DOI Artikel:
Mańkowski, Tadeusz: Głowy wawelskie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34476#0024
TADEUSZ MAŃKOWSKI
Rpc. 16. Sarmacki poeta (?) (HI, 6). Fot. S. Kolotoca. Rt/c. 17. Tpp dwor-
skiej (?) (111, 4). Fot. R. Ko!owca.
Bliski stąd wniosek, że ten sam laquearius Loye rzeźbił w drzewie modele
koni, przeznaczonych na Wawel, które miały być na miejscu w Pińczowie
według dostarczonych modeli rzeźbione w kamieniu, z materiału z tam-
tejszych kamieniołomów. O wykonaniu rzeźb w kamieniu jednak rachunki
dworu królewskiego już nie wspominają.
Rachunki powyższe odnoszą się nie do głów rzeźbionych, umieszczo-
nych w kasetonach sali poselskiej, których wykonanie zamówione było
w r. 1535, lecz do robót późniejszych, za które wynagrodzenie wypłacone
było w r. 1543. Jednak sam rodzaj tych prac mówi o wyższych od innych
kwalifikacjach ich twórcy i nasuwa na myśl przypuszczenie, czy w osobie
tego samego artysty nie należy także upatrywać autora głów rzeźbionych
przedtem od r.*1535 i może także w następnych latach?
W rozważaniu autorstwa rzeźbionych w drzewie głów z sali po-
selskiej nikt inny nie może wchodzić w rachubę poza osobą znanego nam
snycerza wymienianego w rachunkach jako laquearius Loye. Na równym
mu poziomie nie było wówczas innego snycerza zatrudnionego na dworze
królewskim. Odstęp ośmiu lat między zamówieniem rzeźbionych głów
do stropu sali poselskiej a pracami o których mowa w zapisce z r. 1543
mógł być wypełniony właśnie pracą nad wykonaniem głów. Laquearius
Loye był tym, który wychodził poza szablon, rzeźbił różne zarówno
16
Rpc. 16. Sarmacki poeta (?) (HI, 6). Fot. S. Kolotoca. Rt/c. 17. Tpp dwor-
skiej (?) (111, 4). Fot. R. Ko!owca.
Bliski stąd wniosek, że ten sam laquearius Loye rzeźbił w drzewie modele
koni, przeznaczonych na Wawel, które miały być na miejscu w Pińczowie
według dostarczonych modeli rzeźbione w kamieniu, z materiału z tam-
tejszych kamieniołomów. O wykonaniu rzeźb w kamieniu jednak rachunki
dworu królewskiego już nie wspominają.
Rachunki powyższe odnoszą się nie do głów rzeźbionych, umieszczo-
nych w kasetonach sali poselskiej, których wykonanie zamówione było
w r. 1535, lecz do robót późniejszych, za które wynagrodzenie wypłacone
było w r. 1543. Jednak sam rodzaj tych prac mówi o wyższych od innych
kwalifikacjach ich twórcy i nasuwa na myśl przypuszczenie, czy w osobie
tego samego artysty nie należy także upatrywać autora głów rzeźbionych
przedtem od r.*1535 i może także w następnych latach?
W rozważaniu autorstwa rzeźbionych w drzewie głów z sali po-
selskiej nikt inny nie może wchodzić w rachubę poza osobą znanego nam
snycerza wymienianego w rachunkach jako laquearius Loye. Na równym
mu poziomie nie było wówczas innego snycerza zatrudnionego na dworze
królewskim. Odstęp ośmiu lat między zamówieniem rzeźbionych głów
do stropu sali poselskiej a pracami o których mowa w zapisce z r. 1543
mógł być wypełniony właśnie pracą nad wykonaniem głów. Laquearius
Loye był tym, który wychodził poza szablon, rzeźbił różne zarówno
16