DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26589#0013
THEORIA ET PRAXIS-PRAXIS ATQUE THEORIA
Profesor Adam Małkiewicz deklarował wielokrotnie, że stara się pisać
tylko o rzeczach ważnych i unika zbędnego zaprzątania uwagi czytelników
drobnymi przyczynkami oraz publikacją niezbyt znaczących znalezisk.
0 tym zaś, co jest ważne dla rozwoju polskiej historiografii artystycznej,
Jubilat wie z pewnością bardzo dużo jako autor licznych artykułów oraz
wydanej ostatnio obszernej książki na temat jej dziejów. Jako motto do tego
dzieła przywołał opinię przypisywaną Bernardowi z Chartres, że „jesteśmy
jako karły siedzące na barkach olbrzymów, abyśmy mogli więcej niż oni
1 dalej widzieć”. Wybór tego cytatu świadczy z pewnością o wielkiej skrom-
ności Profesora, ale zarazem wyraża poczucie odpowiedzialności za rozwój
badań historyczno-artystycznych, wynikające z dobrej znajomości wysiłków
i zasług poprzedników. Świadomość owego wyzwania nie tylko nie parali-
żuje Jubilata, ale inspiruje Go do perfekcyjnego przygotowywania własnych
prac i przekazywania takiej perfekcjonistycznej postawy nader dużemu gro-
nu uczniów, którzy w generalnym rozrachunku stanowią dla Niego powód
do chwały, ale na co dzień dostarczają Mu wiele pracy i frasunku. Trudno
wprost pojąć, w jaki sposób badacz, poprawiający z wielką skrzętnością
prace dziesiątek magistrantów i doktorantów, piszący bardzo wnikliwe re-
cenzje prac doktorskich i habilitacyjnych, uczestniczący w redagowaniu kil-
ku naukowych czasopism i męczący się z recenzjami wydawniczymi kolej-
nych wielokilogramowych tomów inwentarza kościołów rzymskokatolickich
dawnego województwa ruskiego, znajduje czas na pomnażanie znacznego
i koherentnego dorobku. Znając mnogość obowiązków angażujących Jubi-
lata oraz Jego wielką (i w pełni zrozumiałą) niechęć do przerośniętych tek-
stów, postaramy się - w miarę naszych skromnych możliwości - zadedyko-
wać Mu kilka myśli, charakteryzujących w syntetyczny sposób ów doro-
bek, zarówno na polu badawczym, jak i dydaktycznym.
Zainteresowania Profesora Małkiewicza koncentrują się na teorii sztu-
ki, a w szczególności architektury, traktowanej przez Niego jako manifesta-
cja poglądów estetycznych i wzorzec postaw artystycznych. Do dzieł
wybitnych teoretyków włoskich doby renesansu Profesor podchodzi z wni-
kliwością, przeprowadzając interpretację tych pism w erudycyjny, a zara-
zem bardzo subtelny sposób. Nie waha się jednak mierzyć także z tekstami
wtórnymi i znacznie uboższymi intelektualnie, których nie skąpią nam nieste-
ty rozprawy teoretyczno-artystyczne napisane w czasach nowożytnych przez
polskich autorów. W takich wypadkach nie próbuje wszakże udoskonalać
topornego tekstu wykwintną interpretacją ale poszukuje metod badawczych
Profesor Adam Małkiewicz deklarował wielokrotnie, że stara się pisać
tylko o rzeczach ważnych i unika zbędnego zaprzątania uwagi czytelników
drobnymi przyczynkami oraz publikacją niezbyt znaczących znalezisk.
0 tym zaś, co jest ważne dla rozwoju polskiej historiografii artystycznej,
Jubilat wie z pewnością bardzo dużo jako autor licznych artykułów oraz
wydanej ostatnio obszernej książki na temat jej dziejów. Jako motto do tego
dzieła przywołał opinię przypisywaną Bernardowi z Chartres, że „jesteśmy
jako karły siedzące na barkach olbrzymów, abyśmy mogli więcej niż oni
1 dalej widzieć”. Wybór tego cytatu świadczy z pewnością o wielkiej skrom-
ności Profesora, ale zarazem wyraża poczucie odpowiedzialności za rozwój
badań historyczno-artystycznych, wynikające z dobrej znajomości wysiłków
i zasług poprzedników. Świadomość owego wyzwania nie tylko nie parali-
żuje Jubilata, ale inspiruje Go do perfekcyjnego przygotowywania własnych
prac i przekazywania takiej perfekcjonistycznej postawy nader dużemu gro-
nu uczniów, którzy w generalnym rozrachunku stanowią dla Niego powód
do chwały, ale na co dzień dostarczają Mu wiele pracy i frasunku. Trudno
wprost pojąć, w jaki sposób badacz, poprawiający z wielką skrzętnością
prace dziesiątek magistrantów i doktorantów, piszący bardzo wnikliwe re-
cenzje prac doktorskich i habilitacyjnych, uczestniczący w redagowaniu kil-
ku naukowych czasopism i męczący się z recenzjami wydawniczymi kolej-
nych wielokilogramowych tomów inwentarza kościołów rzymskokatolickich
dawnego województwa ruskiego, znajduje czas na pomnażanie znacznego
i koherentnego dorobku. Znając mnogość obowiązków angażujących Jubi-
lata oraz Jego wielką (i w pełni zrozumiałą) niechęć do przerośniętych tek-
stów, postaramy się - w miarę naszych skromnych możliwości - zadedyko-
wać Mu kilka myśli, charakteryzujących w syntetyczny sposób ów doro-
bek, zarówno na polu badawczym, jak i dydaktycznym.
Zainteresowania Profesora Małkiewicza koncentrują się na teorii sztu-
ki, a w szczególności architektury, traktowanej przez Niego jako manifesta-
cja poglądów estetycznych i wzorzec postaw artystycznych. Do dzieł
wybitnych teoretyków włoskich doby renesansu Profesor podchodzi z wni-
kliwością, przeprowadzając interpretację tych pism w erudycyjny, a zara-
zem bardzo subtelny sposób. Nie waha się jednak mierzyć także z tekstami
wtórnymi i znacznie uboższymi intelektualnie, których nie skąpią nam nieste-
ty rozprawy teoretyczno-artystyczne napisane w czasach nowożytnych przez
polskich autorów. W takich wypadkach nie próbuje wszakże udoskonalać
topornego tekstu wykwintną interpretacją ale poszukuje metod badawczych