Nicolai, Melchior; Beckh, Johann Jakob: Disputatio Theologica De Cultu Et Invocatione Sanctorum: An den Durchleuchtigsten, Hochgebornen Fürsten ... Herrn Friderichen, Pfaltzgrauen bey Rein, ... (Tübingen, 1632) [VD17 16:724238N]

X I V.
Argumenta, quae nos jubent impugnare Adves-
rsarios, suntista. Primumavanitate fLindamenti, cui
gultum invocationis imponunt. Dicunt, 'San&oruoi
,;excellentiam essemediam, Divina majorem &mino-
, sem Humanaj Ergomedium </[#A«W ,'<& rcspe&ive
im^[ou^eiet4 cultumcis esse_> rdependendum. Exami-
: nanda sunt haec, quibus maxime nituntur. < i. Ex-
, eeHentijs istis niti volunt cultus toto genero discre-
pantes, adeoutqui Deo tribuitur ptopte* excellen-
(iam Divinam, nullo modo poilit tribui ulli creaturae
propterexceilentiam Divina minorem, & qui tribui-
tur AngeUs &San€tis triumphantibus -pr opter excel-
ientiarn humana majorem, nuUo modo possit tribui
euicunque San&o militanti prop<ter.excdlentiam ista.
media minorem; Ergoipsas exccllssat tas toto generc_>
t.dirferre necesseest } Atqui excellentiaiumquae sunt
Sandorum ttiumphanrium &miutantium?ionge di-
spar ett ratio. Excellunt Triumphantes in Gratia &
Gloria: atqui nonita».ut non,&militantibussuum k>-
cum &gradumrelmquant. HabemuSjinquitEaulus,
E.om.<8#;^. Z3. prunitias spiritus. ^Primitiaeautem &
.pleni.tudo.toto genere ditserre non possimt, alioquhi
nequeillae primitiae., neque hacPlenitudo recle dice-
• tetur. -Gratia & Gloria Sanelorummaxime estiru
vilione ■& sruitiOino Dei summi & incommutabi-lis
Boni. Quis autem negare potest, Deum etiam a noj
bi£ , quantumvisinhocremporalium perturbatio-
numsak> adhuc ssiictuantibns, tametwaliquo modo
yideri, "&ad sefe fruendum ajiquo. modo communi-
cari, praesertim ciim testem habeamus,omniexce,pEio-
«ernajorem, Ap.ostolum Paulum ,.qui in i.ad Cor. 13.