Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki — 54.1992

DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:
Artykuły
DOI Artikel:
Morka, Mieczysław: Malarstwo włoskie w kolekcji J. i Z. K. Porczyńskich Problemy atrybucji
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48739#0153

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
KOLEKCJA PORCZYŃSKICH


II. 18. Paris Bordon, „Dafnis i Chloe" (Fot. E. Ciołek)
III. 18: Paris Bordon, „Daphnis et Chloe", (photo E. Ciołek).

i Anglii zjednały temu malarzowi renomę znakomitego
pejzażysty170. Prymitywizm malowania niektórych twa-
rzy na obrazie Chrystus i kobieta kananejska, pomimo
umieszczonej na nim sygnatury Sebastiana Ricci (1659-
1734)171, nie pozwala uznać go za własnoręczne dzieło
znakomitego przedstawiciela późnobarokowego i ro-
kokowego malarstwa weneckiego172.
Niektóre obrazy mają tak mało cech stylowych, iż
prawie niemożliwe jest związanie ich z kimkolwiek, a
mimo to stawia się przy nich nazwiska znanych arty-
stów, tak jak gdyby ich autorstwo nie ulegało wątpliwo-
ści. Najlepszym przykładem jest oszacowany zaledwie
na 260 £ Portret młodego mężczyzny, prezentowany jako
własnoręczne dzieło Lodovica Carracci (1555-1619)173
czy Głowa kobiety pędzla Girolamo Beddola Mazzola
(1500-1569)174.
Chociaż w kolekcji Porczyńskich znajduje się bar-
dzo wiele kopii i obrazów o błędnych atrybucjach,
to jednak istnieje także grupa dzieł, których autor-
stwo wydaje się być prawdopodobne. Wymaga to jed-
nak uargumentowanego potwierdzenia, a nie tylko
powtarzania ich atrybucji za katalogami aukcji, na któ-

rych zostały nabyte. Brak miejsca nie pozwala na wy-
mienianie wszystkich, dlatego wskażę tylko niektóre.
Portret dziewczynki w stroju rosyjskim przypuszczalnie
jest pędzla Pietra Antonio Rotariego (1702-1762)175
Putta wiążące satyra są zapewne dziełem Michele Roc-
ca (1670-1751)' , gdyż w zbiorach padewskich znajdu-
je sie druga wersja tej kompozycji77. Wysoka jakość
Herkulesa i Omfale Giovanniego Antonia Pellegrini
(1675-1741)178 pozwala widzieć w nim dzieło tego arty-
sty. Obejmujące się Pokój i Sprawiedliwość określane
jako Muza pokoju obejmująca muzę sprawiedliwoś-
ći179 (jak wiadomo, w mitologii muzy były opiekunka-
mi sztuk i nauk) istotnie zdradza cechy twórczośći
Cirro Ferri (1634-1684). Także Herkules między wy-
stępkiem a cnotą przypomina malarstwo Benedetta
Gennari Młodszego (1635-1715)180. Natomiast jako
nieporozumienie należy określić stawianie nazwiska
tego artysty przy prymitywnym obrazku Zaślubiny Naj-
świętszej Marii Panny1 . Podobieństwa kompozycyj-
ne, tematyczne oraz postaci kobiecej na obrazie Wenus
w kuźni Wulkana wskazują, iż będzie go można uznać
za dzieło Jacopa Palmy Młodszego (1544-1628) lub

19
 
Annotationen