Nicolai, Melchior; Beckh, Johann Jakob: Disputatio Theologica De Cultu Et Invocatione Sanctorum: An den Durchleuchtigsten, Hochgebornen Fürsten ... Herrn Friderichen, Pfaltzgrauen bey Rein, ... (Tübingen, 1632) [VD17 16:724238N]

ie Cultu SariBomnu.

i. Siin San&os re£tecreditur, utamicosDei, utln-
tercessbres noftros, sequitur, quia Sancti vivi non mi-
nus atque defunfti sunt amici Dei, &secundum Ad-
versariorumsensum, Intercessbres apudDeum; non
xninusinillos atque in hos esse credendum, non mi-
nus illos atque hos esseinvocandos. j. Cyrillusin,
Iohannem capit. 30. Non, inquit, quisquam nobis
dnjungere (sorte an legendum imputare ) poterit,
quod in carnem, utimpij credamus. Quienimdi-
vidit humanitatem Chrifti a Vexbo, quod habitat in
ea, & duos silios, audet praedicare* is se sciat, in creatu-
ram & in carnem credero. Nos autem a Scripturis
docti credimus,incrucifixum., mortuum,&refufcita-
,tum,i?on utinaliumaDeo Verbo (nonidsubstantiac
identitate dico ; Corpus enim corpus eft, non Ver-
bum,fedcorpusVerbi) fed ut in unumvereFiliurn
Dei. Manifeftum eft Sanctiflimum Patrem impium
judicare, qui in creaturam ullam,, quocunquermodo
credit,.& carni Chrifti non alio argumento fidem vin-
dicare , nifi quod fit caro naturalis vitse totam pro-
prietatem ejus, quihabitavit in illa,, poflidens, nOn
feparanda a Deo Verbo. Quid ergo de Bellarmino
judicemus, qui non uni Creaturae, fedomnibus San-
cl:isdefunctis,Creaturis utique,aufitFidem vindicaref
,4. Scriptura Fidemita soli Deo Authori & Datori
omnium Bonorum vindicat, ut omnem Fiduciam in.
Greaturas, cujuscunque ea fit modi, penitus tollat &
maledictam pronunciet. Nam lerem, 17. f. y» Ma-
lediclrusinquit, quiconfidit in homine & ponitcar-
nem brachium fuurru. Fiduciam in homineaudio»
.maledicbam eam efieaudio* Quid \ Num damnat
F fidu»