RECENZJE - WYSTAWY

formy, przemiany kolorystyki. Kolejny etap historii, okres po-
wojenny, to następna zmiana - ludzi i trendów w sztuce. Temat
miejski, tracący stopniowo na popularności, dotrwał do dziś,
choćby w kadrach artystycznych fotografii, zamykających pre-
zentację.
400 lat historii miasta na obrazach, akwarelach, rysunkach
i grafikach z okresu od 1588 do 1987 to specyficzny portret
miasta. Z całą szczerością należy przyznać, że nie spotykamy tu
dzieł o wyjątkowej randze artystycznej, że nie był to ośrodek o
szczególnych walorach, przyciągających znanych weducistów.
Skomplikowane losy miasta sprowadziły tu jednak twórców z
wielu stron Europy - obok artystów niemieckich bogato repre-
zentowani są rysownicy i malarze holenderscy, przybywali tu też
Szwedzi, Francuzi, Włosi i Szwajcarzy. W tym aspekcie stolica
Pomorza nabiera cech ponadlokalnych, a wystawa daje różno-
rodne możliwości analiz.
Znaczenie tego przedsięwzięcia polega również na tym, że
po raz pierwszy po wojnie w Szczecinie pokazano obrazy wy-
wiezione w 1945 r. do Niemiec, że po raz pierwszy do Stiftung
Pommern w Kiel wypożyczono te obiekty, które zrządzeniem

losu pozostały w Szczecinie, że można było zestawić obok siebie
widoki zniszczonego miasta malowane w 1944 r. przez niemiec-
kiego twórcę Maxa Kuhna i polskich artystów powojennych
G. Recka i Z. Kononowicza.
Podwójny - niemiecki i polski - tytuł wystawy rozpowszech-
niony na plakatach zarówno w Niemczech jak i w Polsce oraz
w katalogu, w którym zamieszczono wstęp Przewodniczącego
Rady Miejskiej Szczecina dra Jana Otto oraz streszczenia w
języku polskim, podkreślają zmianę podejścia intelektualnej
elity Niemiec do problemu polskich ziem zachodnich i północ-
nych. Organizowane poprzednio - w innych warunkach polity-
cznych - wystawy dotyczące Wrocławia i Królewca, były
kontynuacją tradycji wewnątrzniemieckiej.
Zarówno w Niemczech jak i w Szczecinie ekspozycja spot-
kała się z dużym zainteresowaniem i pozytywną oceną prasy.
Reakcja Szczecinian, potwierdzona wyjątkowo dużą frekwen-
ncją, jest dowodem potrzeby poznania kulturowej przeszłości
miasta i jej akceptacji jako elementu własnej tożsamości, jest
odejściem od dotychczasowych fobii i prób lansowania wybra-
nych elementów historii.


II. 3. Eugen Dekkert, Stettin, ok. 1925, ol. pŁ, zbiór, pryw., Szczecin
III. 3: Eugen Dekkert, Stettin, vers 1925, huile sur toile, collection privee, Szczecin

74