DOI Artikel:
Mańkowski, Tadeusz: Głowy wawelskie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34476#0011
Rye. 1. Michał ^tachotaicz. Widok sali poselskiej. Rpsanek z łat 1820—21.
TADEUSZ MAŃKOWSKI
GŁOWY WAWELSKIE
W zamku królewskim na Wawelu sala drugiego piętra nazwana po-
selską należy do najbardziej reprezentacyjnych. Rachunki budowy zamku
zwą ją zazwyczaj ,,stuba maior". Lecz były dwie ,,stubae maiores" na tej
samej kondygnacji piętra zamkowego; jedna od strony północno-zachod-
niej, przy schodach głównych, położona w starszej części zamku, ochrzczo-
na później mianem senatorskiej i druga od wschodu i kościoła bernardy-
nów, położonego pod wzgórzem wawelskim, która otrzymała później nazwę
poselskiej. Słyszymy o niej w rachunkach budowy zamku w późniejszym
już stadium, kiedy dzięki murowi ogniowemu, jaki ją oddzielał od innych
sal zamkowych, ocalała od wielkiego pożaru, który wybuchł był w dniu
14 października 1536, i zniszczył znaczną część niedawno wzniesionego
zamku królewskiego i urządzenie wnętrz jego izb \
* Teka Grona Kow-serajatorói/) Galict/i Zachodniej, t. IV, — Watoel, t. I, Zabudo-
wania Wawelu i ich dzieje, opisał S. Tomkowicz, Kraków 1907 (w dalszym ciągu cyto-
wana w skrócie Watoel 1 lub 11), s. 279.
O