ATTYKI GOTYCKIE NA WARMII
Rt/c. 6. Frombork, katedra, elewacja zackodaia.
potrzebne do sharmonizowania zwieńczenia kruchty z leżącym na tej sa-
mej osi szczytem elewacji zachodniej. Surowość i oschłość motywów de-
koracyjnych, różniącą rozwiązanie attykowe fromborskie od orneckiego,
tłumaczy jego wcześniejsza faza stylowa. Natomiast przerwanie linii po-
ziomej wimpergowego grzebienia wynika ze specyficznych w danym wy-
padku założeń kompozycyjnych. Tak więc wolno traktować rozwiązanie
starsze jako stadium przygotowawcze do późniejszego.
Pokrewieństwo obu przykładów zwieńczenia attykowego na Warmii
jest jeszcze jednym rysem wspólnoty i ciągłości rozwoju form architekto-
nicznych tego terytorium, wspólnoty, zarysowującej się coraz wyraźniej
w miarę postępów badań.
Rt/c. 7. Orneta, widok kościota i zamka,
rt/saaek J. M. Gaise ok. r. 1826—8.
315
Rt/c. 6. Frombork, katedra, elewacja zackodaia.
potrzebne do sharmonizowania zwieńczenia kruchty z leżącym na tej sa-
mej osi szczytem elewacji zachodniej. Surowość i oschłość motywów de-
koracyjnych, różniącą rozwiązanie attykowe fromborskie od orneckiego,
tłumaczy jego wcześniejsza faza stylowa. Natomiast przerwanie linii po-
ziomej wimpergowego grzebienia wynika ze specyficznych w danym wy-
padku założeń kompozycyjnych. Tak więc wolno traktować rozwiązanie
starsze jako stadium przygotowawcze do późniejszego.
Pokrewieństwo obu przykładów zwieńczenia attykowego na Warmii
jest jeszcze jednym rysem wspólnoty i ciągłości rozwoju form architekto-
nicznych tego terytorium, wspólnoty, zarysowującej się coraz wyraźniej
w miarę postępów badań.
Rt/c. 7. Orneta, widok kościota i zamka,
rt/saaek J. M. Gaise ok. r. 1826—8.
315