuki, świat przypuszczalnie nie
będzie wyglądał już tak samo.