Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (12.1950)

MALARSTWO DWORSKIE W DOBIE WŁADYSŁAWA IV


Rpc 25. Clement de Joughe, Portret Jaua Kazimierza, sztr/ch medtug portretu
Dauckersa
Walickiego, który nazwał Strobla ,,lokalną, rozdmuchaną wielkością"
pragnę jednak stwierdzić, iż na tle ówcześnie działających w Polsce por-
trecistów wyróżnia się on dodatnio, że nie ustępuje, a nawet przewyższa
w wielu wypadkach współczesnych sobie malarzy niemieckich, czy szwedz-
kich. Niewątpliwie jest to portrecista dość naiwny. Naiwność ta wypływa
z nadmiernej skłonności do realizmu, która niekiedy, na przykład w por-
tretach ,,tłuściocha" wilanowskiego, czy Orsettiego, przechodzi w natura-
listyczną tendencję traktowania szczegółów fizjonomicznych. Naiwność
tę upatruję również w wyraźnych skłonnościach do psychologizowania.
W większości znanych portretów stara się malarz odnaleźć w modelu jakiś
Walicki M., Z dziejów polskiego barokowego portretu, Rozprawp Komisji
Historii Kuiturp i Sztuki T. N. W., Warszawa, 1949, I, s. 204.

179