De jlrmillis Veterum. 5)
nem Lib. rni. Armillaanguem sn n®r^
induens venenato dentium acumi- la.
ne eum a quo gerebatur appetiit.

illa Xenophontis Lib. vr.

Pa;d. lata erant ^a-na Xei tD
>&pAi t%-AiSam quoque
dubio procul ssuitabant. Ynde
ornamentum pedis 2. Samuel. 1,

10. rrjyys, quodarmillam Vul-
gatue per transsationem reddi-
dit, LXX. vocant. Am—

plitudo Danicarum armilDrum
ad xii. pollices extcnditur , ut
non alias magis capaces memi-
nerim. CojtuDm in Capitolino costuh
de latiori armilD accipit Cafau-
bonus, cjute carpum cingens co-
ftulas non male refert,licet durius
id didtum non inficietur ipsus.

Vnde Cl. Salmafti incurrit ccn-
furam, qui rcctissime, ut omnia,
coftulam pro copiiD interpreta- Costula,
tur, quod moxvidebimus. Co-cfguU,
puD autern si armilU sit pars,
posset exhac largior dici armilD.

C 4 Ad.