Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (12.1950)

TADEUSZ GOSTYŃSKI


Rpc. 2. Kaseton ośmiokątni/ z gtoioą m rozecie. Arco di Trionfo, Neapol fia/g
R. Fitanpie*ri).

ono istotnie w ich ustnym ,,opisie" i można uznać strop wawelski za indy-
widualną interpretację przez krakowskiego artystę tego, co mógł usłyszeć
o kasetonach i głowach w Arco di Trionfo.
W ustnym opisie sklepienie neapołitańskie przedstawia się jako po-
siadające kasetony ośmioboczne i kwadratowe, niegłębokie, wypełnione
naprzemian w szachownicę głowami i rozetami, z herbami królewskimi po-
środku. W krakowskim stropie rzeźbiarz w płaskich ośmiokątnych kaseto-
nach umieścił głowy (jakże inne!) i przedzielił je rozetami, lecz już inaczej
umieszczonymi. Pośrodku, zamiast herbów królewskich neapolitańskich,
umieścił polskiego Orła.
Główną, najważniejszą różnicą między dziełami artystów neapolitań-
skiego i krakowskiego jest to, że w Castel Nuovo kasetony umieszczone są
na sklepieniu, na łuku, a umieszczone w nich głowy patrzą jakby z okien
w naturalnej pozycji, podczas gdy na Wawelu, ta sama kompozycja roz-
ciągnięta została na płaskim stropie.

318