WITOLD KIESZKOWSKI
Rgc. 67. Nagrobek Leżajskiego w Cbeknie.
dovana'" i to, dodajmy od siebie, nie tylko w ujęciu leżącej postaci, lecz
przez sięgnięcie do typu nagrobka konsolowego, również i w architekto-
nice, tak innej od wszystkich pozostałych nagrobków Michałowiczowskich,
nie można obalać autorstwa Michałowicza w odniesieniu do innych prac,
tylko dlatego, że nawiązują one do schematu nagrobków Padovana. -—
Zresztą podniesiony przez Pagaczewskiego związek nagrobka chrober-
skiego, a częściowo także warszawskiego Wolskich z nagrobkiem Jana
i Jana Krzysztofa Tarnowskich w Tarnowie, jest — moim zdaniem —
daleki, szczególnie jeśli chodzi o partie architektoniczne.
Dzięki rozprawie K. Sinko-Popielowej " ,,Tajemnica" Spytka Jor-
dana^ rozwiązała się w sposób zupełnie prosty, a równocześnie nieoczeki-
wany. Autorka ustałiła datę powstania tęgo okazałego monumentu na r.
1603 i dzięki temu ów anonimowy nagrobek nie może być uważany za
tajemnicze źródło zapożyczeń dla tak wielu artystów, a wśród nich także
"" J. Pagaczewski, o. c., s. 64.
K. Sinko-Popielowa, Tajemnica nagrobka Spytka Jordana.
z posiedzeń Toro. Nauk. Warsz., Wydz. II, rok XXX, 1937, s. 50.
^ Tajemnicą Spytka Jordana określił Komornicki ów nagrobek, tak zadziwia-
jąco wcześnie kodyfikujący zasób motywów ornamentacyjnych, jakimi posługiwała
się polska plastyka nagrobkowa 2 połowy XVI w. Por. St. Komornicki, Kultura
artystyczna w Polsce czasów Odrodzenia. Sztuki plastyczne. Kultura staropolska,
Kraków PAU, 1932.
80
Rgc. 67. Nagrobek Leżajskiego w Cbeknie.
dovana'" i to, dodajmy od siebie, nie tylko w ujęciu leżącej postaci, lecz
przez sięgnięcie do typu nagrobka konsolowego, również i w architekto-
nice, tak innej od wszystkich pozostałych nagrobków Michałowiczowskich,
nie można obalać autorstwa Michałowicza w odniesieniu do innych prac,
tylko dlatego, że nawiązują one do schematu nagrobków Padovana. -—
Zresztą podniesiony przez Pagaczewskiego związek nagrobka chrober-
skiego, a częściowo także warszawskiego Wolskich z nagrobkiem Jana
i Jana Krzysztofa Tarnowskich w Tarnowie, jest — moim zdaniem —
daleki, szczególnie jeśli chodzi o partie architektoniczne.
Dzięki rozprawie K. Sinko-Popielowej " ,,Tajemnica" Spytka Jor-
dana^ rozwiązała się w sposób zupełnie prosty, a równocześnie nieoczeki-
wany. Autorka ustałiła datę powstania tęgo okazałego monumentu na r.
1603 i dzięki temu ów anonimowy nagrobek nie może być uważany za
tajemnicze źródło zapożyczeń dla tak wielu artystów, a wśród nich także
"" J. Pagaczewski, o. c., s. 64.
K. Sinko-Popielowa, Tajemnica nagrobka Spytka Jordana.
z posiedzeń Toro. Nauk. Warsz., Wydz. II, rok XXX, 1937, s. 50.
^ Tajemnicą Spytka Jordana określił Komornicki ów nagrobek, tak zadziwia-
jąco wcześnie kodyfikujący zasób motywów ornamentacyjnych, jakimi posługiwała
się polska plastyka nagrobkowa 2 połowy XVI w. Por. St. Komornicki, Kultura
artystyczna w Polsce czasów Odrodzenia. Sztuki plastyczne. Kultura staropolska,
Kraków PAU, 1932.
80