DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Stankiewicz, Jerzy: Kilka uwag do artykułu "Alegoria handlu gdańskiego"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38030#0290
JERZY STANKIEWICZ
II. 4. Stary Dom Ławy Miejskiej wg
sztychu Willera z 2-ej poł. XVII w.
(Fot. J. Ciemnołoński)
II. 5. Stary Dom Ławy Miejskiej wg
sztychu Dickmanna z r. 1617.
(Fot. J. Ciemnołoński)
nictwa flamandzkiego, niż .spopularyzowana przez hi-
storyków niemieckich — Obbergen. Nieco trudniej
przedstawia się sprawa z Błockami. Co autor, to inna
pisownia: van, von, dem, den itd. Tymczasem w trans-
krypcji naukowca niderlandzkiego ojciec twórcy bra-
my Długoulicznej — „Złotej" nazywał się: Willem van
der Block 13. A więc może właśnie ta forma jest wła-
ściwa?
Autor pisząc (s. 409) o przebudowie Letniej Sali
Rady sugeruje, iż pierwotnie było tam sklepienie go-
tyckie. Otóż obecnie, kiedy z wszystkich niemal we-
wnętrznych ścian ratusza odpadły tynki, widać wy-
raźnie, że żadna z trzech izb kondygnacji głównej
(Sień, Letnia Sala Rady i Sala Ławy) nie posiadała
13 Kleyntjens J., S. J., Miscellanea Polono-Hollan-
dica, I Relations Culturelies Polono-Holandaises
(Rocznik Gdański, t. 9—10, Gdańsk 1937, s. 447).
pierwotnie sklepień, tylko stropy. Salę Ławy („Białą")
zasklepiono dopiero w latach 1841—-1842. O tym, że
w letniej Sali Rady („Czerwonej") nie było sklepień,
świadczy nie tylko brak jakichkolwiek śladów, lecz
także układ zachowanych jeszcze fragmentów gotyc-
kich fresków.
Wszystkie wyszczególnione usterki nie obniżają
w żadnym stopniu wartości ciekawej pracy, rzucającej
zupełnie nowe światło na tak popularne przecież dzie-
ło, jakim jest „Alegoria handlu gdańskiego" Izaaka
van der Błocka. Z tym większym zainteresowaniem
oczekiwać należy — zapowiedzianej przez autora —
próby wyjaśnienia pozornie zagadkowych scen przed-
stawionych na pozostałych obrazach plafonu Sali Czer-
wonej Głównego Ratusza w Gdańsku. Wszyscy cze-
kamy z niecierpliwością zarówno na spełnienie tej
obietnicy, jak też na montaż plafonu, który — miej my
nadzieję — tym szybciej nastąpi, im więcej o tym za-
bytku będzie się mówić i pisać.
270
II. 4. Stary Dom Ławy Miejskiej wg
sztychu Willera z 2-ej poł. XVII w.
(Fot. J. Ciemnołoński)
II. 5. Stary Dom Ławy Miejskiej wg
sztychu Dickmanna z r. 1617.
(Fot. J. Ciemnołoński)
nictwa flamandzkiego, niż .spopularyzowana przez hi-
storyków niemieckich — Obbergen. Nieco trudniej
przedstawia się sprawa z Błockami. Co autor, to inna
pisownia: van, von, dem, den itd. Tymczasem w trans-
krypcji naukowca niderlandzkiego ojciec twórcy bra-
my Długoulicznej — „Złotej" nazywał się: Willem van
der Block 13. A więc może właśnie ta forma jest wła-
ściwa?
Autor pisząc (s. 409) o przebudowie Letniej Sali
Rady sugeruje, iż pierwotnie było tam sklepienie go-
tyckie. Otóż obecnie, kiedy z wszystkich niemal we-
wnętrznych ścian ratusza odpadły tynki, widać wy-
raźnie, że żadna z trzech izb kondygnacji głównej
(Sień, Letnia Sala Rady i Sala Ławy) nie posiadała
13 Kleyntjens J., S. J., Miscellanea Polono-Hollan-
dica, I Relations Culturelies Polono-Holandaises
(Rocznik Gdański, t. 9—10, Gdańsk 1937, s. 447).
pierwotnie sklepień, tylko stropy. Salę Ławy („Białą")
zasklepiono dopiero w latach 1841—-1842. O tym, że
w letniej Sali Rady („Czerwonej") nie było sklepień,
świadczy nie tylko brak jakichkolwiek śladów, lecz
także układ zachowanych jeszcze fragmentów gotyc-
kich fresków.
Wszystkie wyszczególnione usterki nie obniżają
w żadnym stopniu wartości ciekawej pracy, rzucającej
zupełnie nowe światło na tak popularne przecież dzie-
ło, jakim jest „Alegoria handlu gdańskiego" Izaaka
van der Błocka. Z tym większym zainteresowaniem
oczekiwać należy — zapowiedzianej przez autora —
próby wyjaśnienia pozornie zagadkowych scen przed-
stawionych na pozostałych obrazach plafonu Sali Czer-
wonej Głównego Ratusza w Gdańsku. Wszyscy cze-
kamy z niecierpliwością zarówno na spełnienie tej
obietnicy, jak też na montaż plafonu, który — miej my
nadzieję — tym szybciej nastąpi, im więcej o tym za-
bytku będzie się mówić i pisać.
270