Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (21.2010)

162

KAMILA PAKUŁO

podstawą. Choć rzeźba wykonana jest w brązie, doskonale oddaje swoistą
delikatność skóry, zarysu warg. Całość nabiera charakteru poprzez kon-
frontację z surowym prętem, żeliwem tak różnym od cielistej tkanki. Ta
różnica, choć osadzona we wspólnocie użytego materiału, kieruje zacie-
kawieniem o źródło prezentowanego kształtu. Materiał poprzez dotyk
tego, co w nim utrwalone, uobecnia niewidzialne, ukazując „czym jest",
odnosi się jednocześnie do tego, „czego nie ma". Ciało zapada w materię
substancji i pozostawia ślad w trwałej powłoce, jaka go przekazuje i po-
mimo że go faktycznie nie ma, uczestniczymy w tym, co czyni je ciągle
obecnym, w zmysłowym oddziaływaniu tworzywa, przekazującego kształt
- niemal poza czasem. Chodzi o stworzenie materialnych warunków
obecności pewnego rodzaju form, które przyzywają w pamięci we-
wnętrzną przyczynę, siłę sprawczą, sytuując odbiorcę między „tu" i „tam"
w swoistym trwaniu.


1. Alina Szapocznikow, /sroczęce, 1968 r.