MALARSTWO DWORSKIE W DOBIE WŁADYSŁAWA IV
Rpc. IŁ Wilhelm Homlws, Portret Wtadpstarua IV, sztr/ch.
welski, potraktowany realistycznie. Na szczególną uwagę zasługuje kary
koń Władysława, potraktowany niemal makietowo, zupełnie podobnie do
konia, na którym Tycjan umieścił Karola V (ryc. 15). Jeżeli wziąć pod
uwagę, że ta makietowa maniera, zapoczątkowana przez Tycjana, rozpo-
wszechniła się w malarstwie włoskim drugiej połowy XVI wieku, że Do-
labella wywodził się ze środowiska weneckiego, że między portretami sus-
kimi Zygmunta i Władysława istnieje niewątpliwy związek kompozycyj-
ny — można dojść do wniosku, że i portret Władysława IV należy zwią-
zać z Dolabellą, a przynajmniej z jego warsztatem'*.
** Szabłowski, op. cit., s. 197, niesłusznie wszystkie trzy portrety suskie wiąże
z warsztatem Dolabelłi.
161
u
Rpc. IŁ Wilhelm Homlws, Portret Wtadpstarua IV, sztr/ch.
welski, potraktowany realistycznie. Na szczególną uwagę zasługuje kary
koń Władysława, potraktowany niemal makietowo, zupełnie podobnie do
konia, na którym Tycjan umieścił Karola V (ryc. 15). Jeżeli wziąć pod
uwagę, że ta makietowa maniera, zapoczątkowana przez Tycjana, rozpo-
wszechniła się w malarstwie włoskim drugiej połowy XVI wieku, że Do-
labella wywodził się ze środowiska weneckiego, że między portretami sus-
kimi Zygmunta i Władysława istnieje niewątpliwy związek kompozycyj-
ny — można dojść do wniosku, że i portret Władysława IV należy zwią-
zać z Dolabellą, a przynajmniej z jego warsztatem'*.
** Szabłowski, op. cit., s. 197, niesłusznie wszystkie trzy portrety suskie wiąże
z warsztatem Dolabelłi.
161
u