DOI Heft:
Teoretyczno-historyczne perspektywy fotografii
DOI Artikel:Pręgowski, Filip: W przestrzeni wymiany: obrazy Jacka Goldsteina i fotografie Olivera Wasowa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43310#0091
W przestrzeni wymiany. Obrazy Jacka Goldsteina i fotografie Olivera Wasowa
89
„Pictures" w galerii Artists Space w Nowym Jorku w roku 1977, w której
prócz Goldsteina brali udział Troy Brauntuch, Sherrie Levine, Robert Lon-
go i Philip Smith5. Wiele lat późniejsza wystawa „The Pictures Generation,
197 4—19 84", która miała miejsce w Metropolitan Museum of Art w roku
20096, przyczyniła się do znacznego poszerzenia grupy artystów kojarzo-
nych z ruchem: z wyjątkiem Philipa Smitha, prócz dzieł wymienionych
twórców prezentowane były na mej między innymi prace Barbary Kruger,
Thomasa Lawsona, Roberta Longo, Richarda Prince'a, Davida Salle, Cindy
Sherman, Jamesa Wellinga, a także Johna Baldessari, którego status legen-
darnego artysty i znanego pedagoga California Institute of the Arts uczynił
go w tym kręgu postacią centralną.
Do artystycznych strategii wykorzystywanych przez przedstawicieli The
Pictures Generation należą przede wszystkim techniki zawłaszczania [appro-
priation], dokonujące odwrócenia znaczenia i nadające krytyczny wydźwięk
dominującym w kulturze popularnej kodom i dyskursom bądź tez poddające
krytycznemu namysłowi status oryginału i kopii w sztuce. Artyści ci wykorzy-
stywali gotowe wizerunki zapożyczone z mediów, reprodukowali prace innych
twórców, posługiwali się cytatami i parafrazami. Ich twórczość powstawała
w opozycji do modernistycznego paradygmatu autonomii sztuki i suweren-
ności poszczególnych jej dyscyplin (którego emanacją na przełomie lat 70.
i 80. była estetyka neoekspresjonizmu)7, chętnie korzystając z technik dają-
cych szczególne możliwości reprodukcji i powielania, takich jak fotografia,
wideo i him.
5 „Pictures", Artists Space, Nowy Jork, 24 września - 29 października 1977, kurator:
Douglas Crimp. Zob. D. Crimp, Pictures, „X-tra", jesień 2005, 8(1), s. 17 (tekst jest przedru-
kiem wstępu do katalogu wystawy).
6 „The Pictures Generation, 1974-1984", Metropolitan Museum of Art, 21 kwietnia -
2 sierpnia 2009, kurator: Douglas Eklund.
O neoekspresjonizmie jako chybionym projekcie reanimowania Benjaminowskiej
aury dzieła sztuki wspominał autor wystawy „Pictures" - Douglas Crimp. W tekście The
Photographic Activity of Postmodernism zwracał między innymi uwagę na wypowiedzi
Barbary Rose, jednej z czołowych propagatorek neoekspresjonistycznego malarstwa ame-
rykańskiego, autorki wystawy „American Painting: The Eighties" w Grey Art Gallery
w Nowym Jorku w roku 1979. Crimp piętnował wyznawaną przez Rose wiarę w malar-
stwo jako sztukę transcendencji, łączącą indywidualną ekspresję z uniwersalizmem treści,
uważając to za anachronizm i zarzucając krytyczce nierozumienie roli fotografii we współ-
czesnej sztuce. D. Crimp, The Photographic Activity of Postmodernism, „October" 1980,
15, s. 96. Zob. też: idem, The End of Painting, „October" 1981, 16, s. 69-76. Oba teksty
znalazły się także w zbiorze esejów Crimpa On the Museum’s Ruins, Cambridge, London
1993, s. 84-108 i 108-126.
89
„Pictures" w galerii Artists Space w Nowym Jorku w roku 1977, w której
prócz Goldsteina brali udział Troy Brauntuch, Sherrie Levine, Robert Lon-
go i Philip Smith5. Wiele lat późniejsza wystawa „The Pictures Generation,
197 4—19 84", która miała miejsce w Metropolitan Museum of Art w roku
20096, przyczyniła się do znacznego poszerzenia grupy artystów kojarzo-
nych z ruchem: z wyjątkiem Philipa Smitha, prócz dzieł wymienionych
twórców prezentowane były na mej między innymi prace Barbary Kruger,
Thomasa Lawsona, Roberta Longo, Richarda Prince'a, Davida Salle, Cindy
Sherman, Jamesa Wellinga, a także Johna Baldessari, którego status legen-
darnego artysty i znanego pedagoga California Institute of the Arts uczynił
go w tym kręgu postacią centralną.
Do artystycznych strategii wykorzystywanych przez przedstawicieli The
Pictures Generation należą przede wszystkim techniki zawłaszczania [appro-
priation], dokonujące odwrócenia znaczenia i nadające krytyczny wydźwięk
dominującym w kulturze popularnej kodom i dyskursom bądź tez poddające
krytycznemu namysłowi status oryginału i kopii w sztuce. Artyści ci wykorzy-
stywali gotowe wizerunki zapożyczone z mediów, reprodukowali prace innych
twórców, posługiwali się cytatami i parafrazami. Ich twórczość powstawała
w opozycji do modernistycznego paradygmatu autonomii sztuki i suweren-
ności poszczególnych jej dyscyplin (którego emanacją na przełomie lat 70.
i 80. była estetyka neoekspresjonizmu)7, chętnie korzystając z technik dają-
cych szczególne możliwości reprodukcji i powielania, takich jak fotografia,
wideo i him.
5 „Pictures", Artists Space, Nowy Jork, 24 września - 29 października 1977, kurator:
Douglas Crimp. Zob. D. Crimp, Pictures, „X-tra", jesień 2005, 8(1), s. 17 (tekst jest przedru-
kiem wstępu do katalogu wystawy).
6 „The Pictures Generation, 1974-1984", Metropolitan Museum of Art, 21 kwietnia -
2 sierpnia 2009, kurator: Douglas Eklund.
O neoekspresjonizmie jako chybionym projekcie reanimowania Benjaminowskiej
aury dzieła sztuki wspominał autor wystawy „Pictures" - Douglas Crimp. W tekście The
Photographic Activity of Postmodernism zwracał między innymi uwagę na wypowiedzi
Barbary Rose, jednej z czołowych propagatorek neoekspresjonistycznego malarstwa ame-
rykańskiego, autorki wystawy „American Painting: The Eighties" w Grey Art Gallery
w Nowym Jorku w roku 1979. Crimp piętnował wyznawaną przez Rose wiarę w malar-
stwo jako sztukę transcendencji, łączącą indywidualną ekspresję z uniwersalizmem treści,
uważając to za anachronizm i zarzucając krytyczce nierozumienie roli fotografii we współ-
czesnej sztuce. D. Crimp, The Photographic Activity of Postmodernism, „October" 1980,
15, s. 96. Zob. też: idem, The End of Painting, „October" 1981, 16, s. 69-76. Oba teksty
znalazły się także w zbiorze esejów Crimpa On the Museum’s Ruins, Cambridge, London
1993, s. 84-108 i 108-126.