DOI issue:
Rozprawy
DOI article:Fajt, Jiří: Czy Wit Stosz był pierwszy?: o recepcji sztuki górnoreńskiej w piętnastowiecznym Krakowie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.42378#0059
CZY WIT STOSZ BYŁ PIERWSZY? 0 RECEPCJI SZTUKI GÓRNOREŃSKIEJ
57
32. Opłakiwanie Chrystusa księcia Arenherg, Bruksela, ok. 1460, drewno dębowe, wys. 88
cm, szer. 142 cm. Detroit, Institute of Arts
Podobnie niewiele starszy Tron Łaski Roberta Campin z ok. 1430 i szereg
innych niderlandzkich malowideł imituje rzeźby poprzez monochro-
matyczne {en grisaille) przedstawienie postaci ludzkich i obramienia ar-
chitektonicznego. Obecne wyobrażenia o rzeźbie niderlandzkiej są nie-
kompletne, gdyż reprezentują ją tylko brabanckie retabula ołtarzowe
z drobiazgowo wykonanymi scenami, głównie z późnego okresu (koniec
XV / początek XVI wieku), które przypadkowo uniknęły konfesyjnie mo-
tywowanego zniszczenia, albo głównie dlatego, że jako popularne produk-
ty eksportowe znalazły się na terytorium dzisiejszych Niemiec, Hiszpanii
czy Skandynawii. Te wczesne przykłady mają oczywiście odmienną
barwność niż miały retabula rzeczywiście rzeźbione, niemniej jednak ta-
kie kompozycje mogły być i rzeczywiście były opracowane rzeźbiarsko.
Począwszy od pierwszej połowy XV wieku powstawały w Tournai i Bruk-
seli liczne zdobione rzeźbiarsko retabula i epitafia z inscenizowanymi
z rozmachem, nierzadko wielkoformatowymi i wielofiguralnymi przed-
stawieniami o skomplikowanej kompozycji przestrzennej108 (il. 33-35).
108 Więcej na temat niderlandzkiej rzeźby figuralnej zob.: J.W. Steyaert (with the
collaboration of M. Tahon-Vanroose and contributions by W. Blockmans and L. Smets),
Late Gothic Sculpture, The Burgundian Netherlands, Ghent 1994, gl. s. 54-63 i 70-80
(Dortmund, Santibanez de Zarzaguda, Rieden, Laredo, Strängnäs, Geel etc.). Odnośnie do
57
32. Opłakiwanie Chrystusa księcia Arenherg, Bruksela, ok. 1460, drewno dębowe, wys. 88
cm, szer. 142 cm. Detroit, Institute of Arts
Podobnie niewiele starszy Tron Łaski Roberta Campin z ok. 1430 i szereg
innych niderlandzkich malowideł imituje rzeźby poprzez monochro-
matyczne {en grisaille) przedstawienie postaci ludzkich i obramienia ar-
chitektonicznego. Obecne wyobrażenia o rzeźbie niderlandzkiej są nie-
kompletne, gdyż reprezentują ją tylko brabanckie retabula ołtarzowe
z drobiazgowo wykonanymi scenami, głównie z późnego okresu (koniec
XV / początek XVI wieku), które przypadkowo uniknęły konfesyjnie mo-
tywowanego zniszczenia, albo głównie dlatego, że jako popularne produk-
ty eksportowe znalazły się na terytorium dzisiejszych Niemiec, Hiszpanii
czy Skandynawii. Te wczesne przykłady mają oczywiście odmienną
barwność niż miały retabula rzeczywiście rzeźbione, niemniej jednak ta-
kie kompozycje mogły być i rzeczywiście były opracowane rzeźbiarsko.
Począwszy od pierwszej połowy XV wieku powstawały w Tournai i Bruk-
seli liczne zdobione rzeźbiarsko retabula i epitafia z inscenizowanymi
z rozmachem, nierzadko wielkoformatowymi i wielofiguralnymi przed-
stawieniami o skomplikowanej kompozycji przestrzennej108 (il. 33-35).
108 Więcej na temat niderlandzkiej rzeźby figuralnej zob.: J.W. Steyaert (with the
collaboration of M. Tahon-Vanroose and contributions by W. Blockmans and L. Smets),
Late Gothic Sculpture, The Burgundian Netherlands, Ghent 1994, gl. s. 54-63 i 70-80
(Dortmund, Santibanez de Zarzaguda, Rieden, Laredo, Strängnäs, Geel etc.). Odnośnie do