Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (4.1935-1936)

fragmenty: jeden — to opisany poprzednio ruystęp rnuru przy fasa-
dzie, drugi — podobny ruybiegający prostopadle z zachodniego ra-
mienia fundamentu, m odległości 5.75 mtr od kaplicy o mymiarach
bokom krótszych 0.75 mtr i szerokości 2.08 mtr. Jest on organicz-
nie połączony z odkopanym fundamentem, tmorząc jego część kon-
strukcyjną.
Fundament założony pod nieistniejącą szkarpę m północno-za-
chodnim narożniku ma technikę budomy taką samą, jak m całym
fundamencie. Obie szkarpy mają myrmę o szerokości około 40 cm,
biegnącą rómnolegle do zachodniego ramienia, przypuszczalnie po-
zostałość jakiegoś m późniejszych czasach przekopymanego kanału.
Głębokość fundamentu jest różna i pozostaje m zmiązku z topografją
terenu. Ukształtomanie piermotne terenu było podobne do dzisiej-
szego, mykazując m części południomej znaczne mzniesienie.
Materjałem, z którego fundament zbudomano, jest rnapień łama-
ny, łączony zapramą mapienną z domieszką gruboziarnistego piasku.
Układany przemażnie marstmomo, przyczem marstmy myrómnymane
są co 40—70 cm, a narnet 80 cm. Wyrómnymania tego dokonymano
zapomocą miększej ilości zapramy, oraz drobnych płaskich kamieni.
Warstmy nie zamsze są myraźne, miejscami zanikają zupełnie, albo też
stają się niemidoczne na skutek grubej ilości zapramy, którą pokryto
boki fundamentu. Ilość marstm nie mszędzie jest jednakoma, podo-
bnie, jak i grubość Stało się tak zapemne dlatego, że spód funda-
mentu założono na różnych głębokościach, które potem stopniomo
starano się myrómnać; układano mięć kamienie tak, aby przede-
mszystkiem dopromadzić do poziomu, nie zmracając przytem umagi

175