DOI Artikel:
Mańkowski, Tadeusz: Głowy wawelskie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34476#0035
TADEUSZ MAŃKOWSKI
Rt/c. 29. Pokojounec diooru, króletoskiego (V, 4). Fot. R. Kototoca. Rt/c. 20. Głotoa
yroteskotua fVI, 2). Fot. R. Kcdotccct.
ko powstałe w artystycznej atmosferze królewskiego dworu, przedstawia-
jące przeważnie typy polskie, — z drugiej strony jednak przez swego
twórcę jest ono emanacją sztuki wyrosłej na tle kultury ówczesnej Flan-
drii, czasów zanim w niej zapanować miał italianizm i romanizm. W sto-
sunku do prądów idących z Włoch do krajów północnych, a obejmujących
także jego ojczyznę, van der Loy zajmuje stanowisko zapóźnione, nie
przesiąka wpływami włoskimi i pozostaje raczej na stanowisku dawniej-
szej tradycji rodzimej.
Tradycja ta sięga w. XV, kiedy we Flandrii zaznaczył się rozwój
plastyki figuralnej i ornamentalnej w powstających wówczas licznych
rzeźbionych ołtarzach, stallach, konfesjonałach, a nie mniej w rzeźbie na-
grobkowej. Pozostawiamy na boku tę ostatnią, jako nie mającą nic wspól-
nego z dziełem krakowskim von der Loy'a. Ilościowo i jakościowo przewa-
żała we Flandrii rzeźba kościelna, wykonywana w drzewie, jako produk-
cja licznych warsztatów snycerskich. Cechą charakterystyczną ich utwo-
rów było, że jakkolwiek przeznaczone do kościołów i przedstawiające
ludzkie postacie, jednak były to, jak mówi Paul Vitry, „des travaux de
decoration mobiliere plus que de statuaire"/' Produkcja ta była obfita,
tematy dzieł ręki flamandzkich snycerzy były przez nich powtarzane, rów-
*7 Michel A., Histoire de I'cnt, t. V, s. 520.
26
Rt/c. 29. Pokojounec diooru, króletoskiego (V, 4). Fot. R. Kototoca. Rt/c. 20. Głotoa
yroteskotua fVI, 2). Fot. R. Kcdotccct.
ko powstałe w artystycznej atmosferze królewskiego dworu, przedstawia-
jące przeważnie typy polskie, — z drugiej strony jednak przez swego
twórcę jest ono emanacją sztuki wyrosłej na tle kultury ówczesnej Flan-
drii, czasów zanim w niej zapanować miał italianizm i romanizm. W sto-
sunku do prądów idących z Włoch do krajów północnych, a obejmujących
także jego ojczyznę, van der Loy zajmuje stanowisko zapóźnione, nie
przesiąka wpływami włoskimi i pozostaje raczej na stanowisku dawniej-
szej tradycji rodzimej.
Tradycja ta sięga w. XV, kiedy we Flandrii zaznaczył się rozwój
plastyki figuralnej i ornamentalnej w powstających wówczas licznych
rzeźbionych ołtarzach, stallach, konfesjonałach, a nie mniej w rzeźbie na-
grobkowej. Pozostawiamy na boku tę ostatnią, jako nie mającą nic wspól-
nego z dziełem krakowskim von der Loy'a. Ilościowo i jakościowo przewa-
żała we Flandrii rzeźba kościelna, wykonywana w drzewie, jako produk-
cja licznych warsztatów snycerskich. Cechą charakterystyczną ich utwo-
rów było, że jakkolwiek przeznaczone do kościołów i przedstawiające
ludzkie postacie, jednak były to, jak mówi Paul Vitry, „des travaux de
decoration mobiliere plus que de statuaire"/' Produkcja ta była obfita,
tematy dzieł ręki flamandzkich snycerzy były przez nich powtarzane, rów-
*7 Michel A., Histoire de I'cnt, t. V, s. 520.
26